Mezmurlar 38
1 Anma sunusu için Davut'un mezmuru Ya RAB, öfkelenip azarlama beni, Gazapla yola getirme!
Psalmus David, in rememorationem de sabbato. Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me:
2 Okların içime saplandı, Elin üzerime indi.
quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam.
3 Öfken yüzünden sağlığım bozuldu, Günahım yüzünden rahatım kaçtı.
Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum:
4 Çünkü suçlarım başımdan aştı, Taşınmaz bir yük gibi sırtımda ağırlaştı.
quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me.
5 Akılsızlığım yüzünden Yaralarım iğrenç, irinli.
Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.
6 Eğildim, iki büklüm oldum, Gün boyu yaslı dolaşıyorum.
Miser factus sum et curvatus sum usque in finem; tota die contristatus ingrediebar.
7 Çünkü belim ateş içinde, Sağlığım bozuk.
Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea.
8 Tükendim, ezildim alabildiğine, İnliyorum yüreğimin acısından.
Afflictus sum, et humiliatus sum nimis; rugiebam a gemitu cordis mei.
9 Ya Rab, bütün özlemlerimi bilirsin, İniltilerim senden gizli değil.
Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.
10 Yüreğim çarpıyor, gücüm tükeniyor, Gözlerimin feri bile söndü.
Cor meum conturbatum est; dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
11 Eşim dostum kaçar oldu derdimden, Yakınlarım uzak duruyor benden.
Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt; et qui juxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam.
12 Canıma susayanlar bana tuzak kuruyor, Zararımı isteyenler kuyumu kazıyor, Gün boyu hileler düşünüyorlar.
Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur.
13 Ama ben bir sağır gibi duymuyorum, Bir dilsiz gibi ağzımı açmıyorum;
Ego autem, tamquam surdus, non audiebam; et sicut mutus non aperiens os suum.
14 Duymaz, Ağzında yanıt bulunmaz bir adama döndüm.
Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones.
15 Umudum sende, ya RAB, Sen yanıtlayacaksın, ya Rab, Tanrım benim!
Quoniam in te, Domine, speravi; tu exaudies me, Domine Deus meus.
16 Çünkü dua ediyorum: “Halime sevinmesinler, Ayağım kayınca böbürlenmesinler!”
Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
17 Düşmek üzereyim, Acım hep içimde.
Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.
18 Suçumu itiraf ediyorum, Günahım yüzünden kaygılanıyorum.
Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo.
19 Ama düşmanlarım güçlü ve dinç, Yok yere benden nefret edenler çok.
Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
20 İyiliğe karşı kötülük yapanlar bana karşı çıkar, İyiliğin peşinde olduğum için.
Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem.
21 Beni terk etme, ya RAB! Ey Tanrım, benden uzak durma!
Ne derelinquas me, Domine Deus meus; ne discesseris a me.
22 Yardımıma koş, Ya Rab, kurtuluşum benim!
Intende in adjutorium meum, Domine Deus salutis meæ.
