Mezmurlar 35
1 Davut'un mezmuru Ya RAB, benimle uğraşanlarla sen uğraş, Benimle savaşanlarla sen savaş!
Of David himself. O Lord, judge those who harm me; assail those who attack me.
2 Al küçük kalkanla büyük kalkanı, Yardımıma koş!
Take hold of weapons and a shield, and rise up in assistance to me.
3 Kaldır mızrağını, kargını beni kovalayanlara, “Seni ben kurtarırım” de bana!
Bring forth the spear, and close in on those who persecute me. Say to my soul, “I am your salvation.”
4 Canıma kastedenler utanıp rezil olsun! Utançla geri çekilsin bana kötülük düşünenler!
Let them be confounded and in awe, who pursue my soul. Let them be turned back and be confounded, who think up evil against me.
5 Rüzgarın sürüklediği saman çöpüne dönsünler, RAB'bin meleği artlarına düşsün!
May they become like dust before the face of the wind, and let the Angel of the Lord hem them in.
6 Karanlık ve kaygan olsun yolları, RAB'bin meleği kovalasın onları!
May their way become dark and slippery, and may the Angel of the Lord pursue them.
7 Madem neden yokken bana gizli ağlar kurdular, Nedensiz çukur kazdılar,
For, without cause, they have concealed their snare for me unto destruction. Over nothing, they have rebuked my soul.
8 Başlarına habersiz felaket gelsin, Gizledikleri ağa kendileri tutulsun, Felakete uğrasınlar.
Let the snare, of which he is ignorant, come upon him, and let the deception, which he has hidden, take hold of him: and may he fall into that very snare.
9 O zaman RAB'de sevinç bulacağım, Beni kurtardığı için coşacağım.
But my soul will exult in the Lord and delight over his salvation.
10 Bütün varlığımla şöyle diyeceğim: “Senin gibisi var mı, ya RAB, Mazlumu zorbanın elinden, Mazlumu ve yoksulu soyguncudan kurtaran?”
All my bones will say, “Lord, who is like you?” He rescues the needy from the hand of the stronger one, the indigent and the poor from those who plunder him.
11 Kötü niyetli tanıklar türüyor, Bilmediğim konuları soruyorlar.
Unfair witnesses have risen up, interrogating me about things of which I am ignorant.
12 İyiliğime karşı kötülük ediyor, Yalnızlığa itiyorlar beni.
They repaid me evil for good, to the deprivation of my soul.
13 Oysa onlar hastalanınca ben çula sarınır, Oruç tutup alçakgönüllü olurdum. Duam yanıtsız kalınca, Bir dost, bir kardeş yitirmiş gibi dolaşırdım. Kederden belim bükülürdü, Annesi için yas tutan biri gibi.
But as for me, when they were harassing me, I was clothed with haircloth. I humbled my soul with fasting, and my prayer will become my sinews.
Like a neighbor, and like our brother, so did I please; like one mourning and contrite, so was I humbled.
15 Ama ben sendeleyince toplanıp sevindiler, Toplandı bana karşı tanımadığım alçaklar, Durmadan didiklediler beni.
And they have been joyful against me, and they joined together. Scourges have been gathered over me, and I was ignorant of it.
16 Tanrıtanımaz, alaycı soytarılar gibi, Diş gıcırdattılar bana.
They have been scattered, yet they were unremorseful. They have tested me. They scoffed at me with scorn. They gnashed their teeth over me.
17 Ne zamana dek seyirci kalacaksın, ya Rab? Kurtar canımı bunların saldırısından, Hayatımı bu genç aslanlardan!
Lord, when will you look down upon me? Restore my soul from before their malice, my only one from before the lions.
18 Büyük toplantıda sana şükürler sunacağım, Kalabalığın ortasında sana övgüler dizeceğim.
I will confess to you in a great Church. I will praise you among a weighty people.
19 Sevinmesin boş yere bana düşman olanlar, Göz kırpmasınlar birbirlerine Nedensiz benden nefret edenler.
May those who are my unjust adversaries not be glad over me: those who have hated me without cause, and who nod agreement with their eyes.
20 Çünkü barış sözünü etmez onlar, Kurnazca düzen kurarlar ülkenin sakin insanlarına.
For indeed, they spoke peacefully to me; and speaking with passion to the earth, they intended deceit.
21 Beni suçlamak için ağızlarını ardına kadar açtılar: “Oh! Oh!” diyorlar, “İşte kendi gözümüzle gördük yaptıklarını!”
And they opened their mouth wide over me. They said, “Well, well, our eyes have seen.”
22 Olup biteni sen de gördün, ya RAB, sessiz kalma, Ya Rab, benden uzak durma!
You have seen, O Lord, do not be silent. Lord, do not depart from me.
23 Uyan, kalk savun beni, Uğraş hakkım için, ey Tanrım ve Rab'bim!
Rise up and be attentive to my judgment, to my cause, my God and my Lord.
24 Adaletin uyarınca haklı çıkar beni, ya RAB, Tanrım benim! Gülmesinler halime!
Judge me according to your justice, O Lord, my God, and do not let them be glad over me.
25 Demesinler içlerinden: “Oh! İşte buydu dileğimiz!”, Konuşmasınlar ardımdan: “Yedik başını!” diye.
Do not let them say in their hearts, “Well, well, to our soul.” Neither let them say, “We have devoured him.”
26 Utansın kötü halime sevinenler, Kızarsın yüzleri hepsinin; Gururla karşıma dikilenler Utanca, rezalete bürünsün.
Let them blush and be in awe together, those who congratulate at my misfortunes. Let them be clothed with confusion and awe, who speak great things against me.
27 Benim haklı çıkmamı isteyenler, Sevinç çığlıkları atıp coşsunlar; Şöyle desinler sürekli: “Kulunun esenliğinden hoşlanan RAB yücelsin!”
Let them exult and rejoice, who wish my justice, and let them ever say, “The Lord be magnified,” who will the peace of his servant.
28 O zaman gün boyu adaletin, Övgülerin dilimden düşmeyecek.
And so my tongue will express your justice: your praise all day long.
