Mezmurlar 74
1 Asaf'ın Maskili Ey Tanrı, neden bizi sonsuza dek reddettin? Niçin otlağının koyunlarına karşı öfken tütmekte?
A Maskil of Asaph. Why have You rejected us forever, O God? Why does Your anger smolder against the sheep of Your pasture?
2 Anımsa geçmişte sahiplendiğin topluluğu, Kendi halkın olsun diye kurtardığın oymağı Ve üzerine konut kurduğun Siyon Dağı'nı.
Remember Your congregation, which You purchased long ago and redeemed as the tribe of Your inheritance— Mount Zion where You dwell.
3 Yönelt adımlarını şu onarılmaz yıkıntılara doğru, Düşman kutsal yerdeki her şeyi yıktı.
Turn Your steps to the everlasting ruins, to everything in the sanctuary the enemy has destroyed.
4 Düşmanların bizimle buluştuğun yerde kükredi, Zafer simgesi olarak kendi bayraklarını dikti.
Your foes have roared within Your meeting place; they have unfurled their banners as signs,
5 Gür bir ormana Baltayla dalar gibiydiler.
like men wielding axes in a thicket of trees
6 Baltayla, balyozla kırdılar, Bütün oymaları.
and smashing all the carvings with hatchets and picks.
7 Ateşe verdiler tapınağını, Yerle bir edip kutsallığını bozdular Adının yaşadığı konutun.
They have burned Your sanctuary to the ground; they have defiled the dwelling place of Your Name.
8 İçlerinden, “Hepsini ezelim!” dediler. Ülkede Tanrı'yla buluşma yerlerinin tümünü yaktılar.
They said in their hearts, “We will crush them completely.” They burned down every place where God met us in the land.
9 Artık kutsal simgelerimizi görmüyoruz, Peygamberler de yok oldu, İçimizden kimse bilmiyor ne zamana dek...
There are no signs for us to see. There is no longer any prophet. And none of us knows how long this will last.
10 Ey Tanrı, ne zamana dek düşman sana sövecek, Hasmın senin adını hor görecek?
How long, O God, will the enemy taunt You? Will the foe revile Your name forever?
11 Niçin geri çekiyorsun elini? Çıkar sağ elini bağrından, yok et onları!
Why do You withdraw Your strong right hand? Stretch it out to destroy them!
12 Ama geçmişten bu yana kralım sensin, ey Tanrı, Yeryüzünde kurtuluş sağladın.
Yet God is my King from ancient times, working salvation on the earth.
13 Gücünle denizi yardın, Canavarların kafasını sularda parçaladın.
You divided the sea by Your strength; You smashed the heads of the dragons of the sea;
14 Livyatan'ın başlarını ezdin, Çölde yaşayanlara onu yem ettin.
You crushed the heads of Leviathan; You fed him to the creatures of the desert.
15 Kaynaklar, dereler fışkırttın, Sürekli akan ırmakları kuruttun.
You broke open the fountain and the flood; You dried up the ever-flowing rivers.
16 Gün senindir, gece de senin, Ay ve güneşi sen yerleştirdin,
The day is Yours, and also the night; You established the moon and the sun.
17 Yeryüzünün bütün sınırlarını sen saptadın, Yazı da kışı da yaratan sensin.
You set all the boundaries of the earth; You made the summer and winter.
18 Anımsa, ya RAB, düşmanın sana nasıl sövdüğünü, Akılsız bir halkın, adını nasıl hor gördüğünü.
Remember how the enemy has mocked You, O LORD, how a foolish people has spurned Your name.
19 Canavara teslim etme kumrunun canını, Asla unutma düşkün kullarının yaşamını.
Do not deliver the soul of Your dove to beasts; do not forget the lives of Your afflicted forever.
20 Yaptığın antlaşmayı gözönüne al, Çünkü ülkenin her karanlık köşesi Zorbaların inleriyle dolmuş.
Consider Your covenant, for haunts of violence fill the dark places of the land.
21 Düşkünler boynu bükük geri çevrilmesin, Mazlumlar, yoksullar adına övgüler dizsin.
Do not let the oppressed retreat in shame; may the poor and needy praise Your name.
22 Kalk, ey Tanrı, davanı savun! Anımsa akılsızların gün boyu sana nasıl sövdüğünü!
Rise up, O God; defend Your cause! Remember how the fool mocks You all day long.
23 Unutma hasımlarının yaygarasını, Sana başkaldıranların durmadan yükselen patırtısını!
Do not disregard the clamor of Your adversaries, the uproar of Your enemies that ascends continually.
