< Hiob 16 >
2 “Mate nsɛm bebree a ɛte sɛ eyinom; na mo nyinaa moyɛ ogyamserewfo!
Oí muchas cosas como éstas. Consoladores molestos son todos ustedes.
3 So mo kasa tenten no remma awiei ana? Dɛn na ɛhaw mo nti a mugu so regye akyinnye yi?
¿Habrá fin para las palabras vanas? ¿Qué te incita a responder?
4 Anka me nso metumi akasa sɛ mo, sɛ mo na mowɔ me tebea yi mu a, anka metumi akeka nsɛm a ɛyɛ dɛ atia mo na mabu mo animtiaa.
Yo también podría hablar como ustedes. Si su alma estuviera en lugar de la mía, podría hilvanar vocablos contra ustedes y menear la cabeza contra ustedes.
5 Nanso anka mɛhyɛ mo den; anka awerɛkyekye nsɛm a ebefi mʼanom no bɛma mo ahotɔ.
Pero los alentaría con mis palabras, y la consolación de mis labios calmaría su dolor.
6 “Nanso sɛ mekasa a ɔyaw a mete no remmrɛ ase; na sɛ mankasa nso a, ɛrennyae.
Si hablo, no cesa mi dolor. Si me abstengo, ¿se aleja de mí?
7 Onyankopɔn, ampa ara woama mabrɛ woasɛe me fi pasaa.
Ahora me agotó. Desoló a toda mi compañía.
8 Woakyekyere me, ama abɛyɛ adansedi; me so tew ara na ɛtew na edi adanse tia me.
Colocaste una mano firme contra mí y me llenaste de arrugas, lo cual es un testigo contra mí. Mi flacura es una evidencia adicional que testifica en mi cara.
9 Onyankopɔn tow hyɛ me so tetew me wɔ nʼabufuw mu na ɔtwɛre ne se gu me so; nea ɔne me anya no pɔkyere nʼani hwɛ me.
Mi adversario lanzó su mirada contra mí. Me odió, me persiguió, su furor me destrozó, contra mí cruje sus dientes, fija sus ojos contra mí,
10 Nnipa bue wɔn ano di me ho fɛw; wɔbɔ me sotɔre de bu me animtiaa na wɔka wɔn ho bɔ mu de tia me.
abren sus bocas contra mí, hieren mis mejillas con afrenta, se unieron contra mí.
11 Onyankopɔn de me ama abɔnefo watow me ato amumɔyɛfo nsam.
ʼElohim me entregó a los perversos y me empujó hacia las manos de los impíos.
12 Na biribiara kɔ yiye ma me, nanso ɔdwerɛw me; osoo me kɔn mu, tow me hwee hɔ. Ɔde me asi nʼani so;
Yo estaba tranquilo, pero Él me quebrantó. Me agarró por el cuello, me destrozó y me colocó como blanco de sus flechas.
13 nʼagyantowfo atwa me ho ahyia, ohwirew mʼasaabo mu a wanhu me mmɔbɔ maa me bɔnwoma petee fam.
Sus arqueros me rodearon, atraviesan mis riñones y no perdonan. Derraman mi hiel a tierra,
14 Ɔba me so bere biara; na ɔtow hyɛ me so sɛ ɔkofo.
abren brecha tras brecha en mí y arremeten contra mí como un guerrero.
15 “Mapam atweaatam akata me were so na masie mʼanintɔn wɔ mfutuma mu.
Cosí tela áspera sobre mi piel y coloqué mi cabeza en el polvo.
16 Agyaadwotwa ama mʼani ayɛ kɔɔ; sunsuma kabii atwa mʼani ho ahyia,
Mi cara está enrojecida de tanto llorar. Sobre mis párpados se afirma la sombra de la muerte,
17 nanso me nsa nyɛɛ basabasayɛ biara na me mpaebɔ yɛ kann.
aunque no hubo violencia en mis manos, y fue pura mi oración.
18 “Asase, nkata me mogya so; na mma me sufrɛ to ntwa da!
¡Oh tierra, no encubras mi sangre, ni haya lugar de reposo para mi clamor!
19 Mprempren mpo, me danseni wɔ ɔsoro; me kamafo wɔ soro hɔ.
Ciertamente ahora mi testigo está en el cielo, en las alturas, el que atestigua a mi favor.
20 Me dimafo yɛ mʼadamfo bere a mʼaniwa tew nisu gu Onyankopɔn so yi;
Mis amigos son mis burladores. Mis ojos lloran ante ʼElohim.
21 ogyina onipa anan mu di ma no wɔ Onyankopɔn anim sɛnea obi di ma nʼadamfo no.
¡Ojalá pudiera disputar el hombre ante ʼElohim, como un hombre con su prójimo!
22 “Mfe kakraa bi akyi ansa na metu kwan akɔ koransan.
Porque cuando pasen algunos años, me iré por el camino que no tiene regreso.