Vahiy 14
1 Sonra Kuzu'nun Siyon Dağı'nda durduğunu gördüm. O'nunla birlikte 144 000 kişi vardı. Alınlarında kendisinin ve Babası'nın adları yazılıydı.
തതഃ പരം നിരീക്ഷമാണേന മയാ മേഷശാവകോ ദൃഷ്ടഃ സ സിയോനപർവ്വതസ്യോപര്യ്യതിഷ്ഠത്, അപരം യേഷാം ഭാലേഷു തസ്യ നാമ തത്പിതുശ്ച നാമ ലിഖിതമാസ്തേ താദൃശാശ്ചതുശ്ചത്വാരിംശത്സഹസ്രാധികാ ലക്ഷലോകാസ്തേന സാർദ്ധമ് ആസൻ|
2 Gökten, gürül gürül akan suların sesini, güçlü gök gürlemesini andıran bir ses işittim. İşittiğim ses, lir çalanların çıkardığı sese benziyordu.
അനന്തരം ബഹുതോയാനാം രവ ഇവ ഗുരുതരസ്തനിതസ്യ ച രവ ഇവ ഏകോ രവഃ സ്വർഗാത് മയാശ്രാവി| മയാ ശ്രുതഃ സ രവോ വീണാവാദകാനാം വീണാവാദനസ്യ സദൃശഃ|
3 Bu 144 000 kişi, tahtın önünde, dört yaratığın ve ihtiyarların önünde yeni bir ezgi söylüyordu. Yeryüzünden satın alınmış olan bu kişilerden başka kimse o ezgiyi öğrenemedi.
സിംഹസനസ്യാന്തികേ പ്രാണിചതുഷ്ടയസ്യ പ്രാചീനവർഗസ്യ ചാന്തികേ ഽപി തേ നവീനമേകം ഗീതമ് അഗായൻ കിന്തു ധരണീതഃ പരിക്രീതാൻ താൻ ചതുശ്ചത്വാരിംശത്യഹസ്രാധികലക്ഷലോകാൻ വിനാ നാപരേണ കേനാപി തദ് ഗീതം ശിക്ഷിതും ശക്യതേ|
4 Kendilerini kadınlarla lekelememiş olanlar bunlardır. Pak kişilerdir. Kuzu nereye giderse ardısıra giderler. Tanrı'ya ve Kuzu'ya ait olacakların ilk bölümü olmak üzere insanlar arasından satın alınmışlardır.
ഇമേ യോഷിതാം സങ്ഗേന ന കലങ്കിതാ യതസ്തേ ഽമൈഥുനാ മേഷശാവകോ യത് കിമപി സ്ഥാനം ഗച്ഛേത് തത്സർവ്വസ്മിൻ സ്ഥാനേ തമ് അനുഗച്ഛന്തി യതസ്തേ മനുഷ്യാണാം മധ്യതഃ പ്രഥമഫലാനീവേശ്വരസ്യ മേഷശാവകസ്യ ച കൃതേ പരിക്രീതാഃ|
5 Ağızlarından hiç yalan çıkmamıştır. Kusursuzdurlar.
തേഷാം വദനേഷു ചാനൃതം കിമപി ന വിദ്യതേ യതസ്തേ നിർദ്ദോഷാ ഈശ്വരസിംഹാസനസ്യാന്തികേ തിഷ്ഠന്തി|
6 Bundan sonra göğün ortasında uçan başka bir melek gördüm. Yeryüzünde yaşayanlara –her ulusa, her oymağa, her dile, her halka– iletmek üzere sonsuza dek kalıcı olan Müjde'yi getiriyordu. (aiōnios g166)
അനന്തരമ് ആകാശമധ്യേനോഡ്ഡീയമാനോ ഽപര ഏകോ ദൂതോ മയാ ദൃഷ്ടഃ സോ ഽനന്തകാലീയം സുസംവാദം ധാരയതി സ ച സുസംവാദഃ സർവ്വജാതീയാൻ സർവ്വവംശീയാൻ സർവ്വഭാഷാവാദിനഃ സർവ്വദേശീയാംശ്ച പൃഥിവീനിവാസിനഃ പ്രതി തേന ഘോഷിതവ്യഃ| (aiōnios g166)
7 Yüksek sesle şöyle diyordu: “Tanrı'dan korkun! O'nu yüceltin! Çünkü O'nun yargılama saati geldi. Göğü, yeri, denizi, su pınarlarını yaratana tapının!”
സ ഉച്ചൈഃസ്വരേണേദം ഗദതി യൂയമീശ്വരാദ് ബിഭീത തസ്യ സ്തവം കുരുത ച യതസ്തദീയവിചാരസ്യ ദണ്ഡ ഉപാതിഷ്ഠത് തസ്മാദ് ആകാശമണ്ഡലസ്യ പൃഥിവ്യാഃ സമുദ്രസ്യ തോയപ്രസ്രവണാനാഞ്ച സ്രഷ്ടാ യുഷ്മാഭിഃ പ്രണമ്യതാം|
8 Ardından gelen ikinci bir melek, “Yıkıldı! Kendi azgın fuhuş şarabını bütün uluslara içiren büyük Babil yıkıldı!” diyordu.
തത്പശ്ചാദ് ദ്വിതീയ ഏകോ ദൂത ഉപസ്ഥായാവദത് പതിതാ പതിതാ സാ മഹാബാബിൽ യാ സർവ്വജാതീയാൻ സ്വകീയം വ്യഭിചാരരൂപം ക്രോധമദമ് അപായയത്|
9 Onları üçüncü bir melek izledi. Yüksek sesle şöyle diyordu: “Bir kimse canavara ve heykeline taparsa, alnına ya da eline canavarın işaretini koydurursa, Tanrı gazabının kâsesinde saf olarak hazırlanmış Tanrı öfkesinin şarabından içecektir. Böylelerine kutsal meleklerin ve Kuzu'nun önünde ateş ve kükürtle işkence edilecek.
തത്പശ്ചാദ് തൃതീയോ ദൂത ഉപസ്ഥായോച്ചൈരവദത്, യഃ കശ്ചിത തം ശശും തസ്യ പ്രതിമാഞ്ച പ്രണമതി സ്വഭാലേ സ്വകരേ വാ കലങ്കം ഗൃഹ്ലാതി ച
സോ ഽപീശ്വരസ്യ ക്രോധപാത്രേ സ്ഥിതമ് അമിശ്രിതം മദത് അർഥത ഈശ്വരസ്യ ക്രോധമദം പാസ്യതി പവിത്രദൂതാനാം മേഷശാവകസ്യ ച സാക്ഷാദ് വഹ്നിഗന്ധകയോ ര്യാതനാം ലപ്സ്യതേ ച|
11 Çektikleri işkencenin dumanı sonsuzlara dek tütecek. Canavara ve heykeline tapıp onun adının işaretini alanlar gece gündüz rahat yüzü görmeyecekler. (aiōn g165)
തേഷാം യാതനായാ ധൂമോ ഽനന്തകാലം യാവദ് ഉദ്ഗമിഷ്യതി യേ ച പശും തസ്യ പ്രതിമാഞ്ച പൂജയന്തി തസ്യ നാമ്നോ ഽങ്കം വാ ഗൃഹ്ലന്തി തേ ദിവാനിശം കഞ്ചന വിരാമം ന പ്രാപ്സ്യന്തി| (aiōn g165)
12 Bu da, Tanrı'nın buyruklarını yerine getiren, İsa'ya imanlarını sürdüren kutsalların sabrını gerektirir.”
യേ മാനവാ ഈശ്വരസ്യാജ്ഞാ യീശൗ വിശ്വാസഞ്ച പാലയന്തി തേഷാം പവിത്രലോകാനാം സഹിഷ്ണുതയാത്ര പ്രകാശിതവ്യം|
13 Gökten bir ses işittim. “Yaz! Bundan böyle Rab'be ait olarak ölenlere ne mutlu!” diyordu. Ruh, “Evet” diyor, “Uğraşlarından dinlenecekler. Çünkü yaptıkları onları izleyecek.”
അപരം സ്വർഗാത് മയാ സഹ സമ്ഭാഷമാണ ഏകോ രവോ മയാശ്രാവി തേനോക്തം ത്വം ലിഖ, ഇദാനീമാരഭ്യ യേ പ്രഭൗ മ്രിയന്തേ തേ മൃതാ ധന്യാ ഇതി; ആത്മാ ഭാഷതേ സത്യം സ്വശ്രമേഭ്യസ്തൈ ർവിരാമഃ പ്രാപ്തവ്യഃ തേഷാം കർമ്മാണി ച താൻ അനുഗച്ഛന്തി|
14 Sonra beyaz bir bulut gördüm. Bulutun üzerinde “insanoğluna benzer biri” oturuyordu. Başında altın bir taç, elinde keskin bir orak vardı.
തദനന്തരം നിരീക്ഷമാണേന മയാ ശ്വേതവർണ ഏകോ മേഘോ ദൃഷ്ടസ്തന്മേഘാരൂഢോ ജനോ മാനവപുത്രാകൃതിരസ്തി തസ്യ ശിരസി സുവർണകിരീടം കരേ ച തീക്ഷ്ണം ദാത്രം തിഷ്ഠതി|
15 Tapınaktan çıkan başka bir melek bulutun üzerinde oturana yüksek sesle bağırdı: “Orağını uzat ve biç! Biçme saati geldi. Çünkü yerin ekini olgunlaşmış bulunuyor.”
തതഃ പരമ് അന്യ ഏകോ ദൂതോ മന്ദിരാത് നിർഗത്യോച്ചൈഃസ്വരേണ തം മേഘാരൂഢം സമ്ഭാഷ്യാവദത് ത്വയാ ദാത്രം പ്രസാര്യ്യ ശസ്യച്ഛേദനം ക്രിയതാം ശസ്യച്ഛേദനസ്യ സമയ ഉപസ്ഥിതോ യതോ മേദിന്യാഃ ശസ്യാനി പരിപക്കാനി|
16 Bulutun üzerinde oturan, orağını yerin üzerine salladı, yerin ekini biçildi.
തതസ്തേന മേഘാരൂഢേന പൃഥിവ്യാം ദാത്രം പ്രസാര്യ്യ പൃഥിവ്യാഃ ശസ്യച്ഛേദനം കൃതം|
17 Gökteki tapınaktan başka bir melek çıktı. Onun da keskin bir orağı vardı.
അനന്തരമ് അപര ഏകോ ദൂതഃ സ്വർഗസ്ഥമന്ദിരാത് നിർഗതഃ സോ ഽപി തീക്ഷ്ണം ദാത്രം ധാരയതി|
18 Ateş üzerinde yetkili olan başka bir melek de sunaktan çıkıp geldi. Keskin orağı olana yüksek sesle, “Keskin orağını uzat!” dedi. “Yerin asmasının salkımlarını topla. Çünkü üzümleri olgunlaştı.”
അപരമ് അന്യ ഏകോ ദൂതോ വേദിതോ നിർഗതഃ സ വഹ്നേരധിപതിഃ സ ഉച്ചൈഃസ്വരേണ തം തീക്ഷ്ണദാത്രധാരിണം സമ്ഭാഷ്യാവദത് ത്വയാ സ്വം തീക്ഷ്ണം ദാത്രം പ്രസാര്യ്യ മേദിന്യാ ദ്രാക്ഷാഗുച്ഛച്ഛേദനം ക്രിയതാം യതസ്തത്ഫലാനി പരിണതാനി|
19 Bunun üzerine melek orağını yerin üzerine salladı. Yerin asmasının ürününü toplayıp Tanrı öfkesinin büyük masarasına attı.
തതഃ സ ദൂതഃ പൃഥിവ്യാം സ്വദാത്രം പ്രസാര്യ്യ പൃഥിവ്യാ ദ്രാക്ഷാഫലച്ഛേദനമ് അകരോത് തത്ഫലാനി ചേശ്വരസ്യ ക്രോധസ്വരൂപസ്യ മഹാകുണ്ഡസ്യ മധ്യം നിരക്ഷിപത്|
20 Kentin dışında çiğnenen masaradan kan aktı. Kan, 1 600 ok atımı kadar yayılıp atların gemlerine dek yükseldi.
തത്കുണ്ഡസ്ഥഫലാനി ച ബഹി ർമർദ്ദിതാനി തതഃ കുണ്ഡമധ്യാത് നിർഗതം രക്തം ക്രോശശതപര്യ്യന്തമ് അശ്വാനാം ഖലീനാൻ യാവദ് വ്യാപ്നോത്|
