Mezmurlar 74
1 Asaf'ın Maskili Ey Tanrı, neden bizi sonsuza dek reddettin? Niçin otlağının koyunlarına karşı öfken tütmekte?
En undervisning Assaphs. Gud, hvi förkastar du oss så alldeles; och äst så grymmeliga vred öfver dina fosterfår?
2 Anımsa geçmişte sahiplendiğin topluluğu, Kendi halkın olsun diye kurtardığın oymağı Ve üzerine konut kurduğun Siyon Dağı'nı.
Tänk uppå dina menighet, den du af ålder förvärfvat, och dig till arfvedel förlöst hafver; uppå Zions berg, der du bor.
3 Yönelt adımlarını şu onarılmaz yıkıntılara doğru, Düşman kutsal yerdeki her şeyi yıktı.
Trampa dem på fötterna, och stöt dem platt neder i grund. Fienden hafver all ting förderfvat i helgedomenom.
4 Düşmanların bizimle buluştuğun yerde kükredi, Zafer simgesi olarak kendi bayraklarını dikti.
Dina ovänner ryta uti dinom husom, och sätta sina afgudar der in.
5 Gür bir ormana Baltayla dalar gibiydiler.
Man ser yxerna ofvantill blänka, såsom man i en skog högge;
6 Baltayla, balyozla kırdılar, Bütün oymaları.
Och sönderhugga all dess tafvelverk med yxer och bilor.
7 Ateşe verdiler tapınağını, Yerle bir edip kutsallığını bozdular Adının yaşadığı konutun.
De uppbränna din helgedom; de oskära dins Namns boning i grund.
8 İçlerinden, “Hepsini ezelim!” dediler. Ülkede Tanrı'yla buluşma yerlerinin tümünü yaktılar.
De tala i sitt hjerta: Låter oss skinna dem; de uppbränna all Guds hus i landena.
9 Artık kutsal simgelerimizi görmüyoruz, Peygamberler de yok oldu, İçimizden kimse bilmiyor ne zamana dek...
Vår tecken se vi intet, och ingen Prophet predikar mer, och ingen, lärare lärer oss mer.
10 Ey Tanrı, ne zamana dek düşman sana sövecek, Hasmın senin adını hor görecek?
Ack! Gud, huru länge skall ovännen försmäda; och fienden så alldeles förlasta ditt Namn?
11 Niçin geri çekiyorsun elini? Çıkar sağ elini bağrından, yok et onları!
Hvi vänder du dina hand ifrå, och dina högra hand så platt ifrå ditt sköt?
12 Ama geçmişten bu yana kralım sensin, ey Tanrı, Yeryüzünde kurtuluş sağladın.
Men Gud är min Konung af ålder; den all hjelp gör, som på jordene sker.
13 Gücünle denizi yardın, Canavarların kafasını sularda parçaladın.
Du sönderdelar hafvet genom dina kraft, och sönderslår drakarnas hufvud i vattnet.
14 Livyatan'ın başlarını ezdin, Çölde yaşayanlara onu yem ettin.
Du sönderkrossar hufvuden af hvalfiskarna, och gifver dem folkena i öknene till spis.
15 Kaynaklar, dereler fışkırttın, Sürekli akan ırmakları kuruttun.
Du låter uppvälla källor och bäcker; du låter borttorkas starka strömmar.
16 Gün senindir, gece de senin, Ay ve güneşi sen yerleştirdin,
Dag och natt äro dine; du gör, att både sol och stjernor sitt vissa lopp hafva.
17 Yeryüzünün bütün sınırlarını sen saptadın, Yazı da kışı da yaratan sensin.
Du sätter hvarjo lande sina gränsor; sommar och vinter gör du.
18 Anımsa, ya RAB, düşmanın sana nasıl sövdüğünü, Akılsız bir halkın, adını nasıl hor gördüğünü.
Så betänk dock det, att fienden försmäder Herran, och ett galet folk lastar ditt Namn.
19 Canavara teslim etme kumrunun canını, Asla unutma düşkün kullarının yaşamını.
Gif dock icke dins turturdufvos själ vilddjurena, och förgät icke så platt dina fattiga kreatur.
20 Yaptığın antlaşmayı gözönüne al, Çünkü ülkenin her karanlık köşesi Zorbaların inleriyle dolmuş.
Tänk uppå förbundet; ty landet är allt omkring jämmerliga förhärjadt, och husen äro nederrifne.
21 Düşkünler boynu bükük geri çevrilmesin, Mazlumlar, yoksullar adına övgüler dizsin.
Låt icke de ringa afgå med skam; ty de fattige och elände lofva ditt Namn.
22 Kalk, ey Tanrı, davanı savun! Anımsa akılsızların gün boyu sana nasıl sövdüğünü!
Upp, o Gud, och uträtta dina sak; tänk uppå den försmädelse, som dig dagliga af de galna vederfars.
23 Unutma hasımlarının yaygarasını, Sana başkaldıranların durmadan yükselen patırtısını!
Förgät icke dina fiendars skri; dina ovänners rasande varder ju längre ju större.
