Mezmurlar 50
1 Asaf'ın mezmuru Güçlü olan Tanrı, RAB konuşuyor; Güneşin doğduğu yerden battığı yere kadar Yeryüzünün tümüne sesleniyor.
“A psalm of Asaph.” The mighty God, Jehovah, speaketh, and calleth the earth, From the rising of the sun to its going down.
2 Güzelliğin doruğu Siyon'dan Parıldıyor Tanrı.
Out of Zion, the perfection of beauty, God shineth forth.
3 Tanrımız geliyor, sessiz kalmayacak, Önünde yanan ateş her şeyi kül ediyor, Çevresinde şiddetli bir fırtına esiyor.
Our God cometh, and will not be silent; Before him is a devouring fire, And around him a raging tempest.
4 Halkını yargılamak için Yere göğe sesleniyor:
He calleth to the heavens on high, And to the earth, while he judgeth his people:
5 “Toplayın önüme sadık kullarımı, Kurban keserek benimle antlaşma yapanları.”
“Gather together before me my godly ones, Who have made a covenant with me by sacrifice!”
6 Gökler O'nun doğruluğunu duyuruyor, Çünkü yargıç Tanrı'nın kendisidir. (Sela)
(And the heavens shall declare his righteousness, For it is God himself that is judge., Pause)
7 “Ey halkım, dinle de konuşayım, Ey İsrail, sana karşı tanıklık edeyim: Ben Tanrı'yım, senin Tanrın'ım!
“Hear, O my people, and I will speak! O Israel, and I will testify against thee! For I am God, thine own God.
8 Kurbanlarından ötürü seni azarlamıyorum, Yakmalık sunuların sürekli önümde.
I reprove thee not on account of thy sacrifices; For thy burnt-offerings are ever before me.
9 Ne evinden bir boğa, Ne de ağıllarından bir teke alacağım.
I will take no bullock from thy house, Nor he-goat from thy folds;
10 Çünkü bütün orman yaratıkları, Dağlardaki bütün hayvanlar benimdir.
For all the beasts of the forest are mine, And the cattle on a thousand hills.
11 Dağlardaki bütün kuşları korurum, Kırlardaki bütün yabanıl hayvanlar benimdir.
I know all the birds of the mountains, And the wild beasts of the field are before me.
12 Acıksam sana söylemezdim, Çünkü bütün dünya ve içindekiler benimdir.
If I were hungry, I would not tell thee; For the world is mine, and all that is therein.
13 Ben boğa eti yer miyim? Ya da keçi kanı içer miyim?
Do I eat the flesh of bulls, Or drink the blood of goats?
14 Tanrı'ya şükran kurbanı sun, Yüceler Yücesi'ne adadığın adakları yerine getir.
Offer to God thanksgiving, And pay thy vows to the Most High!
15 Sıkıntılı gününde seslen bana, Seni kurtarırım, sen de beni yüceltirsin.
Then call upon me in the day of trouble: I will deliver thee, and thou shalt glorify me!”
16 Ama Tanrı kötüye şöyle diyor: “Kurallarımı ezbere okumaya Ya da antlaşmamı ağzına almaya ne hakkın var?
And to the wicked God saith, “To what purpose dost thou talk of my statutes? And why hast thou my laws upon thy lips?—
17 Çünkü yola getirilmekten nefret ediyor, Sözlerimi arkana atıyorsun.
Thou, who hatest instruction And castest my words behind thee!
18 Hırsız görünce onunla dost oluyor, Zina edenlere ortak oluyorsun.
When thou seest a thief, thou art in friendship with him, And hast fellowship with adulterers.
19 Ağzını kötülük için kullanıyor, Dilini yalana koşuyorsun.
Thou lettest loose thy mouth to evil, And thy tongue frameth deceit;
20 Oturup kardeşine karşı konuşur, Annenin oğluna kara çalarsın.
Thou sittest and speakest against thy brother; Thou slanderest thine own mother's son.
21 Sen bunları yaptın, ben sustum, Beni kendin gibi sandın. Seni azarlıyorum, Suçlarını gözünün önüne seriyorum.
These things hast thou done, and I kept silence; Hence thou thoughtest that I was altogether like thyself: But I will reprove thee, and set it in order before thine eyes.
22 “Dikkate alın bunu, ey Tanrı'yı unutan sizler! Yoksa parçalarım sizi, kurtaran olmaz.
Mark this, ye that forget God, Lest I tear you in pieces, and none deliver you!
23 Kim şükran kurbanı sunarsa beni yüceltir; Yolunu düzeltene kurtarışımı göstereceğim.”
Whoso offereth praise honoreth me; And to him who hath regard to his ways Will I show salvation from God.”
