Mezmurlar 95

1 Gelin, RAB'be sevinçle haykıralım, Bizi kurtaran kayaya sevinç çığlıkları atalım,

Kom, lad os Juble, for HERREN, råbe af fryd for vor Frelses Klippe,

2 Şükranla huzuruna çıkalım, O'na sevinç ilahileri yükseltelim!

møde med Tak for hans Åsyn, juble i Sang til hans Pris!

3 Çünkü RAB ulu Tanrı'dır, Bütün ilahların üstünde ulu kraldır.

Thi HERREN er en vældig Gud, en Konge stor over alle Guder;

4 Yerin derinlikleri O'nun elindedir, Dağların dorukları da O'nun.

i hans Hånd er Jordens dybder, Bjergenes Tinder er hans;

5 Deniz O'nundur, çünkü O yarattı, Karaya da O'nun elleri biçim verdi.

Havet er hans, han har skabt det, det tørre Land har hans Hænder dannet.

6 Gelin, tapınalım, eğilelim, Bizi yaratan RAB'bin önünde diz çökelim.

Kom, lad os bøje os, kaste os ned, knæle for HERREN, vor Skaber!

7 Çünkü O Tanrımız'dır, Bizse O'nun otlağının halkı, Elinin altındaki koyunlarız. Bugün sesini duyarsanız,

Thi han er vor Gud, og vi er det Folk, han vogter, den Hjord, han leder. Ak, lytted I dog i Dag til hans Røst:

8 Meriva'da, o gün çölde, Massa'da olduğu gibi, Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.

"Forhærder ej eders Hjerte som ved Meriba, som dengang ved Massa i Ørkenen,

9 Yaptıklarımı görmelerine karşın, Atalarınız orada beni sınayıp denediler.

da eders Fædre fristede mig, prøved mig, skønt de havde set mit Værk.

10 Kırk yıl o kuşaktan hep iğrendim, “Yüreği kötü yola sapan bir halktır” dedim, “Yollarımı bilmiyorlar.”

Jeg væmmedes fyrretyve År ved denne Slægt, og jeg sagde: Det er et Folk med vildfarne Hjerter, de kender ej mine Veje.

11 Bu yüzden öfkeyle ant içtim: “Huzur diyarıma asla girmeyecekler!”

Så svor jeg da i min Vrede: De skal ikke gå ind til min Hvile!