Hiob 11
1 Na Naamani Sofar buae se,
Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
2 “Ɛnsɛ sɛ woyi saa nsɛm yi ano ana? Ɛsɛ sɛ wobu saa ɔkasafo yi bem ana?
Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus justificabitur?
3 Wo nsɛm hunu no bɛma nnipa ayɛ komm ana? Sɛ wudi fɛw a obiara nka wʼanim ana?
Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
4 Woka kyerɛ Onyankopɔn se, ‘Me gyidi ho nni asɛm na meyɛ pɛ wɔ wʼani so.’
Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
5 Ao, anka mepɛ sɛ Onyankopɔn kasa, anka ɔnkasa ntia wo
Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
6 na ommue nyansa mu ahintasɛm so nkyerɛ wo, efisɛ nyansa turodoo yɛ afanu. Hu sɛ Onyankopɔn werɛ afi wo bɔne no bi mpo.
ut ostenderet tibi secreta sapientiæ, et quod multiplex esset lex ejus: et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo quam meretur iniquitas tua!
7 “Wubetumi ate Onyankopɔn anwonwade ase ana? Wubetumi abɔre ahu nea Otumfo no tumi kɔpem ana?
Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
8 Ɛkorɔn sen ɔsoro, dɛn na wubetumi ayɛ? Emu dɔ sen ɔda ase tɔnn, dɛn na wubetumi ahu? (Sheol h7585)
Excelsior cælo est, et quid facies? profundior inferno, et unde cognosces? (Sheol h7585)
9 Ne nsusuwii mu ware sen asase na ɛtrɛw sen po.
Longior terra mensura ejus, et latior mari.
10 “Sɛ ɔba de wo bɛto afiase ansa na osi nkongua a, hena na obetumi asiw no kwan?
Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
11 Ampa ara ohu nnipa nnaadaafo; na sɛ ohu bɔne a, ɔnhyɛ ne nsow ana?
Ipse enim novit hominum vanitatem; et videns iniquitatem, nonne considerat?
12 Nanso ogyimifo rentumi nyɛ onyansafo da na wɔawo afurum ba sɛ onipa.
Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
13 “Na sɛ wode wo koma ma no na wopagyaw wo nsa kyerɛ no,
Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
14 sɛ wugyaa bɔne a wukura no mu na woamma amumɔyɛ antena wo ntamadan mu a
Si iniquitatem quæ est in manu tua abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo injustitia,
15 ɛno de, bɔne nni wo ho, wobɛma wo ti so; wubegyina pintinn a worensuro.
tunc levare poteris faciem tuam absque macula; et eris stabilis, et non timebis.
16 Wo werɛ befi wʼahokyere, na wɔbɛkae no sɛ nsu a asen kɔ.
Miseriæ quoque oblivisceris, et quasi aquarum quæ præterierunt recordaberis.
17 Abrabɔ bɛhyerɛn asen owigyinae, na sum bɛyɛ sɛ adekyee hann.
Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam; et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
18 Wubenya bammɔ, efisɛ anidaso wɔ hɔ; wobɛhwɛ wo ho ahyia, na wahome asomdwoe mu.
Et habebis fiduciam, proposita tibi spe: et defossus securus dormies.
19 Wobɛda ahome, na obi renhunahuna wo, na bebree bɛhwehwɛ mmoa afi wo nkyɛn.
Requiesces, et non erit qui te exterreat; et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
20 Amumɔyɛfo ani befura, wɔrentumi nguan; na wɔn anidaso bɛdan owu ahomegu.”
Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis: et spes illorum abominatio animæ.
