Mezmurlar 78
1 Asaf'ın Maskili Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi, Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.
A Maskil of Asaph. Give ear, O my people, to my instruction; listen to the words of my mouth.
2 Özdeyişlerle söze başlayacağım, Eski sırları anlatacağım,
I will open my mouth in parables; I will utter things hidden from the beginning,
3 Duyduğumuzu, bildiğimizi, Atalarımızın bize anlattığını.
that we have heard and known and our fathers have relayed to us.
4 Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz; RAB'bin övgüye değer işlerini, Gücünü, yaptığı harikaları Gelecek kuşağa duyuracağız.
We will not hide them from their children, but will declare to the next generation the praises of the LORD and His might, and the wonders He has performed.
5 RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi, İsrail'e yasa koydu. Bunları çocuklarına öğretsinler diye Atalarımıza buyruk verdi.
For He established a testimony in Jacob and appointed a law in Israel, which He commanded our fathers to teach to their children,
6 Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler, Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,
that the coming generation would know them— even children yet to be born— to arise and tell their own children
7 Tanrı'ya güven duysunlar, Tanrı'nın yaptıklarını unutmasınlar, O'nun buyruklarını yerine getirsinler;
that they should put their confidence in God, not forgetting His works, but keeping His commandments.
8 Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı, Yüreği kararsız, Tanrı'ya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.
Then they will not be like their fathers, a stubborn and rebellious generation, whose heart was not loyal, whose spirit was not faithful to God.
9 Oklarla, yaylarla kuşanmış Efrayimoğulları Savaş günü sırtlarını döndüler.
The archers of Ephraim turned back on the day of battle.
10 Tanrı'nın antlaşmasına uymadılar, O'nun yasasına göre yaşamayı reddettiler.
They failed to keep God’s covenant and refused to live by His law.
11 Unuttular O'nun işlerini, Kendilerine gösterdiği harikaları.
They forgot what He had done, the wonders He had shown them.
12 Mısır'da, Soan bölgesinde Tanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.
He worked wonders before their fathers in the land of Egypt, in the region of Zoan.
13 Denizi yarıp geçirmişti onları, Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.
He split the sea and brought them through; He set the waters upright like a wall.
14 Gündüz bulutla, Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.
He led them with a cloud by day and with a light of fire all night.
15 Çölde kayaları yarmış, Sanki dipsiz kaynaklardan Onlara kana kana su içirmişti.
He split the rocks in the wilderness and gave them drink as abundant as the seas.
16 Kayadan akarsular fışkırtmış, Suları ırmak gibi akıtmıştı.
He brought streams from the stone and made water flow down like rivers.
17 Ama onlar çölde Yüceler Yücesi'ne başkaldırarak Günah işlemeye devam ettiler.
But they continued to sin against Him, rebelling in the desert against the Most High.
18 Canlarının çektiği yiyeceği isteyerek İçlerinde Tanrı'yı denediler.
They willfully tested God by demanding the food they craved.
19 “Tanrı çölde sofra kurabilir mi?” diyerek, Tanrı'ya karşı konuştular.
They spoke against God, saying, “Can God really prepare a table in the wilderness?
20 “Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı, Dereler taştı. Peki, ekmek de verebilir mi, Et sağlayabilir mi halkına?”
When He struck the rock, water gushed out and torrents raged. But can He also give bread or supply His people with meat?”
21 RAB bunu duyunca çok öfkelendi, Yakup'a ateş püskürdü, Öfkesi tırmandı İsrail'e karşı;
Therefore the LORD heard and was filled with wrath; so a fire was kindled against Jacob, and His anger flared against Israel,
22 Çünkü Tanrı'ya inanmıyorlardı, O'nun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.
because they did not believe God or rely on His salvation.
23 Yine de RAB buyruk verdi bulutlara, Kapaklarını açtı göklerin;
Yet He commanded the clouds above and opened the doors of the heavens.
24 Man yağdırdı onları beslemek için, Göksel tahıl verdi onlara.
He rained down manna for them to eat; He gave them grain from heaven.
25 Meleklerin ekmeğini yedi her biri, Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.
Man ate the bread of angels; He sent them food in abundance.
26 Doğu rüzgarını estirdi göklerde, Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.
He stirred the east wind from the heavens and drove the south wind by His might.
27 Toz gibi et yağdırdı başlarına, Deniz kumu kadar kuş;
He rained meat on them like dust, and winged birds like the sand of the sea.
28 Ordugahlarının ortasına, Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.
He felled them in the midst of their camp, all around their dwellings.
29 Yediler, tıka basa doydular, İsteklerini yerine getirdi Tanrı.
So they ate and were well filled, for He gave them what they craved.
30 Ancak onlar isteklerine doymadan, Daha ağızları doluyken,
Yet before they had filled their desire, with the food still in their mouths,
31 Tanrı'nın öfkesi parladı üzerlerine. En güçlülerini öldürdü, Yere serdi İsrail yiğitlerini.
God’s anger flared against them, and He put to death their strongest and subdued the young men of Israel.
32 Yine de günah işlemeye devam ettiler, O'nun harikalarına inanmadılar.
In spite of all this, they kept on sinning; despite His wonderful works, they did not believe.
33 Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk, Yıllarını dehşet içinde bitirdi.
So He ended their days in futility, and their years in sudden terror.
34 Tanrı onları öldürdükçe O'na yönelmeye, İstekle O'nu yeniden aramaya başlıyorlardı.
When He slew them, they would seek Him; they repented and searched for God.
35 Tanrı'nın kayaları olduğunu, Yüce Tanrı'nın kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.
And they remembered that God was their Rock, that God Most High was their Redeemer.
36 Oysa ağızlarıyla O'na yaltaklanıyor, Dilleriyle yalan söylüyorlardı.
But they deceived Him with their mouths, and lied to Him with their tongues.
37 O'na yürekten bağlı değillerdi, Antlaşmasına sadık kalmadılar.
Their hearts were disloyal to Him, and they were unfaithful to His covenant.
38 Yine de Tanrı sevecendi, Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu; Çok kez öfkesini tuttu, Bütün gazabını göstermedi.
And yet He was compassionate; He forgave their iniquity and did not destroy them. He often restrained His anger and did not unleash His full wrath.
39 Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı, Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.
He remembered that they were but flesh, a passing breeze that does not return.
40 Çölde kaç kez O'na başkaldırdılar, Issız yerlerde O'nu gücendirdiler!
How often they disobeyed Him in the wilderness and grieved Him in the desert!
41 Defalarca denediler Tanrı'yı, İncittiler İsrail'in Kutsalı'nı.
Again and again they tested God and provoked the Holy One of Israel.
42 Anımsamadılar O'nun güçlü elini, Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,
They did not remember His power — the day He redeemed them from the adversary,
43 Mısır'da gösterdiği belirtileri, Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.
when He performed His signs in Egypt and His wonders in the fields of Zoan.
44 Mısır'ın kanallarını kana çevirdi, Sularını içemediler.
He turned their rivers to blood, and from their streams they could not drink.
45 Gönderdiği at sinekleri yedi halkı, Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.
He sent swarms of flies that devoured them, and frogs that devastated them.
46 Ekinlerini tırtıllara, Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.
He gave their crops to the grasshopper, the fruit of their labor to the locust.
47 Asmalarını doluyla, Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.
He killed their vines with hailstones and their sycamore-figs with sleet.
48 Büyükbaş hayvanlarını kırgına, Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.
He abandoned their cattle to the hail and their livestock to bolts of lightning.
49 Üzerlerine kızgın öfkesini, Gazap, hışım, bela Ve bir alay kötülük meleği gönderdi.
He unleashed His fury against them, wrath, indignation, and calamity— a band of destroying angels.
50 Yol verdi öfkesine, Canlarını ölümden esirgemedi, Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.
He cleared a path for His anger; He did not spare them from death but delivered their lives to the plague.
51 Mısır'da bütün ilk doğanları, Ham'ın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.
He struck all the firstborn of Egypt, the virility in the tents of Ham.
52 Kendi halkını davar gibi götürdü, Çölde onları bir sürü gibi güttü.
He led out His people like sheep and guided them like a flock in the wilderness.
53 Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar; Düşmanlarınıysa deniz yuttu.
He led them safely, so they did not fear, but the sea engulfed their enemies.
54 Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına, Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.
He brought them to His holy land, to the mountain His right hand had acquired.
55 Önlerinden ulusları kovdu, Mülk olarak topraklarını İsrail oymakları arasında bölüştürdü. Halkını konutlarına yerleştirdi.
He drove out nations before them and apportioned their inheritance; He settled the tribes of Israel in their tents.
56 Ama onlar yüce Tanrı'yı denediler, O'na başkaldırdılar, Koşullarına uymadılar.
But they tested and disobeyed God Most High, for they did not keep His decrees.
57 Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler, Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.
They turned back and were faithless like their fathers, twisted like a faulty bow.
58 Puta taptıkları yerlerle O'nu kızdırdılar, Putlarıyla O'nu kıskandırdılar.
They enraged Him with their high places and provoked His jealousy with their idols.
59 Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi, İsrail'i büsbütün reddetti.
On hearing it, God was furious and rejected Israel completely.
60 İnsanlar arasında kurduğu çadırı, Şilo'daki konutunu terk etti.
He abandoned the tabernacle of Shiloh, the tent He had pitched among men.
61 Kudretini tutsaklığa, Görkemini düşman eline teslim etti.
He delivered His strength to captivity, and His splendor to the hand of the adversary.
62 Halkını kılıç önüne sürdü, Öfkesini kendi halkından çıkardı.
He surrendered His people to the sword because He was enraged by His heritage.
63 Gençlerini ateş yuttu, Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.
Fire consumed His young men, and their maidens were left without wedding songs.
64 Kâhinleri kılıç altında öldü, Dul kadınları ağlayamadı.
His priests fell by the sword, but their widows could not lament.
65 O zaman Rab uykudan uyanır gibi, Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.
Then the Lord awoke as from sleep, like a mighty warrior overcome by wine.
66 Düşmanlarını püskürttü, Onları sonsuz utanca boğdu.
He beat back His foes; He put them to everlasting shame.
67 Tanrı Yusuf soyunu reddetti, Efrayim oymağını seçmedi;
He rejected the tent of Joseph and refused the tribe of Ephraim.
68 Ancak Yahuda oymağını, Sevdiği Siyon Dağı'nı seçti.
But He chose the tribe of Judah, Mount Zion, which He loved.
69 Tapınağını doruklar gibi, Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.
He built His sanctuary like the heights, like the earth He has established forever.
70 Kulu Davut'u seçti, Onu koyun ağılından aldı.
He chose David His servant and took him from the sheepfolds;
71 Halkı Yakup'u, kendi halkı İsrail'i gütmek için, Onu yavru kuzuların ardından getirdi.
from tending the ewes He brought him to be shepherd of His people Jacob, of Israel His inheritance.
72 Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti, Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.
So David shepherded them with integrity of heart and guided them with skillful hands.
