Mezmurlar 89
1 Ezrahlı Eytan'ın Maskili RAB'bin sevgisini sonsuza dek ezgilerle öveceğim, Sadakatini bütün kuşaklara bildireceğim.
Milosti æu Gospodnje pjevati uvijek, od koljena na koljeno javljaæu istinu tvoju ustima svojima.
2 Sevgin sonsuza dek ayakta kalır diyeceğim, Sadakatini gökler kadar kalıcı kıldın.
Jer znam da je zavavijek osnovana milost, i na nebesima da si utvrdio istinu svoju, rekavši:
3 Dedin ki, “Seçtiğim adamla antlaşma yaptım, Kulum Davut'a şöyle ant içtim:
“Uèinih zavjet s izbranim svojim, zakleh se Davidu, sluzi svojemu:
4 ‘Soyunu sonsuza dek sürdüreceğim, Tahtını kuşaklar boyunca sürekli kılacağım.’” (Sela)
Dovijeka æu utvrðivati sjeme tvoje i prijesto tvoj ureðivati od koljena do koljena.
5 Ya RAB, gökler över harikalarını, Kutsallar topluluğunda övülür sadakatin.
Nebo kazuje èudesa tvoja, Gospode, i istinu tvoju sabor svetijeh.
6 Çünkü göklerde RAB'be kim eş koşulur? Kim benzer RAB'be ilahi varlıklar arasında?
Jer ko je nad oblacima ravan Gospodu? ko æe se izjednaèiti s Gospodom meðu sinovima Božijim?
7 Kutsallar topluluğunda Tanrı korku uyandırır, Çevresindekilerin hepsinden ulu ve müthiştir.
Bogu se valja klanjati na saboru svetijeh, strašniji je od svijeh koji su oko njega.
8 Ya RAB, Her Şeye Egemen Tanrı, Senin gibi güçlü RAB var mı? Sadakatin çevreni sarar.
Gospode, Bože nad vojskama! ko je silan kao ti, Bože? I istina je tvoja oko tebe.
9 Sen kudurmuş denizler üzerinde egemenlik sürer, Dalgalar kabardıkça onları dindirirsin.
Ti vladaš nad silom morskom; kad podigne vale svoje, ti ih ukroæavaš.
10 Sen Rahav'ı leş ezer gibi ezdin, Güçlü kolunla düşmanlarını dağıttın.
Ti si oborio oholi Misir kao ranjenika, krjepkom mišicom svojom rasijao si neprijatelje svoje.
11 Gökler senindir, yeryüzü de senin; Dünyanın ve içindeki her şeyin temelini sen attın.
Tvoje je nebo i tvoja je zemlja; ti si sazdao vasiljenu i što je god u njoj.
12 Kuzeyi, güneyi sen yarattın, Tavor ve Hermon dağları Sana sevincini dile getiriyor.
Sjever i jug ti si stvorio, Tavor i Ermon o tvom se imenu raduje.
13 Kolun güçlüdür, Elin kudretli, sağ elin yüce.
Tvoja je mišica krjepka, silna je ruka tvoja, i visoka desnica tvoja.
14 Tahtın adalet ve doğruluk üzerine kurulu, Sevgi ve sadakat önünsıra gider.
Blagost je i pravda podnožje prijestolu tvojemu, milost i istina ide pred licem tvojim.
15 Ne mutlu sevinç çığlıkları atmasını bilen halka, ya RAB! Yüzünün ışığında yürürler.
Blago narodu koji zna trubnu pokliè! Gospode! u svjetlosti lica tvojega oni hode;
16 Gün boyu senin adınla sevinir, Doğruluğunla yücelirler.
Imenom se tvojim raduju vas dan, i pravdom tvojom uzvišuju se.
17 Çünkü sen onların gücü ve yüceliğisin, Lütfun sayesinde gücümüz artar.
Jer si ti krasota sile njihove, i po milosti tvojoj uzvišuje se rog naš.
18 Kalkanımız RAB'be, Kralımız İsrail'in Kutsalı'na aittir.
Jer je od Gospoda obrana naša, i od svetoga Izrailjeva car naš.
19 Geçmişte bir görüm aracılığıyla, Sadık kullarına şöyle dedin: “Bir yiğide yardım ettim, Halkın içinden bir genci yükselttim.
Tada si govorio u utvari vjernima svojim, i rekao: “poslah pomoæ junaku, uzvisih izbranoga svojega iz naroda.
20 Kulum Davut'u buldum, Kutsal yağımla onu meshettim.
Naðoh Davida slugu svojega, svetim uljem svojim pomazah ga.
21 Elim ona destek olacak, Kolum güç verecek.
Ruka æe moja biti jednako s njim, i mišica moja krijepiæe ga.
22 Düşman onu haraca bağlayamayacak, Kötüler onu ezmeyecek.
Neæe ga neprijatelj nadvladati, i sin bezakonja neæe mu dosaditi.
23 Düşmanlarını onun önünde kıracağım, Ondan nefret edenleri vuracağım.
Potræu pred licem njegovijem neprijatelje njegove, i nenavidnike njegove poraziæu.
24 Sadakatim, sevgim ona destek olacak, Benim adımla gücü yükselecek.
Istina je moja i milost moja s njim; i u moje ime uzvisiæe se rog njegov.
25 Sağ elini denizin, Irmakların üzerine egemen kılacağım.
Pružiæu na more ruku njegovu, i na rijeke desnicu njegovu.
26 ‘Babam sensin’ diye seslenecek bana, ‘Tanrım, kurtuluşumun kayası.’
On æe me zvati: ti si otac moj, Bog moj i grad spasenja mojega.
27 Ben de onu ilk oğlum, Dünyadaki kralların en yücesi kılacağım.
I ja æu ga uèiniti prvencem, višim od careva zemaljskih.
28 Sonsuza dek ona sevgi göstereceğim, Onunla yaptığım antlaşma hiç bozulmayacak.
Dovijeka æu mu hraniti milost svoju, i zavjet je moj s njim vjeran.
29 Soyunu sonsuza dek, Tahtını gökler durduğu sürece sürdüreceğim.
Produljiæu sjeme njegovo dovijeka, i prijesto njegov kao dane nebeske.
30 “Çocukları yasamdan ayrılır, İlkelerime göre yaşamazsa;
Ako sinovi njegovi ostave zakon moj, i ne uzidu u zapovijestima mojim;
31 Kurallarımı bozar, Buyruklarıma uymazsa,
Ako pogaze uredbe moje, i zapovijesti mojih ne saèuvaju,
32 İsyanlarını sopayla, Suçlarını dayakla cezalandıracağım.
Onda æu ih pokarati prutom za nepokornost, i ranama za bezakonje njihovo;
33 Ama onu sevmekten vazgeçmeyecek, Sadakatime sırt çevirmeyeceğim.
Ali milosti svoje neæu uzeti od njega, niti æu prevrnuti istinom svojom;
34 Antlaşmamı bozmayacak, Ağzımdan çıkan sözü değiştirmeyeceğim.
Neæu pogaziti zavjeta svojega, i što je izašlo iz usta mojih neæu poreæi.
35 Bir kez kutsallığım üstüne ant içtim, Davut'a yalan söylemeyeceğim.
Jednom se zakleh svetošæu svojom; zar da slažem Davidu?
36 Onun soyu sonsuza dek sürecek, Tahtı karşımda güneş gibi duracak,
Sjeme æe njegovo trajati dovijeka, i prijesto njegov kao sunce preda mnom;
37 Göklerde güvenilir bir tanık olan ay gibi Sonsuza dek kalacak.” (Sela)
On æe stajati uvijek kao mjesec i vjerni svjedok u oblacima.”
38 Ama sen reddettin, sırt çevirdin, Çok öfkelendin meshettiğin krala.
A sad si odbacio i zanemario, razgnjevio si se na pomazanika svojega;
39 Kulunla yaptığın antlaşmadan vazgeçtin, Onun tacını yere atıp kirlettin.
Zanemario si zavjet sa slugom svojim, bacio si na zemlju vijenac njegov.
40 Yıktın bütün surlarını, Viran ettin kalelerini.
Razvalio si sve ograde njegove, gradove njegove obratio si u zidine.
41 Yoldan geçen herkes onu yağmaladı, Yüzkarası oldu komşularına.
Plijene ga svi koji prolaze onuda, posta potsmijeh u susjeda svojijeh.
42 Hasımlarının sağ elini onun üstüne kaldırdın, Bütün düşmanlarını sevindirdin.
Uzvisio si desnicu neprijatelja njegovijeh, obradovao si sve protivnike njegove.
43 Kılıcının ağzını başka yöne çevirdin, Savaşta ona yan çıkmadın.
Zavratio si ostrice maèa njegova, i nijesi ga ukrijepio u boju;
44 Görkemine son verdin, Tahtını yere çaldın.
Uzeo si mu svjetlost, i prijesto njegov oborio si na zemlju;
45 Gençlik günlerini kısalttın, Onu utanca boğdun. (Sela)
Skratio si dane mladosti njegove i obukao ga u sramotu.
46 Ne zamana dek, ya RAB? Sonsuza dek mi gizleneceksin? Ne zamana dek öfken alev alev yanacak?
Dokle æeš se, Gospode, jednako odvraæati, dokle æe kao oganj plamtjeti gnjev tvoj?
47 Anımsa ömrümün ne çabuk geçtiğini, Ne boş yaratmışsın insanoğlunu!
Opomeni se kakav je vijek moj, kako si ni na što stvorio sve sinove Adamove?
48 Var mı yaşayıp da ölümü görmeyen, Ölüler diyarının pençesinden canını kurtaran? (Sela) (Sheol h7585)
Koji je èovjek živio i nije smrti vidio, i izbavio dušu svoju iz ruku paklenijeh? (Sheol h7585)
49 Ya Rab, nerede o eski sevgin? Davut'a göstereceğine ant içtiğin o sadık sevgin!
Gdje su preðašnje milosti tvoje, Gospode? Kleo si se Davidu istinom svojom.
50 Anımsa, ya Rab, kullarının nasıl rezil olduğunu, Bütün halkların hakaretini bağrımda nasıl taşıdığımı, Düşmanlarının hakaretini, ya RAB, Meshettiğin kralın attığı adıma edilen hakaretleri.
Opomeni se, Gospode, prijekora sluga svojih, koji nosim u njedrima svojim od svijeh silnijeh naroda,
Kojim kore neprijatelji tvoji, Gospode, kojim kore trag pomazanika tvojega.
52 Sonsuza dek övgüler olsun RAB'be! Amin! Amin!
Blagosloven Gospod uvijek! Amin, amin.
