Mezmurlar 73
1 Asaf'ın mezmuru Tanrı gerçekten İsrail'e, Yüreği temiz olanlara karşı iyidir.
Ta dobar je Bog Izrailju, onima koji su èista srca.
2 Ama benim ayaklarım neredeyse tökezlemiş, Adımlarım az kalsın kaymıştı.
A noge moje umalo ne zaðoše, umalo ne popuznuše stopala moja,
3 Çünkü kötülerin gönencini gördükçe, Küstahları kıskanıyordum.
Jer se rasrdih na bezumnike videæi kako bezbožnici dobro žive.
4 Onlar acı nedir bilmezler, Bedenleri sağlıklı ve semizdir.
Jer ne znaju za nevolju do same smrti, i tijelo je njihovo pretilo.
5 Başkalarının derdini bilmez, Onlar gibi çile çekmezler.
Na poslovima èovjeèijim nema ih, i ne muèe se s drugim ljudima.
6 Bu yüzden gurur onların gerdanlığı, Zorbalık onları örten bir giysi gibidir.
Toga radi optoèeni su ohološæu kao ogrlicom, i obuèeni u obijest kao u stajaæe ruho.
7 Şişmanlıktan gözleri dışarı fırlar, İçleri kötülük kazanı gibi kaynar.
Od debljine izbuljeno im je oko, srce puno klape.
8 İnsanlarla eğlenir, kötü niyetle konuşur, Tepeden bakar, baskıyla tehdit ederler.
Potsmijevaju se, pakosno govore o nasilju, oholo govore.
9 Göklere karşı ağızlarını açarlar, Boş sözleri yeryüzünü dolaşır.
Usta svoja dižu u nebo, i zemlju prolazi jezik njihov.
10 Bu yüzden halk onlardan yana döner, Sözlerini ağzı açık dinler.
I zato se onamo navraæaju neki iz naroda njegova, i piju vodu iz puna izvora.
11 Derler ki, “Tanrı nasıl bilir? Bilgisi var mı Yüceler Yücesi'nin?”
I govore: kako æe razabrati Bog? zar višnji zna?
12 İşte böyledir kötüler, Hep tasasız, sürekli varlıklarını artırırlar.
Pa eto, ovi bezbožnici sreæni na svijetu umnožavaju bogatstvo.
13 Anlaşılan boş yere yüreğimi temiz tutmuşum, Ellerimi yıkamışım suçsuzum diye.
Zar dakle uzalud èistim srce svoje, i umivam bezazlenošæu ruke svoje,
14 Gün boyu içim içimi yiyor, Her sabah azap çekiyorum.
Dopadam rana svaki dan, i muke svako jutro?
15 “Ben de onlar gibi konuşayım” deseydim, Senin çocuklarına ihanet etmiş olurdum.
Kad bih kazao: govoriæu kao i oni, iznevjerio bih rod sinova tvojih.
16 Bunu anlamak için düşündüğümde, Zor geldi bana,
I tako stadoh razmišljati da bih ovo razumio; ali to bješe teško u oèima mojima.
17 Tanrı'nın Tapınağı'na girene dek; O zaman anladım sonlarının ne olacağını.
Dok najposlije uðoh u svetinju Božiju, i doznah kraj njihov.
18 Gerçekten onları kaygan yere koyuyor, Yıkıma sürüklüyorsun.
Ta na klizavom mjestu postavio si ih, i bacaš ih u propast!
19 Nasıl da bir anda yok oluyor, Siliniveriyorlar dehşet içinde!
Kako zaèas propadaju, ginu, nestaje ih od nenadne strahote!
20 Uyanan birisi için rüya nasılsa, Sen de uyanınca, ya Rab, Hor göreceksin onların görüntüsünü.
Kao san, kad se èovjek probudi, tako probudivši ih, Gospode, u ništa obraæaš utvaru njihovu.
21 Kalbim kırıldığında, İçim acı dolduğunda,
Kad kipljaše srce moje i rastrzah se u sebi,
22 Akılsız ve bilgisizdim, Karşında bir hayvan gibi.
Tada bijah neznalica i ne razumijevah; kao živinèe bijah pred tobom.
23 Yine de sürekli seninleyim, Sağ elimden tutarsın beni.
Ali sam svagda kod tebe, ti me držiš za desnu ruku.
24 Öğütlerinle yol gösterir, Beni sonunda yüceliğe eriştirirsin.
Po svojoj volji vodiš me, i poslije æeš me odvesti u slavu.
25 Senden başka kimim var göklerde? İstemem senden başkasını yeryüzünde.
Koga imam na nebu? i s tobom nièega neæu na zemlji.
26 Bedenim ve yüreğim tükenebilir, Ama Tanrı yüreğimde güç, Bana düşen paydır sonsuza dek.
Èezne za tobom tijelo moje i srce moje; Bog je grad srca mojega i dio moj dovijeka.
27 Kuşkusuz yok olacak senden uzak duranlar, Ortadan kaldıracaksın sana vefasızlık edenleri.
Jer evo koji otstupiše od tebe, ginu; ti istrebljavaš svakoga koji èini preljubu ostavljajuæi tebe.
28 Ama benim için en iyisi Tanrı'ya yakın olmaktır; Bütün işlerini duyurayım diye Sığınak yaptım Egemen RAB'bi kendime.
A meni je dobro biti blizu Boga. Na Gospoda polažem nadanje svoje, i kazivaæu sva èudesa tvoja.
