Mezmurlar 38
1 Anma sunusu için Davut'un mezmuru Ya RAB, öfkelenip azarlama beni, Gazapla yola getirme!
A Psalm of David, to bring to remembrance. O LORD, rebuke me not in thy wrath: neither chasten me in thy hot displeasure.
2 Okların içime saplandı, Elin üzerime indi.
For thy arrows stick fast in me, and thy hand falleth heavy upon me.
3 Öfken yüzünden sağlığım bozuldu, Günahım yüzünden rahatım kaçtı.
[There is] no soundness in my flesh because of thy anger; neither [is there any] rest in my bones because of my sin.
4 Çünkü suçlarım başımdan aştı, Taşınmaz bir yük gibi sırtımda ağırlaştı.
For my iniquities have gone over my head: as a heavy burden they are too heavy for me.
5 Akılsızlığım yüzünden Yaralarım iğrenç, irinli.
My wounds are offensive, [and] are corrupt because of my foolishness.
6 Eğildim, iki büklüm oldum, Gün boyu yaslı dolaşıyorum.
I am troubled; I am bowed down greatly; I go mourning all the day long.
7 Çünkü belim ateş içinde, Sağlığım bozuk.
For my loins are filled with a lothsome [disease]: and [there is] no soundness in my flesh.
8 Tükendim, ezildim alabildiğine, İnliyorum yüreğimin acısından.
I am feeble and grievously broken: I have roared by reason of the disquietness of my heart.
9 Ya Rab, bütün özlemlerimi bilirsin, İniltilerim senden gizli değil.
LORD, all my desire [is] before thee; and my groaning is not hid from thee.
10 Yüreğim çarpıyor, gücüm tükeniyor, Gözlerimin feri bile söndü.
My heart panteth, my strength faileth me: as for the light of my eyes, that also is gone from me.
11 Eşim dostum kaçar oldu derdimden, Yakınlarım uzak duruyor benden.
My lovers and my friends stand aloof from my affliction; and my kinsmen stand afar off.
12 Canıma susayanlar bana tuzak kuruyor, Zararımı isteyenler kuyumu kazıyor, Gün boyu hileler düşünüyorlar.
They also that seek after my life lay snares [for me]: and they that seek my hurt speak mischievous things, and imagine deceits all the day long.
13 Ama ben bir sağır gibi duymuyorum, Bir dilsiz gibi ağzımı açmıyorum;
But I, as a deaf [man], heard not; and [I was] as a dumb man [that] openeth not his mouth.
14 Duymaz, Ağzında yanıt bulunmaz bir adama döndüm.
Thus I was as a man that heareth not, and in whose mouth [are] no reproofs.
15 Umudum sende, ya RAB, Sen yanıtlayacaksın, ya Rab, Tanrım benim!
For in thee, O LORD, do I hope: thou wilt hear, O LORD my God.
16 Çünkü dua ediyorum: “Halime sevinmesinler, Ayağım kayınca böbürlenmesinler!”
For I said, [Hear me], lest [otherwise] they should rejoice over me: when my foot slippeth, they magnify [themselves] against me.
17 Düşmek üzereyim, Acım hep içimde.
For I [am] ready to halt, and my sorrow [is] continually before me.
18 Suçumu itiraf ediyorum, Günahım yüzünden kaygılanıyorum.
For I will declare my iniquity; I will be sorry for my sin.
19 Ama düşmanlarım güçlü ve dinç, Yok yere benden nefret edenler çok.
But my enemies [are] lively, [and] they are strong: and they that hate me wrongfully are multiplied.
20 İyiliğe karşı kötülük yapanlar bana karşı çıkar, İyiliğin peşinde olduğum için.
They also that render evil for good are my adversaries; because I follow [the thing that is] good.
21 Beni terk etme, ya RAB! Ey Tanrım, benden uzak durma!
Forsake me not, O LORD: O my God, be not far from me.
22 Yardımıma koş, Ya Rab, kurtuluşum benim!
Make haste to help me, O LORD my salvation.
