Mezmurlar 74
1 Asaf'ın Maskili Ey Tanrı, neden bizi sonsuza dek reddettin? Niçin otlağının koyunlarına karşı öfken tütmekte?
Understanding for Asaph. O God, why hast thou cast us off unto the end: why is thy wrath enkindled against the sheep of thy pasture?
2 Anımsa geçmişte sahiplendiğin topluluğu, Kendi halkın olsun diye kurtardığın oymağı Ve üzerine konut kurduğun Siyon Dağı'nı.
Remember thy congregation, which thou hast possessed from the beginning. The sceptre of thy inheritance which thou hast redeemed: mount Sion in which thou hast dwelt.
3 Yönelt adımlarını şu onarılmaz yıkıntılara doğru, Düşman kutsal yerdeki her şeyi yıktı.
Lift up thy hands against their pride unto the end; see what things the enemy hath done wickedly in the sanctuary.
4 Düşmanların bizimle buluştuğun yerde kükredi, Zafer simgesi olarak kendi bayraklarını dikti.
And they that hate thee have made their boasts, in the midst of thy solemnity. They have set up their ensigns for signs,
5 Gür bir ormana Baltayla dalar gibiydiler.
And they knew not both in the going out and on the highest top. As with axes in a wood of trees,
6 Baltayla, balyozla kırdılar, Bütün oymaları.
They have cut down at once the gates thereof, with axe and hatchet they have brought it down.
7 Ateşe verdiler tapınağını, Yerle bir edip kutsallığını bozdular Adının yaşadığı konutun.
They have set fire to thy sanctuary: they have defiled the dwelling place of thy name on the earth.
8 İçlerinden, “Hepsini ezelim!” dediler. Ülkede Tanrı'yla buluşma yerlerinin tümünü yaktılar.
They said in their heart, the whole kindred of them together: Let us abolish all the festival days of God from the land.
9 Artık kutsal simgelerimizi görmüyoruz, Peygamberler de yok oldu, İçimizden kimse bilmiyor ne zamana dek...
Our signs we have not seen, there is now no prophet: and he will know us no more.
10 Ey Tanrı, ne zamana dek düşman sana sövecek, Hasmın senin adını hor görecek?
How long, O God, shall the enemy reproach: is the adversary to provoke thy name for ever?
11 Niçin geri çekiyorsun elini? Çıkar sağ elini bağrından, yok et onları!
Why dost thou turn away thy hand: and thy right hand out of the midst of thy bosom for ever?
12 Ama geçmişten bu yana kralım sensin, ey Tanrı, Yeryüzünde kurtuluş sağladın.
But God is our king before ages: he hath wrought salvation in the midst of the earth.
13 Gücünle denizi yardın, Canavarların kafasını sularda parçaladın.
Thou by thy strength didst make the sea firm: thou didst crush the heads of the dragons in the waters.
14 Livyatan'ın başlarını ezdin, Çölde yaşayanlara onu yem ettin.
Thou hast broken the heads of the dragon: thou hast given him to be meat for the people of the Ethiopians.
15 Kaynaklar, dereler fışkırttın, Sürekli akan ırmakları kuruttun.
Thou hast broken up the fountains and the torrents: thou hast dried up the Ethan rivers.
16 Gün senindir, gece de senin, Ay ve güneşi sen yerleştirdin,
Thine is the day, and thine is the night: thou hast made the morning light and the sun.
17 Yeryüzünün bütün sınırlarını sen saptadın, Yazı da kışı da yaratan sensin.
Thou hast made all the borders of the earth: the summer and the spring were formed by thee.
18 Anımsa, ya RAB, düşmanın sana nasıl sövdüğünü, Akılsız bir halkın, adını nasıl hor gördüğünü.
Remember this, the enemy hath reproached the Lord: and a foolish people hath provoked thy name.
19 Canavara teslim etme kumrunun canını, Asla unutma düşkün kullarının yaşamını.
Deliver not up to beasts the souls that confess to thee: and forget not to the end the souls of thy poor.
20 Yaptığın antlaşmayı gözönüne al, Çünkü ülkenin her karanlık köşesi Zorbaların inleriyle dolmuş.
Have regard to thy covenant: for they that are the obscure of the earth have been filled with dwellings of iniquity.
21 Düşkünler boynu bükük geri çevrilmesin, Mazlumlar, yoksullar adına övgüler dizsin.
Let not the humble be turned away with confusion: the poor and needy shall praise thy name.
22 Kalk, ey Tanrı, davanı savun! Anımsa akılsızların gün boyu sana nasıl sövdüğünü!
Arise, O God, judge thy own cause: remember thy reproaches with which the foolish man hath reproached thee all the day.
23 Unutma hasımlarının yaygarasını, Sana başkaldıranların durmadan yükselen patırtısını!
Forget not the voices of thy enemies: the pride of them that hate thee ascendeth continually.
