< 2 Samuel 22 >
1 Bere a Awurade gyee Dawid fii nʼatamfo nyinaa ne Saulo nsam akyi no, ɔtoo saa dwom yi de yii Awurade ayɛ.
David kvad denne sang for Herren den dag da Herren hadde utfridd ham av alle hans fienders hånd og av Sauls hånd.
2 Nsɛm a ɛwɔ dwom no mu ni: “Awurade yɛ me botan, mʼaban ne mʼagyenkwa;
Og han sa: Herren er min klippe og min festning og min redder,
3 me Nyankopɔn yɛ me botan; ne mu na minya guankɔbea. Ɔyɛ me kyɛm, me nkwagye mu ahoɔden, mʼabandennen, mʼagyenkwa, nea ogye me fi basabasayɛ mu.
min klippefaste Gud, som jeg setter min lit til, mitt skjold og min frelses horn, min borg og min tilflukt, min frelser; fra vold frelser du mig.
4 “Misu frɛ Awurade; ɔno na ayeyi sɛ no, efisɛ ogye me fi mʼatamfo nsam.
Jeg påkaller den Høilovede, Herren, og blir frelst fra mine fiender.
5 Owu asorɔkye twaa me ho hyiae; ɔsɛe yiri faa me so.
Dødens bølger omspente mig, fordervelsens strømmer forferdet mig.
6 Ɔda mu hama kyekyeree me; mihyiaa owu mfiri. (Sheol )
Dødsrikets rep omgav mig, dødens snarer overfalt mig. (Sheol )
7 “Na mʼamanehunu mu no, misu frɛɛ Awurade. Yiw, mefrɛɛ me Nyankopɔn pɛɛ mmoa. Ɔtee me nne fii ne kronkronbea. Me sufrɛ duu nʼasom.
I min trengsel påkalte jeg Herren, og jeg ropte til min Gud; han hørte fra sitt tempel min røst, og mitt skrik kom for hans ører.
8 Na asase wosowee na ehinhimii; ɔsoro fapem wosowee; wɔwosowee, nʼabufuw nti.
Da rystet og bevet jorden, himmelens grunnvoller skalv, og de rystet; for hans vrede var optendt.
9 Wusiw fii ne hwene mu; ogyaframa fii nʼanom; na nnyansramma dɛw fii mu.
Det steg røk op av hans nese, og fortærende ild fra hans munn; glør brente ut av ham.
10 Ofii ɔsoro baa fam; na omununkum kabii duruu nʼanan ase.
Og han bøide himmelen og steg ned, og det var mørke under hans føtter.
11 Ɔte kerubim so tui; gyaagyaa ne ho wɔ mframa ntaban so.
Og han fór på kjeruber og fløi, og han lot sig se på vindens vinger.
12 Ɔde sum kataa ne ho hyiae, ɔde osu mununkum dii nʼanim kan.
Og han gjorde mørke til skjul rundt omkring sig, vannmasser, tykke skyer.
13 Hann kɛse hyerɛn wɔ nʼanim, na anyinam pa fii mu.
Frem av glansen foran ham brente gloende kull.
14 Awurade bobɔɔ mu fi ɔsoro; Ɔsorosoroni no teɛɛ mu dennen.
Herren tordnet fra himmelen, den Høieste lot sin røst høre.
15 Ɔtow nʼagyan maa nʼatamfo hwetee; anyinam twa ma wɔyɛɛ basaa.
Og han utsendte piler og spredte dem omkring - lyn og forvirret dem.
16 Awurade kasae, na wiase nnyinaso no nyinaa daa hɔ. Wotumi huu ɛpo ase, na asase fapem ho daa hɔ.
Da kom havets strømmer til syne; jordens grunnvoller blev avdekket ved Herrens trusel, for hans neses åndepust.
17 “Ofi ɔsoro baa fam besoo me mu; ɔtwee me fii asu a emu dɔ mu.
Han rakte sin hånd ut fra det høie, han grep mig; han drog mig op av store vann.
18 Ogyee me fii mʼatamfo a wɔyɛ den nsam, atamfo a wokyi me na wɔn ho yɛ den pa ara sen me.
Han fridde mig ut fra min sterke fiende, fra mine avindsmenn; for de var mig for mektige.
19 Wɔbaa me so wɔ mʼamanehunu da, nanso Awurade pagyaw me.
De overfalt mig på min motgangs dag; men Herren blev min støtte.
20 Ɔde me baa baabi a bammɔ wɔ; ogyee me, efisɛ nʼani kum me ho.
Og han førte mig ut i fritt rum; han frelste mig, for han hadde behag i mig.
21 “Awurade atua me papayɛ so ka; me bem a midi no, wahyɛ me anan mu.
Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, han betalte mig efter mine henders renhet.
22 Efisɛ manantew Awurade akwan so; mentwee me ho mfii me Nyankopɔn ho nkɔyɛɛ bɔne.
For jeg tok vare på Herrens veier og vek ikke i ondskap fra min Gud;
23 Ne mmara nyinaa gu mʼanim; mentwee me ho mfii ne nhyehyɛe ho.
for alle hans lover hadde jeg for øie, og fra hans bud vek jeg ikke,
24 Me ho nni asɛm wɔ Onyankopɔn anim; matwe me ho afi bɔne ho.
og jeg var ulastelig for ham og voktet mig vel for min synd.
25 Awurade tuaa me papayɛ so ka, efisɛ minni fɔ wɔ nʼanim.
Og Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, efter min renhet for hans øine.
26 “Woda wo ho adi sɛ ɔnokwafo kyerɛ wɔn a wodi nokware, wɔn a wodi mu nso wo kyerɛ wɔn sɛ wodi mu.
Mot den fromme viser du dig from, mot den rettvise stridsmann viser du dig rettvis,
27 Wuyi wo kronkronyɛ kyerɛ ɔkronkronni, nanso amumɔyɛfo de wukyi wɔn.
mot den rene viser du dig ren, mot den forvendte viser du dig vrang.
28 Wugye ahobrɛasefo, nanso wʼani kɔ ahantanfo so sɛ wobɛbrɛ wɔn ase.
Elendige folk frelser du, men dine øine er mot de overmodige; dem fornedrer du.
29 Wo Awurade, woyɛ me kanea. Yiw, Awurade woma me sum dan hann.
For du er mitt lys, Herre, og Herren opklarer mitt mørke.
30 Wʼahoɔden mu, metumi aka asraafokuw agu; me Nyankopɔn nti, mitumi foro ɔfasu.
For ved dig stormer jeg løs på fiendeskarer, ved min Gud springer jeg over murer.
31 “Onyankopɔn de, nʼakwan yɛ pɛ; Awurade bɔhyɛ nyinaa ba mu. Ɔyɛ nkatabo ma wɔn a wɔhwehwɛ bammɔ wɔ ne mu.
Gud, hans vei er fullkommen; Herrens ord er rent, han er et skjold for alle dem som setter sin lit til ham.
32 Hena ne Onyankopɔn, gye sɛ Awurade? Hena ne ɔbotantim no, gye sɛ yɛn Nyankopɔn?
For hvem er Gud foruten Herren, og hvem er en klippe foruten vår Gud?
33 Onyankopɔn ne mʼaban a ɛyɛ den; wagye me, na wama me kwan so ayɛ pɛ.
Gud, han er mitt sterke vern og leder den ulastelige på hans vei.
34 Ɔma mʼanammɔn ho yɛ hare sɛ ɔforote de; Ɔma me gyina sorɔnsorɔmmea.
Han gir ham føtter likesom hindene og stiller mig på mine høider.
35 Osiesie me ma ɔko; na me basa tumi kuntun kɔbere mfrafrae tadua.
Han oplærer mine hender til krig, så mine armer spenner kobberbuen.
36 Woama me wo nkwagye kyɛm. Wo mmoa ama mayɛ ɔkɛse.
Og du gir mig din frelse til skjold, og din mildhet gjør mig stor.
37 Woabɔ kwan tɛtrɛɛ ama mʼanan sɛnea me nkotodwe rengurow.
Du gjør rummet vidt for mine skritt under mig, og mine ankler vakler ikke.
38 “Metaa mʼatamfo sɛee wɔn; mannyina kosii sɛ wodii nkogu.
Jeg vil forfølge mine fiender og ødelegge dem, og jeg vender ikke tilbake før jeg har gjort ende på dem.
39 Meyam wɔn, mebɔɔ wɔn hwee fam, na wɔantumi ansɔre; wɔhwehwee ase wɔ mʼanan ase.
Jeg gjør ende på dem og knuser dem, så de ikke kan reise sig; de faller under mine føtter.
40 Wohyɛɛ me ahoɔden maa ɔko; woaka mʼatamfo ahyɛ mʼanan ase.
Og du omgjorder mig med kraft til krig, du bøier mine motstandere under mig.
41 Womaa wɔdan wɔn ani guanee, na mesɛe wɔn a wɔtan me nyinaa.
Og mine fiender lar du vende mig ryggen, mine avindsmenn utrydder jeg.
42 Wosu pɛɛ mmoa, nanso obiara ammegye wɔn. Wosu frɛɛ Awurade, nanso wannye wɔn so.
De ser sig om, men der er ingen frelser - efter Herren, men han svarer dem ikke.
43 Meyam wɔn ma wɔyɛɛ sɛ asase so mfutuma; mepraa wɔn guu suka mu sɛ wura.
Og jeg knuser dem som jordens støv; jeg sønderknuser dem, tramper dem ned som søle på gatene.
44 “Womaa me nkonimdi wɔ wɔn a wɔbɔ me kwaadu so. Woahwɛ sɛ mɛyɛ amanaman sodifo; na nnipa a minnim wɔn som me.
Og du redder mig fra mitt folks kamper, du bevarer mig til å være hode for hedninger; folkeferd som jeg ikke kjenner, tjener mig.
45 Ananafo brɛ wɔn ho ase ma me; wɔte me nka pɛ ara a, wɔde wɔn ho ma me.
Fremmede kryper for mig; bare de hører om mig, blir de mig lydige.
46 Wɔn nyinaa bɔ huboa, na wɔde ahopopo fi wɔn nsraban mu ba.
Fremmede visner bort og går bevende ut av sine borger.
47 “Awurade te ase! Ayeyi nka me botan, ma wɔmma Onyankopɔn, me nkwagye botan so.
Herren lever, og priset er min klippe, og ophøiet er min frelses klippefaste Gud,
48 Ɔno ne Onyankopɔn a ɔtɔ wɔn a wɔhaw me so were; ɔka amanaman no hyɛ mʼase
den Gud som gir mig hevn og legger folkeferd under mig,
49 na ogye me fi mʼatamfo nsam. Wode me si baabi a mʼatamfo nnu, wugye me fi atutuwpɛfo a wotia me nsam.
og som fører mig ut fra mine fiender; over mine motstandere ophøier du mig, fra voldsmannen redder du mig.
50 Awurade eyi nti, mɛkamfo wo wɔ amanaman mu, Ao Awurade. Mɛto ayeyi dwom ama wo din.
Derfor vil jeg prise dig, Herre, blandt hedningene og lovsynge ditt navn.
51 “Wode nkonimdi akɛse ama wo hene; woda ɔdɔ a ɛnsa da adi kyerɛ nea woasra no ngo, wode kyerɛ Dawid, ne nʼasefo afebɔɔ.”
Han gjør frelsen stor for sin konge, og han gjør miskunnhet mot sin salvede, mot David og mot hans ætt til evig tid.