Hiob 18
1 Na Suhini Bildad buae se,
Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
2 “Bere bɛn na wubegyae kasa tenten yi? Dwene ho yiye, na afei yebetumi akasa.
«Kor lenge driv de jagt på ord? Gjev gaum, lat oss so talast ved!
3 Adɛn nti na wofa yɛn sɛ anantwi na wususuw sɛ yennim nyansa yi?
Kvi skal me reknast liksom fe, som ureine i dykkar augo?
4 Wo a wode abufuw tetew wo mu nketenkete, wo nti na yemfi asase so anaasɛ wonnwiriw abotan mfi wɔn sibea ana?
Å, du som riv deg sund i sinne, skal jordi øydast for di skuld? Skal fjellet flytjast frå sin stad?
5 “Omumɔyɛfo kanea adum; na ne gya nnɛw bio.
Men sløkt vert ljoset for den vonde, og hans åre-eld skal ikkje skina.
6 Hann a ɛwɔ ne ntamadan mu duru sum; kanea a esi ne ho no dum.
I tjeldet hans vert ljoset myrkt, og lampa sloknar yver han.
7 Nʼanammɔntu mu ahoɔden ano bɛbrɛ ase; nʼankasa nhyehyɛe hwe no ase.
Hans sterke stig vert snævra inn; han snåvar yver sine planar.
8 Nʼanammɔn de no kɔ afiri mu, na okyinkyin kɔtɔ ne tan mu.
Hans fot vert fløkt i garnet inn, og upp i netet ferdast han;
9 Afiri so ne nantin na eso ne mu dennen.
og snara triv um hælen hans, og gildra tek på honom fat.
10 Wɔasum no afiri ahintaw wɔ fam; afiri wɔ ne kwan mu.
I jordi løynde gildror lurer, og fellor ventar på hans veg.
11 Ahunahuna ma ɔbɔ huboa wɔ ne ho nyinaa na ɛhaw no wɔ nʼanammɔntu biara mu.
Og rædslor trugar rundt ikring og skræmer han for kvart eit stig.
12 Atoyerɛnkyɛm kɔn dɔ no; na sɛ ɔhwe ase a, amanehunu retwɛn no.
Ulukka hungrar etter han, og vondt vil føra han til fall,
13 Ɛwewe ne honam ani baabi; na owu di kan sɛe nʼakwaa.
vil eta kvar ein led og lem, ja, det vil daudens eldste son.
14 Wɔtwe no fi ne ntamadan bammɔ mu na wɔde no brɛ ahunahunahene.
Hans trygd er rivi frå hans tjeld; du sender han til rædsle-kongen.
15 Ogya te ne ntamadan mu; na wɔabɔ sufre a ɛredɛw apete nʼatenae.
I huset hans bur framande, det vert strått svåvel på hans bustad.
16 Ne ntin wuwu wɔ ase na ne mman nso wu wɔ soro.
Hans rot i grunnen turkar ut; den høge kruna visnar burt.
17 Wɔnnkae no asase so bio; na onni din wɔ asase so.
Hans minne kverv frå jordi burt, og namnlaus vert han vidt og breidt.
18 Wɔka no fi hann mu kɔ sum mu na wɔpam no fi wiase.
Frå ljos til myrker driv dei honom og jagar han frå landi burt.
19 Onni mma anaa nananom wɔ ne nkurɔfo mu, na nʼaseni biara renka wɔ baabi a ɔtenae.
Han barnlaus vert i eige folk; i heimen hans slepp ingen undan.
20 Nnipa a wofi atɔe fam ho adwiriw wɔn wɔ nea ato no no ho; na aninyanne bunkam wɔn a wɔwɔ apuei fam no so.
Og vestmenn støkk for dagen hans, og austmenn vert av rædsla slegne.
21 Ampa ara, sɛɛ na omumɔyɛfo atenae te; sɛɛ ne beae a nea onnim Onyankopɔn no te.”
Just soleis gjeng det nidings hus, den heim der ingen kjenner Gud.»
