Hiob 16
1 Afei Hiob buae se,
Respondens autem Iob, dixit:
2 “Mate nsɛm bebree a ɛte sɛ eyinom; na mo nyinaa moyɛ ogyamserewfo!
Audivi frequenter talia, consolatores onerosi omnes vos estis.
3 So mo kasa tenten no remma awiei ana? Dɛn na ɛhaw mo nti a mugu so regye akyinnye yi?
Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est si loquaris?
4 Anka me nso metumi akasa sɛ mo, sɛ mo na mowɔ me tebea yi mu a, anka metumi akeka nsɛm a ɛyɛ dɛ atia mo na mabu mo animtiaa.
Poteram et ego similia vestri loqui: atque utinam esset anima vestra pro anima mea: Consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos:
5 Nanso anka mɛhyɛ mo den; anka awerɛkyekye nsɛm a ebefi mʼanom no bɛma mo ahotɔ.
Roborarem vos ore meo: et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
6 “Nanso sɛ mekasa a ɔyaw a mete no remmrɛ ase; na sɛ mankasa nso a, ɛrennyae.
Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus: et si tacuero, non recedet a me.
7 Onyankopɔn, ampa ara woama mabrɛ woasɛe me fi pasaa.
Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
8 Woakyekyere me, ama abɛyɛ adansedi; me so tew ara na ɛtew na edi adanse tia me.
Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi.
9 Onyankopɔn tow hyɛ me so tetew me wɔ nʼabufuw mu na ɔtwɛre ne se gu me so; nea ɔne me anya no pɔkyere nʼani hwɛ me.
Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
10 Nnipa bue wɔn ano di me ho fɛw; wɔbɔ me sotɔre de bu me animtiaa na wɔka wɔn ho bɔ mu de tia me.
Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam, saciati sunt pœnis meis.
11 Onyankopɔn de me ama abɔnefo watow me ato amumɔyɛfo nsam.
Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.
12 Na biribiara kɔ yiye ma me, nanso ɔdwerɛw me; osoo me kɔn mu, tow me hwee hɔ. Ɔde me asi nʼani so;
Ego ille quondam opulentus repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.
13 nʼagyantowfo atwa me ho ahyia, ohwirew mʼasaabo mu a wanhu me mmɔbɔ maa me bɔnwoma petee fam.
Circumdedit me lanceis suis, convulneravit lumbos meos, non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
14 Ɔba me so bere biara; na ɔtow hyɛ me so sɛ ɔkofo.
Concidit me vulnere super vulnus, irruit in me quasi gigas.
15 “Mapam atweaatam akata me were so na masie mʼanintɔn wɔ mfutuma mu.
Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.
16 Agyaadwotwa ama mʼani ayɛ kɔɔ; sunsuma kabii atwa mʼani ho ahyia,
Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt.
17 nanso me nsa nyɛɛ basabasayɛ biara na me mpaebɔ yɛ kann.
Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces.
18 “Asase, nkata me mogya so; na mma me sufrɛ to ntwa da!
Terra ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus.
19 Mprempren mpo, me danseni wɔ ɔsoro; me kamafo wɔ soro hɔ.
Ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis.
20 Me dimafo yɛ mʼadamfo bere a mʼaniwa tew nisu gu Onyankopɔn so yi;
Verbosi amivi mei: ad Deum stillat oculus meus.
21 ogyina onipa anan mu di ma no wɔ Onyankopɔn anim sɛnea obi di ma nʼadamfo no.
Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo, quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo.
22 “Mfe kakraa bi akyi ansa na metu kwan akɔ koransan.
Ecce enim breves anni transeunt, et semitam, per quam non revertar, ambulo.
