Mezmurlar 73
1 Asaf'ın mezmuru Tanrı gerçekten İsrail'e, Yüreği temiz olanlara karşı iyidir.
A Psalm of Asaph. Surely God is good to Israel, to those who are pure in heart.
2 Ama benim ayaklarım neredeyse tökezlemiş, Adımlarım az kalsın kaymıştı.
But as for me, my feet had almost stumbled; my steps had nearly slipped.
3 Çünkü kötülerin gönencini gördükçe, Küstahları kıskanıyordum.
For I envied the arrogant when I saw the prosperity of the wicked.
4 Onlar acı nedir bilmezler, Bedenleri sağlıklı ve semizdir.
They have no struggle in their death; their bodies are well-fed.
5 Başkalarının derdini bilmez, Onlar gibi çile çekmezler.
They are free of the burdens others carry; they are not afflicted like other men.
6 Bu yüzden gurur onların gerdanlığı, Zorbalık onları örten bir giysi gibidir.
Therefore pride is their necklace; a garment of violence covers them.
7 Şişmanlıktan gözleri dışarı fırlar, İçleri kötülük kazanı gibi kaynar.
From their prosperity proceeds iniquity; the imaginations of their hearts run wild.
8 İnsanlarla eğlenir, kötü niyetle konuşur, Tepeden bakar, baskıyla tehdit ederler.
They mock and speak with malice; with arrogance they threaten oppression.
9 Göklere karşı ağızlarını açarlar, Boş sözleri yeryüzünü dolaşır.
They set their mouths against the heavens, and their tongues strut across the earth.
10 Bu yüzden halk onlardan yana döner, Sözlerini ağzı açık dinler.
So their people return to this place and drink up waters in abundance.
11 Derler ki, “Tanrı nasıl bilir? Bilgisi var mı Yüceler Yücesi'nin?”
The wicked say, “How can God know? Does the Most High have knowledge?”
12 İşte böyledir kötüler, Hep tasasız, sürekli varlıklarını artırırlar.
Behold, these are the wicked— always carefree as they increase their wealth.
13 Anlaşılan boş yere yüreğimi temiz tutmuşum, Ellerimi yıkamışım suçsuzum diye.
Surely in vain I have kept my heart pure; in innocence I have washed my hands.
14 Gün boyu içim içimi yiyor, Her sabah azap çekiyorum.
For I am afflicted all day long and punished every morning.
15 “Ben de onlar gibi konuşayım” deseydim, Senin çocuklarına ihanet etmiş olurdum.
If I had said, “I will speak this way,” then I would have betrayed Your children.
16 Bunu anlamak için düşündüğümde, Zor geldi bana,
When I tried to understand all this, it was troublesome in my sight
17 Tanrı'nın Tapınağı'na girene dek; O zaman anladım sonlarının ne olacağını.
until I entered God’s sanctuary; then I discerned their end.
18 Gerçekten onları kaygan yere koyuyor, Yıkıma sürüklüyorsun.
Surely You set them on slick ground; You cast them down into ruin.
19 Nasıl da bir anda yok oluyor, Siliniveriyorlar dehşet içinde!
How suddenly they are laid waste, completely swept away by terrors!
20 Uyanan birisi için rüya nasılsa, Sen de uyanınca, ya Rab, Hor göreceksin onların görüntüsünü.
Like one waking from a dream, so You, O Lord, awaken and despise their form.
21 Kalbim kırıldığında, İçim acı dolduğunda,
When my heart was grieved and I was pierced within,
22 Akılsız ve bilgisizdim, Karşında bir hayvan gibi.
I was senseless and ignorant; I was a brute beast before You.
23 Yine de sürekli seninleyim, Sağ elimden tutarsın beni.
Yet I am always with You; You hold my right hand.
24 Öğütlerinle yol gösterir, Beni sonunda yüceliğe eriştirirsin.
You guide me with Your counsel, and later receive me in glory.
25 Senden başka kimim var göklerde? İstemem senden başkasını yeryüzünde.
Whom have I in heaven but You? And on earth I desire no one besides You.
26 Bedenim ve yüreğim tükenebilir, Ama Tanrı yüreğimde güç, Bana düşen paydır sonsuza dek.
My flesh and my heart may fail, but God is the strength of my heart and my portion forever.
27 Kuşkusuz yok olacak senden uzak duranlar, Ortadan kaldıracaksın sana vefasızlık edenleri.
Those far from You will surely perish; You destroy all who are unfaithful to You.
28 Ama benim için en iyisi Tanrı'ya yakın olmaktır; Bütün işlerini duyurayım diye Sığınak yaptım Egemen RAB'bi kendime.
But as for me, it is good to draw near to God. I have made the Lord GOD my refuge, that I may proclaim all Your works.
