Mezmurlar 69
1 Müzik şefi için - “Zambaklar” makamında - Davut'un mezmuru Kurtar beni, ey Tanrı, Sular boyuma ulaştı.
Til Sangmesteren; til „Lillierne”; af David.
2 Dipsiz batağa gömülüyorum, Basacak yer yok. Derin sulara battım, Sellere kapıldım.
Gud frels mig; thi Vandene ere komne indtil Sjælen.
3 Tükendim feryat etmekten, Boğazım kurudu; Gözlerimin feri sönüyor Tanrım'ı beklemekten.
Jeg er sunken i Dybets Dynd, hvor man ej kan fæste Fod; jeg er kommen i Vandenes Dyb, og Strømmen overskyller mig.
4 Yok yere benden nefret edenler Saçlarımdan daha çok. Kalabalıktır canıma kasteden haksız düşmanlarım. Çalmadığım malı nasıl geri verebilirim?
Jeg er bleven træt af det, jeg har raabt, min Strube er hæs; mine Øjne ere fortærede, idet jeg venter paa min Gud.
5 Akılsızlığımı biliyorsun, ey Tanrı, Suçlarım senden gizli değil.
Flere end Haar paa mit Hoved ere de, som hade mig uden Aarsag; mægtige ere de, som søge at udrydde mig, mine Fjender uden Skel; jeg maa gengive det, jeg ikke har røvet.
6 Ya Rab, Her Şeye Egemen RAB, Utanmasın sana umut bağlayanlar benim yüzümden! Ey İsrail'in Tanrısı, Benim yüzümden sana yönelenler rezil olmasın!
Gud! du ved min Daarlighed, og min Skyld er ikke dulgt for dig.
7 Senin uğruna hakarete katlandım, Utanç kapladı yüzümü.
Lad ikke dem, som bie efter dig, Herre, Herre Zebaoth! beskæmmes ved mig; lad ikke dem, som søge dig, Israels Gud, blive forhaanede ved mig.
8 Kardeşlerime yabancı, Annemin öz oğullarına uzak kaldım.
Thi jeg bærer Forhaanelse for din Skyld; Skændsel har skjult mit Ansigt.
9 Çünkü evin için gösterdiğim gayret beni yiyip bitirdi, Sana edilen hakaretlere ben uğradım.
Jeg er bleven fremmed for mine Brødre og en Udlænding for min Moders Børn.
10 Oruç tutup ağlayınca, Yine hakarete uğradım.
Thi Nidkærhed for dit Hus har fortæret mig, og deres Forhaanelser, som dig forhaane, ere faldne paa mig.
11 Çula büründüğüm zaman Alay konusu oldum.
Og jeg græd min Sjæl ud under Faste; men det blev mig til Forhaanelser.
12 Kent kapısında oturanlar beni çekiştiriyor, Sarhoşların türküsü oldum.
Og jeg brugte Sæk til mit Klædebon, og jeg blev dem til et Ordsprog.
13 Ama benim duam sanadır, ya RAB. Ey Tanrı, sevginin bolluğuyla, Güvenilir kurtarışınla uygun gördüğünde Yanıtla beni.
De, som sidde i Porten, snakke om mig, og de, som drikke stærk Drik, synge Viser om mig.
14 Beni çamurdan kurtar, İzin verme batmama; Benden nefret edenlerden, Derin sulardan kurtulayım.
Men jeg henflyr med min Bøn til dig, Herre! i Naadens Tid, o Gud! efter din megen Miskundhed: Bønhør mig for din Frelses Sandheds Skyld!
15 Seller beni sürüklemesin, Engin beni yutmasın, Ölüm çukuru ağzını üstüme kapamasın.
Frels mig af Dyndet, at jeg ikke synker; lad mig frelses fra mine Avindsmænd og fra Vandenes Dyb!
16 Yanıt ver bana, ya RAB, Çünkü sevgin iyidir. Yüzünü çevir bana büyük merhametinle!
Lad Vandstrømmene ikke overskylle mig, ej heller Dybet sluge mig; lad og I ikke Hulen lukke sin Mund over mig!
17 Kulundan yüzünü gizleme, Çünkü sıkıntıdayım, hemen yanıtla beni!
Bønhør mig, Herre! thi din Miskundhed er god; vend dit Ansigt til mig efter din store Barmhjertighed!
18 Yaklaş bana, kurtar canımı, Al başımdan düşmanlarımı.
Og skjul ikke dit Ansigt for din Tjener; thi jeg er angest, skynd dig, bønhør mig!
19 Bana nasıl hakaret edildiğini, Utandığımı, rezil olduğumu biliyorsun; Düşmanlarımın hepsi senin önünde.
Hold dig nær til min Sjæl, genløs den, udfri mig for mine Fjenders Skyld!
20 Hakaret kalbimi kırdı, dertliyim, Acılarımı paylaşacak birini bekledim, çıkmadı, Avutacak birini aradım, bulamadım.
Du kender min Forhaanelse og min Skam og min Skændsel; alle mine Modstandere ere aabenbare for dig.
21 Yiyeceğime zehir kattılar, Sirke içirdiler susadığımda.
Forhaanelse har brudt mit Hjerte, og jeg blev svag; og jeg ventede paa Medynk, men der var ingen, og paa Trøstere; men jeg fandt ikke nogen.
22 Önlerindeki sofra tuzak olsun onlara, Yandaşları için kapan olsun!
Og de gave mig Galde at æde og Eddike at drikke i min Tørst.
23 Gözleri kararsın, göremesinler! Bellerini hep bükük tut!
Deres Bord blive foran dem til en Strikke og til en Snare, naar de ere trygge.
24 Gazabını yağdır üzerlerine, Öfkenin ateşi yapışsın yakalarına!
Lad deres Øjne formørkes, at de ikke se, og lad deres Lænder altid rave!
25 Issız kalsın konakları, Çadırlarında oturan olmasın!
Udøs din Harme over dem, og lad din brændende Vrede gribe dem!
26 Çünkü senin vurduğun insanlara zulmediyor, Yaraladığın insanların acısını konuşuyorlar.
Deres Bolig vorde øde; ingen være, som bor i deres Telte.
27 Ceza yağdır başlarına, Senin tarafından aklanmasınlar!
Thi de forfølge den, som du har slaget, og de fortælle om deres Pine, som du har saaret.
28 Yaşam kitabından silinsin adları, Doğrularla yan yana yazılmasınlar!
Læg Skyld til deres Skyld, og lad dem ikke komme til din Retfærdighed!
29 Bense ezilmiş ve kederliyim, Senin kurtarışın, ey Tanrı, bana bir kale olsun!
Lad dem udslettes af de levendes Bog, og lad dem ikke opskrives med de retfærdige!
30 Tanrı'nın adını ezgilerle öveceğim, Şükranlarımla O'nu yücelteceğim.
Dog, jeg er elendig og har Smerte; Gud! lad din Frelse ophøje mig.
31 RAB'bi bir öküzden, Boynuzlu, tırnaklı bir boğadan Daha çok hoşnut eder bu.
Jeg vil love Guds Navn med Sang, og jeg vil storlig ære ham med Taksigelse.
32 Mazlumlar bunu görünce sevinsin, Ey Tanrı'ya yönelen sizler, yüreğiniz canlansın.
Og det skal bedre behage Herren end en ung Okse med Horn og Klove.
33 Çünkü RAB yoksulları işitir, Kendi tutsak halkını hor görmez.
De sagtmodige have set det, de skulle glæde sig; I, som søge Gud — og eders Hjerte leve op!
34 O'na övgüler sunun, ey yer, gök, Denizler ve onlardaki bütün canlılar!
Thi Herren hører de fattige og foragter ikke sin bundne.
35 Çünkü Tanrı Siyon'u kurtaracak, Yahuda kentlerini onaracak; Halk oraya yerleşip sahibi olacak.
Himmel og Jord skulle love ham, Havet og alt det, som vrimler derudi!
36 Kullarının çocukları orayı miras alacak, O'nun adını sevenler orada oturacak.
Thi Gud skal frelse Zion og bygge Judas Stæder, og man skal bo der og eje det. Og hans Tjeneres Sæd skal arve det, og de, som elskede hans Navn, skulle bo derudi.
