Ezgiler Ezgisi 2
1 Ben Şaron çiğdemiyim, Vadilerin zambağıyım.
Аз цвет польный и крин удольный.
2 Dikenlerin arasında zambak nasılsa Kızların arasında öyledir aşkım.
Якоже крин в тернии, тако искренняя моя посреде дщерей.
3 Orman ağaçları arasında bir elma ağacına benzer Delikanlıların arasında sevgilim. Onun gölgesinde oturmaktan zevk alırım, Tadı damağımda kalır meyvesinin.
Яко яблонь посреде древес лесных, тако брат мой посреде сынов: под сень его восхотех и седох, и плод его сладок в гортани моем.
4 Ziyafet evine götürdü beni, Üzerimdeki sancağı aşktı.
Введите мя в дом вина, вчините ко мне любовь:
5 Güçlendirin beni üzüm pestiliyle, Canlandırın elmayla, Çünkü aşk hastasıyım ben.
утвердите мя в мирех, положите мя во яблоцех: яко уязвлена (есмь) любовию аз.
6 Sol eli başımın altında, Sağ eli sarsın beni.
Шуйца его под главою моею, и десница его оымет мя.
7 Dişi ceylanlar, Yabanıl dişi geyikler üstüne Ant içiriyorum size, ey Yeruşalim kızları! Aşkımı ayıltmayasınız, uyandırmayasınız diye, Gönlü hoş olana dek.
Заклях вас, дщери Иерусалимли, в силах и крепостех села: аще возставите и возбудите любовь, дондеже восхощет.
8 İşte! Sevgilimin sesi! Dağların üzerinden sekerek, Tepelerin üzerinden sıçrayarak geliyor.
Глас брата моего: се, той идет, скача на горы и прескача на холмы.
9 Sevgilim ceylana benzer, sanki bir geyik yavrusu. Bakın, duvarımızın ardında duruyor, Pencerelerden bakıyor, Kafeslerden seyrediyor.
Подобен есть брат мой серне или младу еленю на горах вефильских. Се, сей стоит за стеною нашею, проглядаяй оконцами, приницаяй сквозе мрежи.
10 Sevgilim şöyle dedi: “Kalk, gel aşkım, güzelim.
Отвещает брат мой и глаголет мне: востани, прииди, ближняя моя, добрая моя, голубице моя.
11 Bak, kış geçti, Yağmurların ardı kesildi,
Яко се, зима прейде, дождь отиде, отиде себе:
12 Çiçekler açtı, Şarkı mevsimi geldi, Kumrular ötüşmeye başladı beldemizde.
цвети явишася на земли, время обрезания приспе, глас горлицы слышан в земли нашей:
13 İncir ağacı ilk meyvesini verdi, Yeşeren asmalar mis gibi kokular saçmakta. Kalk, gel aşkım, güzelim.”
смоквь изнесе цвет свой, виногради зреюще даша воню. Востани, прииди, ближняя моя, добрая моя, голубице моя, и прииди.
14 Kaya kovuklarında, Uçurum kenarlarında gizlenen güvercinim! Boyunu bosunu göster bana, Sesini duyur; Çünkü sesin tatlı, boyun bosun güzeldir.
Ты, голубице моя, в покрове каменне, близ предстения: яви ми зрак твой, и услышан сотвори ми глас твой: яко глас твой сладок, и образ твой красен.
15 Yakalayın tilkileri bizim için, Bağları bozan küçük tilkileri; Çünkü bağlarımız yeşerdi.
Имите нам лисы малыя, губящыя винограды: и виногради наши созревают.
16 Sevgilim benimdir, ben de onun, Zambaklar arasında gezinir durur.
Брат мой мне, и аз ему, пасый в кринах,
17 Ey sevgilim, gün serinleyip gölgeler uzayana dek, Engebeli dağlar üzerinde bir ceylan gibi, Geyik yavrusu gibi ol!
дондеже дхнет день, и двигнутся сени. Обратися, уподобися ты, брате мой, серне или младу еленю на горах юдолий.
