Hiob 18
1 Na Suhini Bildad buae se,
Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
2 “Bere bɛn na wubegyae kasa tenten yi? Dwene ho yiye, na afei yebetumi akasa.
Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
3 Adɛn nti na wofa yɛn sɛ anantwi na wususuw sɛ yennim nyansa yi?
Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
4 Wo a wode abufuw tetew wo mu nketenkete, wo nti na yemfi asase so anaasɛ wonnwiriw abotan mfi wɔn sibea ana?
Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
5 “Omumɔyɛfo kanea adum; na ne gya nnɛw bio.
Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
6 Hann a ɛwɔ ne ntamadan mu duru sum; kanea a esi ne ho no dum.
Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
7 Nʼanammɔntu mu ahoɔden ano bɛbrɛ ase; nʼankasa nhyehyɛe hwe no ase.
Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
8 Nʼanammɔn de no kɔ afiri mu, na okyinkyin kɔtɔ ne tan mu.
Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
9 Afiri so ne nantin na eso ne mu dennen.
Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
10 Wɔasum no afiri ahintaw wɔ fam; afiri wɔ ne kwan mu.
Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
11 Ahunahuna ma ɔbɔ huboa wɔ ne ho nyinaa na ɛhaw no wɔ nʼanammɔntu biara mu.
Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
12 Atoyerɛnkyɛm kɔn dɔ no; na sɛ ɔhwe ase a, amanehunu retwɛn no.
Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
13 Ɛwewe ne honam ani baabi; na owu di kan sɛe nʼakwaa.
Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
14 Wɔtwe no fi ne ntamadan bammɔ mu na wɔde no brɛ ahunahunahene.
Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
15 Ogya te ne ntamadan mu; na wɔabɔ sufre a ɛredɛw apete nʼatenae.
Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
16 Ne ntin wuwu wɔ ase na ne mman nso wu wɔ soro.
Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
17 Wɔnnkae no asase so bio; na onni din wɔ asase so.
Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
18 Wɔka no fi hann mu kɔ sum mu na wɔpam no fi wiase.
Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
19 Onni mma anaa nananom wɔ ne nkurɔfo mu, na nʼaseni biara renka wɔ baabi a ɔtenae.
Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
20 Nnipa a wofi atɔe fam ho adwiriw wɔn wɔ nea ato no no ho; na aninyanne bunkam wɔn a wɔwɔ apuei fam no so.
Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
21 Ampa ara, sɛɛ na omumɔyɛfo atenae te; sɛɛ ne beae a nea onnim Onyankopɔn no te.”
Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
