Mezmurlar 74
1 Asaf'ın Maskili Ey Tanrı, neden bizi sonsuza dek reddettin? Niçin otlağının koyunlarına karşı öfken tütmekte?
Intellectus Asaph. Ut quid Deus repulisti in finem: iratus est furor tuus super oves pascuæ tuæ?
2 Anımsa geçmişte sahiplendiğin topluluğu, Kendi halkın olsun diye kurtardığın oymağı Ve üzerine konut kurduğun Siyon Dağı'nı.
Memor esto congregationis tuæ, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam hereditatis tuæ: mons Sion, in quo habitasti in eo.
3 Yönelt adımlarını şu onarılmaz yıkıntılara doğru, Düşman kutsal yerdeki her şeyi yıktı.
Leva manus tuas in superbias eorum in finem: quanta malignatus est inimicus in sancto!
4 Düşmanların bizimle buluştuğun yerde kükredi, Zafer simgesi olarak kendi bayraklarını dikti.
Et gloriati sunt qui oderunt te: in medio solemnitatis tuæ. Posuerunt signa sua, signa:
5 Gür bir ormana Baltayla dalar gibiydiler.
et non cognoverunt sicut in exitu super summum. Quasi in silva lignorum securibus
6 Baltayla, balyozla kırdılar, Bütün oymaları.
exciderunt ianuas eius in idipsum: in securi, et ascia deiecerunt eam.
7 Ateşe verdiler tapınağını, Yerle bir edip kutsallığını bozdular Adının yaşadığı konutun.
Incenderunt igni Sanctuarium tuum: in terra polluerunt tabernaculum nominis tui.
8 İçlerinden, “Hepsini ezelim!” dediler. Ülkede Tanrı'yla buluşma yerlerinin tümünü yaktılar.
Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul: quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra.
9 Artık kutsal simgelerimizi görmüyoruz, Peygamberler de yok oldu, İçimizden kimse bilmiyor ne zamana dek...
Signa nostra non vidimus, iam non est propheta: et nos non cognoscet amplius.
10 Ey Tanrı, ne zamana dek düşman sana sövecek, Hasmın senin adını hor görecek?
Usquequo Deus improperabit inimicus: irritat adversarius nomen tuum in finem?
11 Niçin geri çekiyorsun elini? Çıkar sağ elini bağrından, yok et onları!
Ut quid avertis manum tuam, et dexteram tuam, de medio sinu tuo in finem?
12 Ama geçmişten bu yana kralım sensin, ey Tanrı, Yeryüzünde kurtuluş sağladın.
Deus autem rex noster ante sæcula: operatus est salutem in medio terræ.
13 Gücünle denizi yardın, Canavarların kafasını sularda parçaladın.
Tu confirmasti in virtute tua mare: contribulasti capita draconum in aquis.
14 Livyatan'ın başlarını ezdin, Çölde yaşayanlara onu yem ettin.
Tu confregisti capita draconis: dedisti eum escam populis Æthiopum.
15 Kaynaklar, dereler fışkırttın, Sürekli akan ırmakları kuruttun.
Tu dirupisti fontes, et torrentes: tu siccasti fluvios Ethan.
16 Gün senindir, gece de senin, Ay ve güneşi sen yerleştirdin,
Tuus est dies, et tua est nox: tu fabricatus es auroram et solem.
17 Yeryüzünün bütün sınırlarını sen saptadın, Yazı da kışı da yaratan sensin.
Tu fecisti omnes terminos terræ: æstatem et ver tu plasmasti ea.
18 Anımsa, ya RAB, düşmanın sana nasıl sövdüğünü, Akılsız bir halkın, adını nasıl hor gördüğünü.
Memor esto huius, inimicus improperavit Domino: et populus insipiens incitavit nomen tuum.
19 Canavara teslim etme kumrunun canını, Asla unutma düşkün kullarının yaşamını.
Ne tradas bestiis animas confitentes tibi, et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem.
20 Yaptığın antlaşmayı gözönüne al, Çünkü ülkenin her karanlık köşesi Zorbaların inleriyle dolmuş.
Respice in testamentum tuum: quia repleti sunt, qui obscurati sunt terræ domibus iniquitatum.
21 Düşkünler boynu bükük geri çevrilmesin, Mazlumlar, yoksullar adına övgüler dizsin.
Ne avertatur humilis factus confusus: pauper et inops laudabunt nomen tuum.
22 Kalk, ey Tanrı, davanı savun! Anımsa akılsızların gün boyu sana nasıl sövdüğünü!
Exurge Deus, iudica causam tuam: memor esto improperiorum tuorum, eorum quæ ab insipiente sunt tota die.
23 Unutma hasımlarının yaygarasını, Sana başkaldıranların durmadan yükselen patırtısını!
Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum: superbia eorum, qui te oderunt, ascendit semper.
