Hiob 19
1 Na Hiob buae se,
Əyyub belə cavab verdi:
2 “Mobɛhyɛ me ɔyaw na mode nsɛm abubu me akosi da bɛn?
«Nə vaxtadək məni üzəcəksiniz, Məni sözlə əzəcəksiniz,
3 Mpɛn du ni a moasopa me; mo ani nwu sɛ motow hyɛ me so.
On dəfədir ki, məni təhqir edirsiniz, Utanmadan mənə kəskin sözlər söyləyirsiniz.
4 Sɛ ɛyɛ nokware sɛ mafom ɔkwan a, me mfomso yɛ me nko ara asɛm.
Həqiqətən, azıb yanlış yola düşmüşəmsə, Səhvim öz üstümdə qalır.
5 Sɛ ampa sɛ mobɛma mo ho so asen me na mode mʼanimguase ayɛ adanse atia me a,
Özünüzü, həqiqətən, məndən üstün tutursunuz, Eybimi üzümə vurursunuz.
6 ɛno de munhu sɛ Onyankopɔn ayɛ me bɔne na ɔde ne tan atwa me ho ahyia.
Amma bilin ki, Allah mənə haqsızlıq etdi, Hər tərəfdən məni toruna saldı.
7 “Ɛwɔ mu, misu se, ‘Wɔafom me’ de, nanso obiara mmua me; meteɛ mu pɛ mmoa, nanso atɛntrenee biara nni hɔ.
Budur, “Zorakılıqdır!” deyə bağırıram, Bir cavab verən yoxdur, Kömək üçün nalə çəkirəm, ədalət yoxdur.
8 Wasiw me kwan enti mintumi nsen; ɔde sum aduru mʼakwan so.
Keçə bilmirəm, yollarıma sədd çəkilib, Yollarımı qaranlığa salıb.
9 Wayi mʼanuonyam afi me so na watu mʼahenkyɛw afi me ti so.
Şərəfimi əynimdən soyundurub, Başımdan tacı götürüb.
10 Wasɛe me akwannuasa nyinaa so de awie me; watu mʼanidaso ase te sɛ dua.
O məni hər tərəfdən yıxdı, əldən gedirəm, Ümidimi ağac kimi kökündən qopartdı.
11 Nʼabufuw huru tia me; na wakan me afra nʼatamfo mu.
Mənə qarşı qəzəbi od tutub yandı, Məni Özünə düşmən saydı.
12 Nʼakofo ba anibere so; wosisi mpie de tia me na wotwa me ntamadan ho hyia.
Orduları üstümə gəlir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir, Çadırımın ətrafında ordugah qurur.
13 “Wayi me nuabarimanom afi me ho; na mʼamanifo atwe wɔn ho koraa.
Qardaşlarımı məndən uzaqlaşdırdı, Tanışlarım mənə yad oldu.
14 Mʼabusuafo kɔ; na me nnamfonom werɛ afi me.
Qohumlarım məni tərk eləyib, Yaxın dostlarım məni unudub.
15 Mʼahɔho ne me mmaawa bu me sɛ ɔhɔho; mete sɛ ɔnanani ma wɔn.
Evimin sakinləri və kənizlər Məni özgə sayır, Onların gözündə yad olmuşam.
16 Mefrɛ me somfo, na ommua; mpo, metew mʼano srɛ no.
Qulumu çağırıram, Ağız açıb yalvarsam belə, cavab almıram.
17 Me home bɔn me yere; me ho afono mʼankasa nuabarimanom.
Nəfəsimdən arvadımın da zəhləsi gedir, Qardaşlarım məndən iyrənir.
18 Mpo, mmarimaa nkumaa bu me animtiaa; sɛ mipue a wodi me ho fɛw.
Mənə hətta kiçik uşaqlar xor baxır, Ayağa duranda məni ələ salırlar.
19 Me nnamfo ankasa nyinaa kyi me; mʼadɔfo asɔre atia me.
Bütün səmimi dostlarım belə, məndən ikrah edir, Əzizlərim belə, əleyhimə çıxır.
20 Maka were ne nnompe, nea mede aguan nkutoo ne me se akyi nam.
Bir dəri, bir sümük qalmışam, Ölüm kandarına çatmışam.
21 “Munhu me mmɔbɔ, me nnamfonom, munhu mmɔbɔ, na Onyankopɔn nsa abɔ me.
Aman, ey dostlarım, aman, Allahın əli məni vurdu!
22 Adɛn nti na motaa me sɛnea Onyankopɔn yɛ no? Na mommfa me honam yi saa ara?
Niyə məni Allah kimi qovursunuz? Niyə mənim ətimdən doymursunuz?
23 “Ao, sɛ anka wɔde me nsɛm bɛhyɛ nhoma mu, anka wɔbɛkyerɛw wɔ nhoma mmobɔwee so,
Kaş ki sözlərim yazılaydı, Kitaba köçürüləydi,
24 anka wɔde dade pɛe bɛkyerɛw wɔ sumpii so, anaa wobekuruakyerɛw wɔ ɔbotan so afebɔɔ!
Dəmir qələmlə, qurğuşunla Əbədi qalmaq üçün bir qayaya həkk olaydı.
25 Minim sɛ me dimafo te ase, na awiei no ɔbɛsɔre agyina asase so.
Amma mən bilirəm ki, Satınalanım yaşayır, Axırda O, yer üzərində dayanacaq.
26 Na wɔasɛe me were awie no, mefi me were mu ahu Onyankopɔn.
Dərim yox olandan sonra Bədən alıb Allahı görəcəyəm.
27 Me ara mehu no mede mʼani, na ɛnyɛ obi foforo ani, behu no. Sɛnea me koma ho pere wɔ me mu!
Mən Ona baxacağam, Başqası yox, mən öz gözlərimlə görəcəyəm. Budur, ürəyim həsrətdən üzülür!
28 “Sɛ moka se, ‘Yɛbɛteetee no, efisɛ ɔhaw no fi ɔno ara a,’
Mənim üçün “Bəs onu necə qovaq? Bədbəxtliyin kökü ondadır” desəniz,
29 ɛsɛ sɛ mo ankasa musuro afoa no na abufuw nam afoa so de asotwe bɛba, na mubehu sɛ atemmu wɔ hɔ.”
Qılıncdan qorxmalısınız, Çünki qılınc cəzası qəzəblə gəlir. Onda ədalətin var olduğunu görəcəksiniz».
