Mezmurlar 74
1 Asaf'ın Maskili Ey Tanrı, neden bizi sonsuza dek reddettin? Niçin otlağının koyunlarına karşı öfken tütmekte?
An Instructive Psalm. Asaph’s. Wherefore, O God, hast thou cast off utterly? Shall thine anger smoke against the flock of thine own pasturing?
2 Anımsa geçmişte sahiplendiğin topluluğu, Kendi halkın olsun diye kurtardığın oymağı Ve üzerine konut kurduğun Siyon Dağı'nı.
Remember thine own assembly thou didst acquire aforetime, Thou didst redeem the tribe of thine own inheritance, Mount Zion, wherein thou didst take up thy habitation.
3 Yönelt adımlarını şu onarılmaz yıkıntılara doğru, Düşman kutsal yerdeki her şeyi yıktı.
Lift up thy steps unto the places utterly unsafe, All the mischief!—the foe in the sanctuary!
4 Düşmanların bizimle buluştuğun yerde kükredi, Zafer simgesi olarak kendi bayraklarını dikti.
Thine adversaries have roared in the midst of thine appointed meeting, They have set their ensigns as tokens!
5 Gür bir ormana Baltayla dalar gibiydiler.
One used to be known according as he carried up high—into the thicket of trees—the axes;
6 Baltayla, balyozla kırdılar, Bütün oymaları.
But, now, the doors thereof all together, with axes and hammers, they batter down.
7 Ateşe verdiler tapınağını, Yerle bir edip kutsallığını bozdular Adının yaşadığı konutun.
They have cast, into the fire, thy sanctuary, To the ground, have they profaned the habitation of thy Name.
8 İçlerinden, “Hepsini ezelim!” dediler. Ülkede Tanrı'yla buluşma yerlerinin tümünü yaktılar.
They have said in their heart, Let us suppress them altogether, They have burned up all the meeting-places of GOD in the land.
9 Artık kutsal simgelerimizi görmüyoruz, Peygamberler de yok oldu, İçimizden kimse bilmiyor ne zamana dek...
Our own signs, have we not seen, —There is no longer a prophet, —Neither is there with us, one who knoweth—How long!
10 Ey Tanrı, ne zamana dek düşman sana sövecek, Hasmın senin adını hor görecek?
How long, O God, shall the adversary, reproach? Shall the enemy revile thy Name perpetually?
11 Niçin geri çekiyorsun elini? Çıkar sağ elini bağrından, yok et onları!
Wherefore shouldst thou withdraw thy hand—thy right hand? [Bring it] out of the midst of thy bosom! (Selah)
12 Ama geçmişten bu yana kralım sensin, ey Tanrı, Yeryüzünde kurtuluş sağladın.
But, God, hath been my king from aforetime, Working Deliverances in the midst of the earth.
13 Gücünle denizi yardın, Canavarların kafasını sularda parçaladın.
Thou, didst cleave asunder, in thy might, the sea, Thou didst break in pieces the heads of the Crocodiles, [till they floated] on the waters;
14 Livyatan'ın başlarını ezdin, Çölde yaşayanlara onu yem ettin.
Thou, didst crush the heads of the Sea-Monster, Thou didst give him to be food, for the people of the deserts;
15 Kaynaklar, dereler fışkırttın, Sürekli akan ırmakları kuruttun.
Thou, didst cleave open fountain and torrent, Thou, didst dry up rivers of steady flow:
16 Gün senindir, gece de senin, Ay ve güneşi sen yerleştirdin,
Thine, is the day, Yea, thine, the night, Thou, didst establish moon and sun;
17 Yeryüzünün bütün sınırlarını sen saptadın, Yazı da kışı da yaratan sensin.
Thou, didst set up all the bounds of the earth, As for summer and winter, thou, didst form them!
18 Anımsa, ya RAB, düşmanın sana nasıl sövdüğünü, Akılsız bir halkın, adını nasıl hor gördüğünü.
Remember this, An enemy, hath reproached Yahweh, Yea, an impious people, have reviled thy Name.
19 Canavara teslim etme kumrunun canını, Asla unutma düşkün kullarının yaşamını.
Do not deliver up, to a wild beast, the life of thy turtle-dove, The living host of thine oppressed ones, do not forget perpetually.
20 Yaptığın antlaşmayı gözönüne al, Çünkü ülkenin her karanlık köşesi Zorbaların inleriyle dolmuş.
Have respect to thy covenant, For the dark places of the earth are full of the habitations of violence.
21 Düşkünler boynu bükük geri çevrilmesin, Mazlumlar, yoksullar adına övgüler dizsin.
May the crushed one not again be confounded, As for the oppressed and the needy, let them praise thy Name.
22 Kalk, ey Tanrı, davanı savun! Anımsa akılsızların gün boyu sana nasıl sövdüğünü!
Arise! O God, plead thine own cause, Remember the reproach of thee, from the impious one, all the day:
23 Unutma hasımlarının yaygarasını, Sana başkaldıranların durmadan yükselen patırtısını!
Do not forget the voice of thine adversaries, The noise of thine assailants, ascending continually.
