< Hiob 16 >

1 Afei Hiob buae se,
Y respondió Job, y dijo:
2 “Mate nsɛm bebree a ɛte sɛ eyinom; na mo nyinaa moyɛ ogyamserewfo!
Muchas veces he oído cosas como estas; consoladores molestos sois todos vosotros.
3 So mo kasa tenten no remma awiei ana? Dɛn na ɛhaw mo nti a mugu so regye akyinnye yi?
¿Tendrán fin las palabras ventosas? O ¿qué es lo que te anima a responder?
4 Anka me nso metumi akasa sɛ mo, sɛ mo na mowɔ me tebea yi mu a, anka metumi akeka nsɛm a ɛyɛ dɛ atia mo na mabu mo animtiaa.
También yo hablaría como vosotros. Deseo que vuestra alma estuviera en lugar de la mía, que yo os tendría compañía en las palabras, y sobre vosotros movería mi cabeza.
5 Nanso anka mɛhyɛ mo den; anka awerɛkyekye nsɛm a ebefi mʼanom no bɛma mo ahotɔ.
Pero yo os alentaría con mis palabras, y la consolación de mis labios detendría el dolor.
6 “Nanso sɛ mekasa a ɔyaw a mete no remmrɛ ase; na sɛ mankasa nso a, ɛrennyae.
Mas si hablo, mi dolor no cesa; y si dejo de hablar, no se aparta de mí.
7 Onyankopɔn, ampa ara woama mabrɛ woasɛe me fi pasaa.
Pero ahora me ha fatigado; has tú asolado toda mi compañía.
8 Woakyekyere me, ama abɛyɛ adansedi; me so tew ara na ɛtew na edi adanse tia me.
Tú me has arrugado; el testigo es mi magrez, que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.
9 Onyankopɔn tow hyɛ me so tetew me wɔ nʼabufuw mu na ɔtwɛre ne se gu me so; nea ɔne me anya no pɔkyere nʼani hwɛ me.
Su furor me arrebató, y me ha sido contrario; crujió sus dientes contra mí; contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.
10 Nnipa bue wɔn ano di me ho fɛw; wɔbɔ me sotɔre de bu me animtiaa na wɔka wɔn ho bɔ mu de tia me.
Abrieron contra mí su boca; hirieron mis mejillas con afrenta; contra mí se juntaron todos.
11 Onyankopɔn de me ama abɔnefo watow me ato amumɔyɛfo nsam.
Me ha entregado Dios al mentiroso, y en las manos de los impíos me hizo temblar.
12 Na biribiara kɔ yiye ma me, nanso ɔdwerɛw me; osoo me kɔn mu, tow me hwee hɔ. Ɔde me asi nʼani so;
Próspero estaba, y me desmenuzó; y me arrebató por la cerviz, y me despedazó, y me puso por blanco suyo.
13 nʼagyantowfo atwa me ho ahyia, ohwirew mʼasaabo mu a wanhu me mmɔbɔ maa me bɔnwoma petee fam.
Me cercaron sus flecheros, partió mis riñones, y no perdonó; mi hiel derramó por tierra.
14 Ɔba me so bere biara; na ɔtow hyɛ me so sɛ ɔkofo.
Me quebrantó de quebranto sobre quebranto; corrió contra mí como un gigante.
15 “Mapam atweaatam akata me were so na masie mʼanintɔn wɔ mfutuma mu.
Yo cosí saco sobre mi piel, y cargué mi cabeza de polvo.
16 Agyaadwotwa ama mʼani ayɛ kɔɔ; sunsuma kabii atwa mʼani ho ahyia,
Mi rostro está enlodado con lloro, y mis párpados entenebrecidos;
17 nanso me nsa nyɛɛ basabasayɛ biara na me mpaebɔ yɛ kann.
a pesar de no haber iniquidad en mis manos, y de haber sido limpia mi oración.
18 “Asase, nkata me mogya so; na mma me sufrɛ to ntwa da!
¡Oh tierra! No cubras mi sangre, y no haya lugar donde se esconda mi clamor.
19 Mprempren mpo, me danseni wɔ ɔsoro; me kamafo wɔ soro hɔ.
Por cierto aún ahora en los cielos está mi testigo, y mi testigo en las alturas.
20 Me dimafo yɛ mʼadamfo bere a mʼaniwa tew nisu gu Onyankopɔn so yi;
Mis disputadores son mis amigos; mas a Dios destilarán mis ojos.
21 ogyina onipa anan mu di ma no wɔ Onyankopɔn anim sɛnea obi di ma nʼadamfo no.
¡Deseo que pudiese disputar el hombre con Dios, como puede con su prójimo!
22 “Mfe kakraa bi akyi ansa na metu kwan akɔ koransan.
Mas los años contados vendrán, y yo andaré el camino por donde no volveré.

< Hiob 16 >