Mezmurlar 74
1 Asaf'ın Maskili Ey Tanrı, neden bizi sonsuza dek reddettin? Niçin otlağının koyunlarına karşı öfken tütmekte?
Асафово поучение. Боже, защо си ни отхвърлил за винаги? Защо дими гневът Ти против овците на пасбището Ти?
2 Anımsa geçmişte sahiplendiğin topluluğu, Kendi halkın olsun diye kurtardığın oymağı Ve üzerine konut kurduğun Siyon Dağı'nı.
Спомни си за събранието Си, което си придобил от древността, Което си изкусил да бъде племето, което ще имаш за наследство; Спомни си и за хълма Сион, в който си обитавал.
3 Yönelt adımlarını şu onarılmaz yıkıntılara doğru, Düşman kutsal yerdeki her şeyi yıktı.
Отправи стъпките Си горе към постоянните запустявания, Към всичкото зло, което неприятелят е извършил в светилището.
4 Düşmanların bizimle buluştuğun yerde kükredi, Zafer simgesi olarak kendi bayraklarını dikti.
Противниците Ти реват всред местосъбранието Ти; Поставиха своите знамена за знамения.
5 Gür bir ormana Baltayla dalar gibiydiler.
Познати станаха като човеци, които дигат брадва Върху гъсти дървета;
6 Baltayla, balyozla kırdılar, Bütün oymaları.
И сега всичките му ваяни изделия Те събарят изведнъж с брадви и чукове.
7 Ateşe verdiler tapınağını, Yerle bir edip kutsallığını bozdular Adının yaşadığı konutun.
Предадоха на огън светилището Ти; Оскверниха обиталището на името Ти като го повалиха на земята.
8 İçlerinden, “Hepsini ezelim!” dediler. Ülkede Tanrı'yla buluşma yerlerinin tümünü yaktılar.
Рекоха в сърцето си: Нека ги изтребим съвсем; Изгориха всичките богослужебни домове по земята.
9 Artık kutsal simgelerimizi görmüyoruz, Peygamberler de yok oldu, İçimizden kimse bilmiyor ne zamana dek...
Знамения да се извършат за нас не виждаме; няма вече пророк, Нито има вече между нас някой да знае до кога ще се продължава това.
10 Ey Tanrı, ne zamana dek düşman sana sövecek, Hasmın senin adını hor görecek?
До кога, Боже, противникът ще укорява? До века ли врагът ще хули името Ти?
11 Niçin geri çekiyorsun elini? Çıkar sağ elini bağrından, yok et onları!
Защо теглиш назад ръката Си, да! десницата Ти? Изтегли я изсред пазухата Си и погуби ги.
12 Ama geçmişten bu yana kralım sensin, ey Tanrı, Yeryüzünde kurtuluş sağladın.
А Бог е от древността Цар мой, Който изработва избавления всред земята.
13 Gücünle denizi yardın, Canavarların kafasını sularda parçaladın.
Ти си раздвоил морето със силата Си; Ти си смазал главите на морските чудовища.
14 Livyatan'ın başlarını ezdin, Çölde yaşayanlara onu yem ettin.
Ти си строшил главите на Левиатана, Дал си го за ястие на людете намиращи се в пустинята.
15 Kaynaklar, dereler fışkırttın, Sürekli akan ırmakları kuruttun.
Ти си разцепил канари, за да изтичат извори и потоци; Пресушил си реки не пресъхвали.
16 Gün senindir, gece de senin, Ay ve güneşi sen yerleştirdin,
Твой е денят, Твоя е нощта; Ти си приготвил светлината и слънцето.
17 Yeryüzünün bütün sınırlarını sen saptadın, Yazı da kışı da yaratan sensin.
Ти си поставил всичките предели по земята; Ти си направил лятото и зимата.
18 Anımsa, ya RAB, düşmanın sana nasıl sövdüğünü, Akılsız bir halkın, adını nasıl hor gördüğünü.
Помни това, че врагът е укорил Господа, И че безумни люде са похулили Твоето име.
19 Canavara teslim etme kumrunun canını, Asla unutma düşkün kullarının yaşamını.
Не предавай на зверовете душата на гургулицата Си; Не забравяй за винаги живота на Твоите немотни.
20 Yaptığın antlaşmayı gözönüne al, Çünkü ülkenin her karanlık köşesi Zorbaların inleriyle dolmuş.
Зачети завета Си, Защото тъмните места на земята са пълни с жилища на насилие.
21 Düşkünler boynu bükük geri çevrilmesin, Mazlumlar, yoksullar adına övgüler dizsin.
Угнетеният да се не върне назад посрамен; Сиромахът и немотният да хвалят името Ти.
22 Kalk, ey Tanrı, davanı savun! Anımsa akılsızların gün boyu sana nasıl sövdüğünü!
Стани, Боже, защити Своето дело; Помни как всеки ден безумният Те укорява.
23 Unutma hasımlarının yaygarasını, Sana başkaldıranların durmadan yükselen patırtısını!
Не забравяй гласа на противниците Си; Размирството на ония, които се повдигат против Тебе, постоянно се умножава.
