Mezmurlar 78
1 Asaf'ın Maskili Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi, Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.
Mit Folk! vend dine Øren til min Lære, bøjer eders Øren til min Munds Tale!
2 Özdeyişlerle söze başlayacağım, Eski sırları anlatacağım,
Jeg vil oplade min Mund med Ordsprog, jeg vil udgyde mørke Taler fra fordums Tid,
3 Duyduğumuzu, bildiğimizi, Atalarımızın bize anlattığını.
dem, som vi have hørt og vide, og vore Fædre have fortalt os.
4 Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz; RAB'bin övgüye değer işlerini, Gücünü, yaptığı harikaları Gelecek kuşağa duyuracağız.
Dette ville vi ikke dølge for deres Børn, for den Slægt, som kommer herefter, men forkynde Herrens megen Pris og hans Styrke og hans underfulde Gerninger, som han har gjort.
5 RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi, İsrail'e yasa koydu. Bunları çocuklarına öğretsinler diye Atalarımıza buyruk verdi.
Han oprettede et Vidnesbyrd i Jakob og satte en Lov i Israel, i hvilken han bød vore Fædre at kundgøre dem for deres Børn,
6 Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler, Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,
paa det den Slægt, som kom herefter, de Børn, som skulde fødes, kunde vide det, at de kunde staa op og fortælle det for deres Børn,
7 Tanrı'ya güven duysunlar, Tanrı'nın yaptıklarını unutmasınlar, O'nun buyruklarını yerine getirsinler;
og at de maatte sætte deres Haab paa Gud og ikke glemme Guds Gerninger, men bevare hans Bud;
8 Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı, Yüreği kararsız, Tanrı'ya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.
og at de ikke skulde vorde som deres Fædre, en modvillig og genstridig Slægt, en Slægt, som ikke beredte sit Hjerte, og hvis Aand ikke holdt trofast ved Gud.
9 Oklarla, yaylarla kuşanmış Efrayimoğulları Savaş günü sırtlarını döndüler.
Efraims Børn vare rustede Bueskytter, men svigtede paa Stridens Dag.
10 Tanrı'nın antlaşmasına uymadılar, O'nun yasasına göre yaşamayı reddettiler.
De holdt ikke Guds Pagt og vægrede sig ved at vandre i hans Lov.
11 Unuttular O'nun işlerini, Kendilerine gösterdiği harikaları.
Og de glemte hans Gerninger og hans underfulde Ting, som han havde ladet dem se.
12 Mısır'da, Soan bölgesinde Tanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.
For deres Fædre havde han gjort Undere i Ægyptens Land, paa Zoans Mark.
13 Denizi yarıp geçirmişti onları, Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.
Han adskilte Havet og lod dem gaa igennem og optaarnede Vandet som en Dynge.
14 Gündüz bulutla, Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.
Og han ledede dem om Dagen ved Skyen og den ganske Nat ved Ildens Lys.
15 Çölde kayaları yarmış, Sanki dipsiz kaynaklardan Onlara kana kana su içirmişti.
Han kløvede Klipper i Ørken og gav dem at drikke som af store Dyb.
16 Kayadan akarsular fışkırtmış, Suları ırmak gibi akıtmıştı.
Og han lod Bække strømme frem af Klippen og lod Vand rinde ned som Floder.
17 Ama onlar çölde Yüceler Yücesi'ne başkaldırarak Günah işlemeye devam ettiler.
Men de bleve endnu ved med at synde imod ham, med at være genstridige imod den Højeste i Ørken.
18 Canlarının çektiği yiyeceği isteyerek İçlerinde Tanrı'yı denediler.
Og de fristede Gud i deres Hjerte, saa at de begærede Mad for deres Lyst.
19 “Tanrı çölde sofra kurabilir mi?” diyerek, Tanrı'ya karşı konuştular.
Og de talte imod Gud; de sagde: Mon Gud kan berede et Bord i Ørken?
20 “Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı, Dereler taştı. Peki, ekmek de verebilir mi, Et sağlayabilir mi halkına?”
Se, han har slaget Klippen, saa at der flød Vand, og Bækkene løb over; mon han og kan give Brød; mon han kan skaffe Kød for sit Folk?
21 RAB bunu duyunca çok öfkelendi, Yakup'a ateş püskürdü, Öfkesi tırmandı İsrail'e karşı;
Derfor, da Herren hørte det, blev han fortørnet; og en Ild optændtes imod Jakob, og en Vrede opkom imod Israel,
22 Çünkü Tanrı'ya inanmıyorlardı, O'nun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.
fordi de ikke troede paa Gud og ikke forlode sig paa hans Frelse.
23 Yine de RAB buyruk verdi bulutlara, Kapaklarını açtı göklerin;
Og han bød Skyerne heroventil og oplod Himlenes Døre.
24 Man yağdırdı onları beslemek için, Göksel tahıl verdi onlara.
Og han lod Man regne paa dem til at æde og gav dem Himmelkorn.
25 Meleklerin ekmeğini yedi her biri, Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.
Hver aad de stærkes Brød; han sendte dem Mad til Mættelse.
26 Doğu rüzgarını estirdi göklerde, Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.
Han lod Østenvejr fare frem under Himmelen og førte Søndenvejr frem ved sin Styrke.
27 Toz gibi et yağdırdı başlarına, Deniz kumu kadar kuş;
Og han lod Kød regne ned over dem som Støv og flyvende Fugle som Havets Sand.
28 Ordugahlarının ortasına, Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.
Og han lod dem falde midt i sin Lejr, trindt omkring sine Boliger.
29 Yediler, tıka basa doydular, İsteklerini yerine getirdi Tanrı.
Og de aade og bleve saare mætte; han tilførte dem det, som de havde faaet Lyst til.
30 Ancak onlar isteklerine doymadan, Daha ağızları doluyken,
De havde ikke styret deres Lyst, deres Mad var endnu i deres Mund:
31 Tanrı'nın öfkesi parladı üzerlerine. En güçlülerini öldürdü, Yere serdi İsrail yiğitlerini.
Da opsteg Guds Vrede imod dem, og han ihjelslog nogle iblandt de kraftigste af dem; og han nedslog de unge Mænd i Israel.
32 Yine de günah işlemeye devam ettiler, O'nun harikalarına inanmadılar.
Med alt det syndede de endnu og troede ikke paa hans underfulde Gerninger.
33 Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk, Yıllarını dehşet içinde bitirdi.
Derfor lod han deres Dage svinde hen i Forfængelighed og deres Aar i Forskrækkelse.
34 Tanrı onları öldürdükçe O'na yönelmeye, İstekle O'nu yeniden aramaya başlıyorlardı.
Naar han slog dem ihjel, da søgte de ham, og de vendte om og søgte Gud aarle.
35 Tanrı'nın kayaları olduğunu, Yüce Tanrı'nın kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.
Og de kom i Hu, at Gud var deres Klippe, og Gud, den Højeste, deres Genløser.
36 Oysa ağızlarıyla O'na yaltaklanıyor, Dilleriyle yalan söylüyorlardı.
Men de talte slesk for ham med deres Mund og løj for ham med deres Tunger.
37 O'na yürekten bağlı değillerdi, Antlaşmasına sadık kalmadılar.
Men deres Hjerte var ikke fast med ham, og de bleve ikke bestandige i hans Pagt.
38 Yine de Tanrı sevecendi, Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu; Çok kez öfkesini tuttu, Bütün gazabını göstermedi.
Dog, han er barmhjertig, han soner Misgerning og fordærver ikke; han vendte sin Vrede mangfoldige Gange bort fra dem og lod ej sin Harme helt bryde frem.
39 Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı, Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.
Og han kom i Hu, at de vare Kød, et Aandepust, som farer hen og ej kommer tilbage.
40 Çölde kaç kez O'na başkaldırdılar, Issız yerlerde O'nu gücendirdiler!
Hvor tit vare de genstridige imod ham i Ørken, bedrøvede ham i de øde Steder.
41 Defalarca denediler Tanrı'yı, İncittiler İsrail'in Kutsalı'nı.
Og de fristede Gud paany og mestrede den Hellige i Israel.
42 Anımsamadılar O'nun güçlü elini, Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,
De kom ikke hans Haand i Hu paa den Dag, da han udløste dem af Nød;
43 Mısır'da gösterdiği belirtileri, Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.
da han satte sine Tegn i Ægypten og sine Undere paa Zoans Mark;
44 Mısır'ın kanallarını kana çevirdi, Sularını içemediler.
da han forandrede deres Floder til Blod og deres Strømme, saa at de ikke kunde drikke af dem;
45 Gönderdiği at sinekleri yedi halkı, Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.
og han sendte alle Haande Utøj paa dem, som aad dem, og Frøer, som voldte dem Fordærvelse;
46 Ekinlerini tırtıllara, Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.
og han gav Kornormen deres Grøde og Græshoppen deres Arbejde;
47 Asmalarını doluyla, Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.
han slog deres Vintræer med Hagelen og deres Morbærtræer med Isstykker;
48 Büyükbaş hayvanlarını kırgına, Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.
og han overantvordede deres Dyr til Hagelen og deres Kvæg til Lynene;
49 Üzerlerine kızgın öfkesini, Gazap, hışım, bela Ve bir alay kötülük meleği gönderdi.
han sendte sin grumme Vrede paa dem, Harme og Fortørnelse og Angest, en Sending af Ulykkesbud;
50 Yol verdi öfkesine, Canlarını ölümden esirgemedi, Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.
han banede Vej for sin Vrede, han sparede ikke deres Sjæl fra Døden, og han overantvordede deres Liv til Pesten;
51 Mısır'da bütün ilk doğanları, Ham'ın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.
og han slog alle førstefødte i Ægypten, Kraftens Førstegrøde i Kams Telte;
52 Kendi halkını davar gibi götürdü, Çölde onları bir sürü gibi güttü.
men sit Folk lod han drage ud som Faareflokken og førte dem i Ørken som Hjorden;
53 Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar; Düşmanlarınıysa deniz yuttu.
og han ledede dem tryggelig, at de ikke flygtede; men Havet skjulte deres Fjender.
54 Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına, Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.
Og han førte dem til sin Helligheds Landemærke, til dette Bjerg, som hans højre Haand havde forhvervet;
55 Önlerinden ulusları kovdu, Mülk olarak topraklarını İsrail oymakları arasında bölüştürdü. Halkını konutlarına yerleştirdi.
og han uddrev Hedningerne for deres Ansigt og lod disses Land tilfalde dem som Arvedel; og han lod Israels Stammer bo i deres Telte.
56 Ama onlar yüce Tanrı'yı denediler, O'na başkaldırdılar, Koşullarına uymadılar.
Men de fristede Gud, den Højeste, og vare genstridige imod ham og agtede ikke paa hans Vidnesbyrd.
57 Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler, Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.
Og de vendte sig bort og bleve troløse som deres Fædre, de sloge tilbage som en falsk Bue.
58 Puta taptıkları yerlerle O'nu kızdırdılar, Putlarıyla O'nu kıskandırdılar.
Og de opirrede ham ved deres Høje og gjorde ham nidkær ved deres udskaarne Billeder.
59 Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi, İsrail'i büsbütün reddetti.
Der Gud det hørte, da blev han fortørnet, og han foragtede Israel saare.
60 İnsanlar arasında kurduğu çadırı, Şilo'daki konutunu terk etti.
Han forlod Boligen i Silo, det Paulun, som han havde sat til at bo udi iblandt Menneskene.
61 Kudretini tutsaklığa, Görkemini düşman eline teslim etti.
Og han gav sin Magt i Fangenskab og sin Herlighed i Fjendens Haand.
62 Halkını kılıç önüne sürdü, Öfkesini kendi halkından çıkardı.
Og han overantvordede sit Folk til Sværd og fortørnedes paa sin Arv.
63 Gençlerini ateş yuttu, Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.
Ild fortærede deres unge Mandskab, og deres Jomfruer fik ingen Brudesang.
64 Kâhinleri kılıç altında öldü, Dul kadınları ağlayamadı.
Deres Præster faldt for Sværdet, og deres Enker begræd dem ikke.
65 O zaman Rab uykudan uyanır gibi, Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.
Da opvaagnede Herren som en sovende, som en Helt, der jubler af Vin.
66 Düşmanlarını püskürttü, Onları sonsuz utanca boğdu.
Og han slog sine Fjender tilbage, han gjorde dem en evig Skam.
67 Tanrı Yusuf soyunu reddetti, Efrayim oymağını seçmedi;
Og han forkastede Josefs Telt og udvalgte ikke Efraims Stamme;
68 Ancak Yahuda oymağını, Sevdiği Siyon Dağı'nı seçti.
men han udvalgte Judas Stamme, Zions Bjerg, som han elskede.
69 Tapınağını doruklar gibi, Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.
Og han byggede sin Helligdom lig Højderne, lig Jorden, hvilke han har grundfæstet evindelig.
70 Kulu Davut'u seçti, Onu koyun ağılından aldı.
Og han udvalgte David, sin Tjener, og tog ham fra Faarestierne;
71 Halkı Yakup'u, kendi halkı İsrail'i gütmek için, Onu yavru kuzuların ardından getirdi.
fra Faarene, som gave Die, lod han ham komme at vogte Jakob sit Folk og Israel sin Arv.
72 Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti, Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.
Og han vogtede dem efter sit Hjertes Oprigtighed og ledede dem med forstandig Haand.
