Mezmurlar 50
1 Asaf'ın mezmuru Güçlü olan Tanrı, RAB konuşuyor; Güneşin doğduğu yerden battığı yere kadar Yeryüzünün tümüne sesleniyor.
“A psalm of Assaph.” The God of gods, the Lord, speaketh, and calleth the earth, from the rising of the sun unto his setting.
2 Güzelliğin doruğu Siyon'dan Parıldıyor Tanrı.
Out of Zion, the perfection of beauty, God shineth forth.
3 Tanrımız geliyor, sessiz kalmayacak, Önünde yanan ateş her şeyi kül ediyor, Çevresinde şiddetli bir fırtına esiyor.
Our God is coming, and will not keep silence: a fire devoureth before him, and round him there rageth a mighty storm.
4 Halkını yargılamak için Yere göğe sesleniyor:
He will call to the heavens above, and to the earth, to judge his people.
5 “Toplayın önüme sadık kullarımı, Kurban keserek benimle antlaşma yapanları.”
“Gather together unto me my pious servants, who make a covenant with me by sacrifice.”
6 Gökler O'nun doğruluğunu duyuruyor, Çünkü yargıç Tanrı'nın kendisidir. (Sela)
And the heavens tell of his righteousness; for God is judge himself. (Selah)
7 “Ey halkım, dinle de konuşayım, Ey İsrail, sana karşı tanıklık edeyim: Ben Tanrı'yım, senin Tanrın'ım!
“Hear, O my people, and I will speak; O Israel, and I will testify against thee: God, thy God, am I.
8 Kurbanlarından ötürü seni azarlamıyorum, Yakmalık sunuların sürekli önümde.
Not because of thy sacrifices will I reprove thee; and thy burnt-offerings are continually before me.
9 Ne evinden bir boğa, Ne de ağıllarından bir teke alacağım.
I will not take a bullock out of thy house, nor he-goats out of thy folds.
10 Çünkü bütün orman yaratıkları, Dağlardaki bütün hayvanlar benimdir.
For mine are all the beasts of the forest, the cattle upon a thousand mountains.
11 Dağlardaki bütün kuşları korurum, Kırlardaki bütün yabanıl hayvanlar benimdir.
I know all the fowls of the mountains: whatever moveth on the fields is with me.
12 Acıksam sana söylemezdim, Çünkü bütün dünya ve içindekiler benimdir.
If I were hungry, I would not say it to thee; for mine is the world, and what filleth it.
13 Ben boğa eti yer miyim? Ya da keçi kanı içer miyim?
Do I eat the flesh of fatted bulls, or drink the blood of he-goats?
14 Tanrı'ya şükran kurbanı sun, Yüceler Yücesi'ne adadığın adakları yerine getir.
Offer unto God thanksgiving; and pay unto the Most High thy vows;
15 Sıkıntılı gününde seslen bana, Seni kurtarırım, sen de beni yüceltirsin.
And call on me on the day of distress: I will deliver thee, — and so wilt thou glorify me.”
16 Ama Tanrı kötüye şöyle diyor: “Kurallarımı ezbere okumaya Ya da antlaşmamı ağzına almaya ne hakkın var?
But unto the wicked God saith, “What hast thou to do to relate my statutes, and why bearest thou my covenant upon thy mouth?
17 Çünkü yola getirilmekten nefret ediyor, Sözlerimi arkana atıyorsun.
And yet thou hatest instruction, and castest my words behind thee.
18 Hırsız görünce onunla dost oluyor, Zina edenlere ortak oluyorsun.
When thou seest a thief, then art thou pleased with him, and with adulterers hast thou thy portion.
19 Ağzını kötülük için kullanıyor, Dilini yalana koşuyorsun.
Thou lettest loose thy mouth with evil, and thy tongue frameth deceit.
20 Oturup kardeşine karşı konuşur, Annenin oğluna kara çalarsın.
Thou sittest and speakest against thy brother; against thy own mother's son thou utterest slander.
21 Sen bunları yaptın, ben sustum, Beni kendin gibi sandın. Seni azarlıyorum, Suçlarını gözünün önüne seriyorum.
These things hast thou done, and I kept silence: thou didst ween that I am like thyself; [but] I will reprove thee, and set it in order before thy eyes.”
22 “Dikkate alın bunu, ey Tanrı'yı unutan sizler! Yoksa parçalarım sizi, kurtaran olmaz.
Do but reflect on this, ye that forget God, lest I tear [you] in pieces, with none to deliver.
23 Kim şükran kurbanı sunarsa beni yüceltir; Yolunu düzeltene kurtarışımı göstereceğim.”
Whoso offereth thanksgiving glorifieth me: and to him that ordereth his course aright, will I show the salvation of God.
