Mezmurlar 69
1 Müzik şefi için - “Zambaklar” makamında - Davut'un mezmuru Kurtar beni, ey Tanrı, Sular boyuma ulaştı.
“To the chief musician upon Shoshannim, by David.” Save me, O God; for the waters are come even to threaten my life.
2 Dipsiz batağa gömülüyorum, Basacak yer yok. Derin sulara battım, Sellere kapıldım.
I am sunk in the mire of the deep, where there is no standing; I am come into the depths of the waters, and the flood overfloweth me.
3 Tükendim feryat etmekten, Boğazım kurudu; Gözlerimin feri sönüyor Tanrım'ı beklemekten.
I am weary of my calling; my throat is hoarse; my eyes fail, while I hope for my God.
4 Yok yere benden nefret edenler Saçlarımdan daha çok. Kalabalıktır canıma kasteden haksız düşmanlarım. Çalmadığım malı nasıl geri verebilirim?
More than the hairs of my head are those that hate me without a cause; numerous are those that would destroy me, that are my enemies wrongfully: what I have not robbed shall I now restore.
5 Akılsızlığımı biliyorsun, ey Tanrı, Suçlarım senden gizli değil.
O God, thou art well aware of my folly, and my guilty deeds are from thee not hidden.
6 Ya Rab, Her Şeye Egemen RAB, Utanmasın sana umut bağlayanlar benim yüzümden! Ey İsrail'in Tanrısı, Benim yüzümden sana yönelenler rezil olmasın!
Let not those that wait on thee, O Lord Eternal of hosts, be made ashamed through me: let not those that seek thee be confounded through me, O God of Israel.
7 Senin uğruna hakarete katlandım, Utanç kapladı yüzümü.
Because for thy sake have I borne reproach, hath confusion covered my face.
8 Kardeşlerime yabancı, Annemin öz oğullarına uzak kaldım.
A stranger am I become unto my brothers, and an alien unto my mother's children.
9 Çünkü evin için gösterdiğim gayret beni yiyip bitirdi, Sana edilen hakaretlere ben uğradım.
Because the zeal for thy house hath devoured me; and the reproaches of those that reproached thee are fallen upon me.
10 Oruç tutup ağlayınca, Yine hakarete uğradım.
When I wept at the fasting of my soul, it became a reproach to me.
11 Çula büründüğüm zaman Alay konusu oldum.
And when I made sackcloth my garment, I became a proverb to them.
12 Kent kapısında oturanlar beni çekiştiriyor, Sarhoşların türküsü oldum.
Those that sit in the gate talk against me; and [about me make] songs the drinkers of strong drink.
13 Ama benim duam sanadır, ya RAB. Ey Tanrı, sevginin bolluğuyla, Güvenilir kurtarışınla uygun gördüğünde Yanıtla beni.
But as for me, I direct my prayer unto thee, O Lord, in a time of favor; O God, in the multitude of thy kindness: answer me in the truth of thy salvation.
14 Beni çamurdan kurtar, İzin verme batmama; Benden nefret edenlerden, Derin sulardan kurtulayım.
Deliver me out of the mire, that I may not sink: let me be delivered from those that hate me, and out of the depths of the waters.
15 Seller beni sürüklemesin, Engin beni yutmasın, Ölüm çukuru ağzını üstüme kapamasın.
Let not the flood of waters overflow me, and let not the deep swallow me up, and let not the pit close its mouth upon me.
16 Yanıt ver bana, ya RAB, Çünkü sevgin iyidir. Yüzünü çevir bana büyük merhametinle!
Answer me, O Lord; for thy kindness is good: according to the multitude of thy mercies turn thou unto me.
17 Kulundan yüzünü gizleme, Çünkü sıkıntıdayım, hemen yanıtla beni!
And hide not thy face from thy servant; for I am in distress: make haste and answer me.
18 Yaklaş bana, kurtar canımı, Al başımdan düşmanlarımı.
Draw nigh unto my soul, and redeem it: because of my enemies do thou ransom me.
19 Bana nasıl hakaret edildiğini, Utandığımı, rezil olduğumu biliyorsun; Düşmanlarımın hepsi senin önünde.
Thou well knowest my reproach, and my shame, and my confusion: before thee are all my assailants.
20 Hakaret kalbimi kırdı, dertliyim, Acılarımı paylaşacak birini bekledim, çıkmadı, Avutacak birini aradım, bulamadım.
Reproach hath broken my heart; and I am sick; and I waited for pity, but there was none; and for comforters, but I found none.
21 Yiyeceğime zehir kattılar, Sirke içirdiler susadığımda.
And they put into my food gall; and in my thirst they give me vinegar to drink.
22 Önlerindeki sofra tuzak olsun onlara, Yandaşları için kapan olsun!
May [then] their table become a snare before them: and to those that are at peace, a trap.
23 Gözleri kararsın, göremesinler! Bellerini hep bükük tut!
May their eyes become dark, that they cannot see; and make their loins continually to waver.
24 Gazabını yağdır üzerlerine, Öfkenin ateşi yapışsın yakalarına!
Pour out over them thy indignation, and let the heat of thy anger overtake them.
25 Issız kalsın konakları, Çadırlarında oturan olmasın!
May their palace become desolate: in their tents let no one dwell.
26 Çünkü senin vurduğun insanlara zulmediyor, Yaraladığın insanların acısını konuşuyorlar.
For whom thou hast smitten they persecute; and of the pain of those whom thou but wounded do they converse.
27 Ceza yağdır başlarına, Senin tarafından aklanmasınlar!
Lay guilt upon their guilt; and let them not come into thy righteousness.
28 Yaşam kitabından silinsin adları, Doğrularla yan yana yazılmasınlar!
Let them be blotted out of the book of the living; and with the righteous let them not be written down.
29 Bense ezilmiş ve kederliyim, Senin kurtarışın, ey Tanrı, bana bir kale olsun!
But I am poor and suffering: let thy salvation, O God, set me up on high.
30 Tanrı'nın adını ezgilerle öveceğim, Şükranlarımla O'nu yücelteceğim.
I will praise the name of God with song, and will magnify him with thanksgiving.
31 RAB'bi bir öküzden, Boynuzlu, tırnaklı bir boğadan Daha çok hoşnut eder bu.
And this will please the Lord better than an ox or bullock having horns and cloven hoofs.
32 Mazlumlar bunu görünce sevinsin, Ey Tanrı'ya yönelen sizler, yüreğiniz canlansın.
The meek will see this, and be rejoiced: ye that seek God, and your heart shall revive.
33 Çünkü RAB yoksulları işitir, Kendi tutsak halkını hor görmez.
For the Lord listeneth unto the needy, and his prisoners he despiseth not.
34 O'na övgüler sunun, ey yer, gök, Denizler ve onlardaki bütün canlılar!
Let heaven and earth praise him, the seas, and every thing that moveth therein.
35 Çünkü Tanrı Siyon'u kurtaracak, Yahuda kentlerini onaracak; Halk oraya yerleşip sahibi olacak.
For God will save Zion, and will build the cities of Judah: that they may abide there, and have it in possession:
36 Kullarının çocukları orayı miras alacak, O'nun adını sevenler orada oturacak.
And the seed of his servants shall inherit it; and they that love his name shall dwell therein.
