Mezmurlar 44
1 Müzik şefi için - Korahoğulları'nın Maskili Ey Tanrı, kulaklarımızla duyduk, Atalarımız anlattı bize, Neler yaptığını onların gününde, eski günlerde.
In finem. Filiis Core ad intellectum.
2 Elinle ulusları kovdun, Ama atalarımıza yer verdin; Halkları kırdın, Ama atalarımızın yayılmasını sağladın.
[Deus, auribus nostris audivimus, patres nostri annuntiaverunt nobis, opus quod operatus es in diebus eorum, et in diebus antiquis.
3 Onlar ülkeyi kılıçla kazanmadılar, Kendi bilekleriyle zafere ulaşmadılar. Senin sağ elin, bileğin, yüzünün ışığı sayesinde oldu bu; Çünkü sen onları sevdin.
Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos; afflixisti populos, et expulisti eos.
4 Ey Tanrı, kralım sensin, Buyruk ver de Yakup soyu kazansın!
Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: sed dextera tua et brachium tuum, et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.
5 Senin sayende düşmanlarımızı püskürteceğiz, Senin adınla karşıtlarımızı ezeceğiz.
Tu es ipse rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Jacob.
6 Çünkü ben yayıma güvenmem, Kılıcım da beni kurtarmaz;
In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
7 Ancak sensin bizi düşmanlarımızdan kurtaran, Bizden nefret edenleri utanca boğan.
Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me:
8 Her gün Tanrı'yla övünür, Sonsuza dek adına şükran sunarız. (Sela)
salvasti enim nos de affligentibus nos, et odientes nos confudisti.
9 Ne var ki, reddettin bizi, aşağıladın, Artık ordularımızla savaşa çıkmıyorsun.
In Deo laudabimur tota die, et in nomine tuo confitebimur in sæculum.
10 Düşman karşısında bizi gerilettin, Bizden tiksinenler bizi soydu.
Nunc autem repulisti et confudisti nos, et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.
11 Kasaplık koyuna çevirdin bizi, Ulusların arasına dağıttın.
Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros, et qui oderunt nos diripiebant sibi.
12 Yok pahasına sattın halkını, Üstelik satıştan hiçbir şey kazanmadan.
Dedisti nos tamquam oves escarum, et in gentibus dispersisti nos.
13 Bizi komşularımızın yüzkarası, Çevremizdekilerin eğlencesi, alay konusu ettin.
Vendidisti populum tuum sine pretio, et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
14 Ulusların diline düşürdün bizi, Gülüyor halklar halimize.
Posuisti nos opprobrium vicinis nostris; subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.
15 Rezilliğim gün boyu karşımda, Utancımdan yerin dibine geçtim
Posuisti nos in similitudinem gentibus; commotionem capitis in populis.
16 Hakaret ve sövgü duya duya, Öç almak isteyen düşman karşısında.
Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me:
17 Bütün bunlar başımıza geldi, Yine de seni unutmadık, Antlaşmana ihanet etmedik,
a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et persequentis.
18 Döneklik etmedik, Adımlarımız senin yolundan sapmadı.
Hæc omnia venerunt super nos; nec obliti sumus te, et inique non egimus in testamento tuo.
19 Oysa sen bizi ezdin, ülkemizi çakalların uğrağı ettin, Üstümüzü koyu karanlıkla örttün.
Et non recessit retro cor nostrum; et declinasti semitas nostras a via tua:
20 Eğer Tanrımız'ın adını unutsaydık, Yabancı bir ilaha ellerimizi açsaydık,
quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.
21 Tanrı bunu ortaya çıkarmaz mıydı? Çünkü O yürekteki gizleri bilir.
Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum,
22 Senin uğruna her gün öldürülüyoruz, Kasaplık koyun sayılıyoruz.
nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die; æstimati sumus sicut oves occisionis.
23 Uyan, ya Rab! Niçin uyuyorsun? Kalk! Sonsuza dek terk etme bizi!
Exsurge; quare obdormis, Domine? exsurge, et ne repellas in finem.
24 Niçin yüzünü gizliyorsun? Neden mazlum halimizi, üzerimizdeki baskıyı unutuyorsun?
Quare faciem tuam avertis? oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ?
25 Çünkü yere serildik, Bedenimiz toprağa yapıştı.
Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra; conglutinatus est in terra venter noster.
26 Kalk, yardım et bize! Kurtar bizi sevgin uğruna!
Exsurge, Domine, adjuva nos, et redime nos propter nomen tuum.]
