< Hiob 16 >

1 Afei Hiob buae se,
Entonces Job respondió:
2 “Mate nsɛm bebree a ɛte sɛ eyinom; na mo nyinaa moyɛ ogyamserewfo!
“Ya he oído todo esto antes. ¡Son consoladores que sólo causan problemas!
3 So mo kasa tenten no remma awiei ana? Dɛn na ɛhaw mo nti a mugu so regye akyinnye yi?
¿No cesarán sus discursos que son como el viento? ¿Qué les molesta tanto como para que tengan que responderme?
4 Anka me nso metumi akasa sɛ mo, sɛ mo na mowɔ me tebea yi mu a, anka metumi akeka nsɛm a ɛyɛ dɛ atia mo na mabu mo animtiaa.
Podría hablar como si ustedes estuvieran en mi lugar, encadenando palabras para criticarlos, ridiculizándolos con un movimiento de cabeza.
5 Nanso anka mɛhyɛ mo den; anka awerɛkyekye nsɛm a ebefi mʼanom no bɛma mo ahotɔ.
Podría edificarlos con mi boca diciendo palabras; el movimiento de mis labios aliviaría su dolor.
6 “Nanso sɛ mekasa a ɔyaw a mete no remmrɛ ase; na sɛ mankasa nso a, ɛrennyae.
Para mí, si hablo no se alivia mi dolor, y si no hablo el dolor sigue ahí.
7 Onyankopɔn, ampa ara woama mabrɛ woasɛe me fi pasaa.
“Dios, me has agotado. Has destruido a toda mi familia.
8 Woakyekyere me, ama abɛyɛ adansedi; me so tew ara na ɛtew na edi adanse tia me.
Me has hecho marchitar, lo cual es un testimonio contra mí; mi cuerpo delgado atestigua contra mí.
9 Onyankopɔn tow hyɛ me so tetew me wɔ nʼabufuw mu na ɔtwɛre ne se gu me so; nea ɔne me anya no pɔkyere nʼani hwɛ me.
Me ha desgarrado en su cólera; en su hostilidad ha rechinado los dientes contra mí; mi enemigo me atraviesa con su mirada feroz.
10 Nnipa bue wɔn ano di me ho fɛw; wɔbɔ me sotɔre de bu me animtiaa na wɔka wɔn ho bɔ mu de tia me.
La gente me mira con la boca abierta, me abofetean en las mejillas para burlarse de mí, se agolpan a mi alrededor para atacarme.
11 Onyankopɔn de me ama abɔnefo watow me ato amumɔyɛfo nsam.
Dios me ha entregado a la gente malvada; me ha arrojado en sus manos.
12 Na biribiara kɔ yiye ma me, nanso ɔdwerɛw me; osoo me kɔn mu, tow me hwee hɔ. Ɔde me asi nʼani so;
“Yo vivía en paz y él me hizo pedazos. Me agarró por el cuello y me hizo pedazos. Me ha convertido en su blanco.
13 nʼagyantowfo atwa me ho ahyia, ohwirew mʼasaabo mu a wanhu me mmɔbɔ maa me bɔnwoma petee fam.
Sus arqueros me rodean. Sus flechas atraviesan mis riñones sin piedad. Derrama mi hiel por el suelo.
14 Ɔba me so bere biara; na ɔtow hyɛ me so sɛ ɔkofo.
Como un muro me derriba, brecha tras brecha, se abalanza sobre mí como un guerrero.
15 “Mapam atweaatam akata me were so na masie mʼanintɔn wɔ mfutuma mu.
He sembrado tela de silicio para cubrir mi piel; mi fuerza yace rota en el polvo.
16 Agyaadwotwa ama mʼani ayɛ kɔɔ; sunsuma kabii atwa mʼani ho ahyia,
Mi cara está roja de tanto llorar y sombras oscuras rodean mis ojos,
17 nanso me nsa nyɛɛ basabasayɛ biara na me mpaebɔ yɛ kann.
aunque no he hecho nada malo y mi oración es pura.
18 “Asase, nkata me mogya so; na mma me sufrɛ to ntwa da!
“Tierra, no cubras mi sangre. Que mi grito no encuentre lugar para esconderse.
19 Mprempren mpo, me danseni wɔ ɔsoro; me kamafo wɔ soro hɔ.
Mira, ahora mismo mi testigo está en el cielo; el que habla por mí está en las alturas.
20 Me dimafo yɛ mʼadamfo bere a mʼaniwa tew nisu gu Onyankopɔn so yi;
Mis amigos me desprecian, pero mis ojos derraman lágrimas ante Dios.
21 ogyina onipa anan mu di ma no wɔ Onyankopɔn anim sɛnea obi di ma nʼadamfo no.
Quiero que mi testigo hable por mí ante Dios como quien habla por su amigo.
22 “Mfe kakraa bi akyi ansa na metu kwan akɔ koransan.
Porque dentro de pocos años andaré por ese camino del que no volveré”.

< Hiob 16 >