Mezmurlar 78
1 Asaf'ın Maskili Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi, Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.
Þjóð mín, hlustaðu á kenningu mína. Gefðu gaum að því sem ég hef að segja.
2 Özdeyişlerle söze başlayacağım, Eski sırları anlatacağım,
Nú ætla ég að rifja upp fyrir þér liðna atburði,
3 Duyduğumuzu, bildiğimizi, Atalarımızın bize anlattığını.
frásagnir sem varðveist hafa frá kynslóð til kynslóðar.
4 Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz; RAB'bin övgüye değer işlerini, Gücünü, yaptığı harikaları Gelecek kuşağa duyuracağız.
Ég birti ykkur sannleikann, svo að þið getið sagt börnum ykkar frá dásemdarverkum Drottins, öllum þeim undrum sem hann vann.
5 RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi, İsrail'e yasa koydu. Bunları çocuklarına öğretsinler diye Atalarımıza buyruk verdi.
Lögmál sitt gaf hann Ísrael og bauð forfeðrunum að kenna það börnum sínum
6 Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler, Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,
sem síðan skyldu kenna það sínum afkomendum. Þannig skyldi lögmál hans berast frá einni kynslóðinni til annarrar.
7 Tanrı'ya güven duysunlar, Tanrı'nın yaptıklarını unutmasınlar, O'nun buyruklarını yerine getirsinler;
Því hefur sérhver kynslóð getað haldið lög Guðs, treyst honum og heyrt um hans dásemdarverk.
8 Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı, Yüreği kararsız, Tanrı'ya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.
Ný kynslóð skyldi ekki þurfa að fara að fordæmi feðra sinna sem voru þrjóskir, óhlýðnir og ótrúir og forhertu sig gegn Guði.
9 Oklarla, yaylarla kuşanmış Efrayimoğulları Savaş günü sırtlarını döndüler.
Þótt íbúar Efraím væru alvopnaðir, þá flúðu þeir þegar að orustunni kom.
10 Tanrı'nın antlaşmasına uymadılar, O'nun yasasına göre yaşamayı reddettiler.
Þannig rufu þeir sáttmálann við Guð og fóru sína eigin leið.
11 Unuttular O'nun işlerini, Kendilerine gösterdiği harikaları.
Þeir gleymdu máttarverkum Drottins,
12 Mısır'da, Soan bölgesinde Tanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.
sem hann hafði fyrir þá gert og forfeður þeirra í Egyptalandi,
13 Denizi yarıp geçirmişti onları, Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.
þegar hann klauf hafið og leiddi þá yfir þurrum fótum. Vatnið stóð eins og veggur til beggja handa!
14 Gündüz bulutla, Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.
Að degi til leiddi hann þá með skýi, en eldstólpa um nætur.
15 Çölde kayaları yarmış, Sanki dipsiz kaynaklardan Onlara kana kana su içirmişti.
Hann rauf gat á klettinn í eyðimörkinni. Vatnið streymdi fram og þeir svöluðu þorsta sínum.
16 Kayadan akarsular fışkırtmış, Suları ırmak gibi akıtmıştı.
Já, það flæddi frá klettinum, líkast rennandi á!
17 Ama onlar çölde Yüceler Yücesi'ne başkaldırarak Günah işlemeye devam ettiler.
Samt héldu þeir fast við þrjósku sína og syndguðu gegn hinum hæsta Guði.
18 Canlarının çektiği yiyeceği isteyerek İçlerinde Tanrı'yı denediler.
Þeir kvörtuðu og kveinuðu og heimtuðu annað að borða en það sem Guð gaf þeim.
19 “Tanrı çölde sofra kurabilir mi?” diyerek, Tanrı'ya karşı konuştular.
Þeir ásökuðu jafnvel sjálfan Guð og sögðu:
20 “Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı, Dereler taştı. Peki, ekmek de verebilir mi, Et sağlayabilir mi halkına?”
„Hann gaf okkur vatn, en hvers vegna fáum við ekki brauð eða kjöt?!“
21 RAB bunu duyunca çok öfkelendi, Yakup'a ateş püskürdü, Öfkesi tırmandı İsrail'e karşı;
Drottinn hlustaði og honum rann í skap, reiði hans upptendraðist gegn Ísrael.
22 Çünkü Tanrı'ya inanmıyorlardı, O'nun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.
Enda treystu þeir honum ekki, né trúðu forsjá hans.
23 Yine de RAB buyruk verdi bulutlara, Kapaklarını açtı göklerin;
Jafnvel þótt hann lyki upp himninum – eins og glugga! –
24 Man yağdırdı onları beslemek için, Göksel tahıl verdi onlara.
og léti manna rigna niður.
25 Meleklerin ekmeğini yedi her biri, Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.
Já, þeir átu englabrauð! – og urðu mettir.
26 Doğu rüzgarını estirdi göklerde, Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.
Þá lét hann austanvind blása og stýrði vestanvindinum með krafti sínum.
27 Toz gibi et yağdırdı başlarına, Deniz kumu kadar kuş;
Og viti menn, fuglum rigndi af himni, – þeir voru eins og sandur á sjávarströnd!
28 Ordugahlarının ortasına, Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.
Af hans völdum féllu þeir til jarðar um allar tjaldbúðirnar.
29 Yediler, tıka basa doydular, İsteklerini yerine getirdi Tanrı.
Og fólkið át nægju sína. Hann mettaði hungur þeirra.
30 Ancak onlar isteklerine doymadan, Daha ağızları doluyken,
En varla höfðu þeir lokið matnum – fæðan var enn í munni þeirra,
31 Tanrı'nın öfkesi parladı üzerlerine. En güçlülerini öldürdü, Yere serdi İsrail yiğitlerini.
þá reiddist Drottinn þeim og lagði að velli æskumenn Ísraels.
32 Yine de günah işlemeye devam ettiler, O'nun harikalarına inanmadılar.
En þeir sáu sig ekki um hönd, en héldu áfram að syndga og vildu ekki trúa kraftaverkum Drottins.
33 Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk, Yıllarını dehşet içinde bitirdi.
Þess vegna stytti hann ævi þeirra og sendi þeim miklar hörmungar.
34 Tanrı onları öldürdükçe O'na yönelmeye, İstekle O'nu yeniden aramaya başlıyorlardı.
En þegar neyðin var stærst, tóku þeir að leita Guðs. Þeir iðruðust og snéru sér til hans.
35 Tanrı'nın kayaları olduğunu, Yüce Tanrı'nın kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.
Þeir viðurkenndu að Guð er eini grundvöllur lífsins – að hinn hæsti Guð væri frelsari þeirra.
36 Oysa ağızlarıyla O'na yaltaklanıyor, Dilleriyle yalan söylüyorlardı.
En því miður fylgdu þeir honum aðeins í orði kveðnu, en ekki af heilum hug,
37 O'na yürekten bağlı değillerdi, Antlaşmasına sadık kalmadılar.
hjarta þeirra var langt frá honum. Þeir stóðu ekki við orð sín.
38 Yine de Tanrı sevecendi, Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu; Çok kez öfkesini tuttu, Bütün gazabını göstermedi.
Samt var hann þeim miskunnsamur, fyrirgaf syndir þeirra og tortímdi þeim ekki. Margoft hélt hann aftur af reiði sinni.
39 Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı, Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.
Hann minntist þess að þeir voru dauðlegir menn, eins og andblær sem kemur og fer.
40 Çölde kaç kez O'na başkaldırdılar, Issız yerlerde O'nu gücendirdiler!
Já, oft risu þeir gegn Guði í eyðimörkinni og ollu honum vonbrigðum.
41 Defalarca denediler Tanrı'yı, İncittiler İsrail'in Kutsalı'nı.
Aftur og aftur sneru þeir við honum baki og freistuðu hans.
42 Anımsamadılar O'nun güçlü elini, Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,
Þeir gleymdu krafti hans og kærleika og hvernig hann hafði frelsað þá frá óvinum þeirra.
43 Mısır'da gösterdiği belirtileri, Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.
Þeir gleymdu plágunum sem hann sendi Egyptum í Sóan
44 Mısır'ın kanallarını kana çevirdi, Sularını içemediler.
þegar hann breytti fljótum þeirra í blóð, svo að enginn gat drukkið.
45 Gönderdiği at sinekleri yedi halkı, Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.
Eða þegar hann fyllti landið af flugum og froskum!
46 Ekinlerini tırtıllara, Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.
Lirfurnar spilltu uppskerunni og engispretturnar átu allt, hvort tveggja var frá honum komið.
47 Asmalarını doluyla, Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.
Hann eyddi vínviði þeirra með hagléli og mórberjatrjánum með frosti.
48 Büyükbaş hayvanlarını kırgına, Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.
Búpeningurinn hrundi niður í haganum, haglið rotaði hann og sauðirnir drápust í eldingum.
49 Üzerlerine kızgın öfkesini, Gazap, hışım, bela Ve bir alay kötülük meleği gönderdi.
Hann úthellti reiði sinni yfir þá, sendi þeim ógn og skelfingu. Hann leysti út sendiboða ógæfunnar – engla sem létu þá kenna á því!
50 Yol verdi öfkesine, Canlarını ölümden esirgemedi, Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.
Hann gaf reiðinni lausan tauminn. Og ekki hlífði hann Egyptunum. Þeir fengu vænan skerf af plágum og sjúkdómum.
51 Mısır'da bütün ilk doğanları, Ham'ın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.
Þá deyddi hann frumburði Egypta, efnilegan ungviðinn, sem vonirnar voru bundnar við.
52 Kendi halkını davar gibi götürdü, Çölde onları bir sürü gibi güttü.
Sinn eigin lýð leiddi hann styrkri hendi gegnum eyðimörkina.
53 Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar; Düşmanlarınıysa deniz yuttu.
Hann var skjól þeirra og vörn. Þeir þurftu ekkert að óttast, en hafið gleypti óvini þeirra.
54 Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına, Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.
Hann greiddi för þeirra til fyrirheitna landsins, til hæðanna sem hann hafði skapað.
55 Önlerinden ulusları kovdu, Mülk olarak topraklarını İsrail oymakları arasında bölüştürdü. Halkını konutlarına yerleştirdi.
Íbúum landsins stökkti hann á flótta en gaf þar ættkvíslum Ísraels erfðahlut og skjól.
56 Ama onlar yüce Tanrı'yı denediler, O'na başkaldırdılar, Koşullarına uymadılar.
En þótt þeir nytu gæsku Guðs, risu þeir gegn hinum hæsta og fyrirlitu boðorð hans.
57 Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler, Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.
Þeir sneru af leið og rufu trúnað rétt eins og feður þeirra. Eins og bogin ör misstu þeir marksins sem Guð hafði sett þeim.
58 Puta taptıkları yerlerle O'nu kızdırdılar, Putlarıyla O'nu kıskandırdılar.
Þeir tóku aðra guði, reistu þeim ölturu og egndu Drottin á móti sér.
59 Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi, İsrail'i büsbütün reddetti.
Guð sá verk þeirra og reiddist – fékk viðbjóð á Ísrael.
60 İnsanlar arasında kurduğu çadırı, Şilo'daki konutunu terk etti.
Hann yfirgaf helgidóm sinn í Síló, bústað sinn meðal manna.
61 Kudretini tutsaklığa, Görkemini düşman eline teslim etti.
Örk sína lét hann falla í hendur óvinanna og vegsemd hans var óvirt af heiðingjum.
62 Halkını kılıç önüne sürdü, Öfkesini kendi halkından çıkardı.
Hann reiddist lýð sínum og lét hann falla fyrir sverði óvinanna.
63 Gençlerini ateş yuttu, Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.
Æskumenn Ísraels fórust í eldi og ungu stúlkurnar upplifðu ekki sinn brúðkaupsdag.
64 Kâhinleri kılıç altında öldü, Dul kadınları ağlayamadı.
Prestunum var slátrað og ekkjur þeirra dóu áður en þær gátu harmað þá.
65 O zaman Rab uykudan uyanır gibi, Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.
Þá var sem Drottinn vaknaði af svefni, eins og hetja sem rís upp úr vímu,
66 Düşmanlarını püskürttü, Onları sonsuz utanca boğdu.
og hann gaf þeim vænt spark í bakhlutann og sendi þá burt með skömm, sömu leið og þeir komu.
67 Tanrı Yusuf soyunu reddetti, Efrayim oymağını seçmedi;
Hann hafnaði fjölskyldu Jósefs, ætt Efraíms,
68 Ancak Yahuda oymağını, Sevdiği Siyon Dağı'nı seçti.
en kaus Júdaættkvísl og Síonfjall, sem hann elskar.
69 Tapınağını doruklar gibi, Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.
Þar reisti hann musteri sitt – voldugt og traust rétt eins og himin og jörð.
70 Kulu Davut'u seçti, Onu koyun ağılından aldı.
Hann kaus Davíð sem þjón sinn, tók hann frá sauðunum,
71 Halkı Yakup'u, kendi halkı İsrail'i gütmek için, Onu yavru kuzuların ardından getirdi.
úr smalamennskunni, til að verða leiðtogi og hirðir þjóðar sinnar.
72 Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti, Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.
Og hann gætti hennar af öryggi og með hreinu hjarta.
