Mezmurlar 94
1 Ya RAB, öç alıcı Tanrı, Saç ışığını, ey öç alıcı Tanrı!
Herre Gud, hvilkom hämnden tillhörer; Gud, hvilkom hämnden tillhörer, bete dig.
2 Kalk, ey yeryüzünün yargıcı, Küstahlara hak ettikleri cezayı ver!
Upphöj dig, du verldenes domare; vedergäll dem högfärdigom det de förtjena.
3 Kötüler ne zamana dek, ya RAB, Ne zamana dek sevinip coşacak?
Herre, huru länge skola de ogudaktige, huru länge skola de ogudaktige pråla;
4 Ağızlarından küstahlık dökülüyor, Suç işleyen herkes övünüyor.
Och så högmodeliga tala; och alle ogerningsmän så berömma sig?
5 Halkını eziyorlar, ya RAB, Kendi halkına eziyet ediyorlar.
Herre, de förtrycka ditt folk, och plåga ditt arf.
6 Dulu, garibi boğazlıyor, Öksüzleri öldürüyorlar.
Enkor och främlingar dräpa de, och faderlösa döda de;
7 “RAB görmez” diyorlar, “Yakup'un Tanrısı dikkat etmez.”
Och säga: Herren ser det intet; och Jacobs Gud aktar det intet.
8 Ey halkın içindeki budalalar, dikkat edin; Ey aptallar, ne zaman akıllanacaksınız?
Märker dock, I galne ibland folket; och I dårar, när viljen I vise varda?
9 Kulağı yaratan işitmez mi? Göze biçim veren görmez mi?
Den der örat planterat hafver, skulle han icke höra? Den der ögat gjort hafver, skulle han icke se?
10 Ulusları yola getiren yargılamaz mı? İnsanı eğiten bilmez mi?
Den der Hedningarna näpser, skulle han icke straffa? den der menniskorna lärer hvad de veta.
11 RAB insanın düşüncelerinin Boş olduğunu bilir.
Men Herren vet menniskornas tankar, att de fåfängelige äro.
12 Ne mutlu, ya RAB, yola getirdiğin, Yasanı öğrettiğin insana!
Säll är den som du, Herre, tuktar, och lärer honom genom din lag;
13 Kötüler için çukur kazılıncaya dek, Onu sıkıntılı günlerden kurtarıp rahatlatırsın.
Att han tålamod hafva må, då illa går; tilldess dem ogudaktiga grafven beredd varder.
14 Çünkü RAB halkını reddetmez, Kendi halkını terk etmez.
Ty Herren skall icke förkasta sitt folk, eller öfvergifva sitt arf.
15 Adalet yine doğruluk üzerine kurulacak, Yüreği temiz olan herkes ona uyacak.
Ty rätt måste dock blifva rätt; och thy måste all from hjerta tillfalla.
16 Kötülere karşı beni kim savunacak? Kim benim için suçlulara karşı duracak?
Ho står med mig emot de onda? Ho träder till mig emot de ogerningsmän?
17 RAB yardımcım olmasaydı, Şimdiye dek sessizlik diyarına göçmüştüm bile.
Om Herren icke hulpe mig, så låge min själ fulltnär uti det stilla.
18 “Ayağım kayıyor” dediğimde, Sevgin ayakta tutar beni, ya RAB.
Jag sade: Min fot hafver stapplat; men din nåd, Herre, uppehöll mig.
19 Kaygılar içimi sarınca, Senin avutmaların gönlümü sevindirir.
Jag hade mycket bekymmer i mitt hjerta; men din tröst gladde mina själ.
20 Yasaya dayanarak haksızlık yapan koltuk sahibi Seninle bağdaşır mı?
Du kommer ju aldrig öfverens med dem skadeliga stolenom, som lagen illa uttyder.
21 Onlar doğruya karşı birleşiyor, Suçsuzu ölüme mahkûm ediyorlar.
De rusta sig emot dens rättfärdigas själ, och fördöma oskyldigt blod.
22 Ama RAB bana kale oldu, Tanrım sığındığım kaya oldu.
Men Herren är mitt beskärm, min Gud är mitt hopps tröst.
23 Tanrımız RAB yaptıkları kötülüğü Kendi başlarına getirecek, Kötülükleri yüzünden köklerini kurutacak, Evet, köklerini kurutacak.
Och han skall vedergälla dem deras orätt, och skall förgöra dem för deras ondskos skull; Herren, vår Gud, skall förgöra dem.
