Mezmurlar 35
1 Davut'un mezmuru Ya RAB, benimle uğraşanlarla sen uğraş, Benimle savaşanlarla sen savaş!
(Af David.) HERRE, træt med dem, der trætter med mig, strid imod dem, der strider mod mig,
2 Al küçük kalkanla büyük kalkanı, Yardımıma koş!
grib dit Skjold og dit Værge, rejs dig og hjælp mig,
3 Kaldır mızrağını, kargını beni kovalayanlara, “Seni ben kurtarırım” de bana!
tag Spyd og Økse frem mod dem, der forfølger mig, sig til min Sjæl: "Jeg er din Frelse!"
4 Canıma kastedenler utanıp rezil olsun! Utançla geri çekilsin bana kötülük düşünenler!
Lad dem beskæmmes og blues, som vil mig til Livs, og de, der ønsker mig ondt, lad dem rødmende vige,
5 Rüzgarın sürüklediği saman çöpüne dönsünler, RAB'bin meleği artlarına düşsün!
de blive som Avner for Vinden, og HERRENs Engel nedstøde dem,
6 Karanlık ve kaygan olsun yolları, RAB'bin meleği kovalasın onları!
deres Vej blive mørk og glat, og HERRENs Engel forfølge dem!
7 Madem neden yokken bana gizli ağlar kurdular, Nedensiz çukur kazdılar,
Thi uden Grund har de sat deres Garn for mig, gravet min Sjæl en Grav.
8 Başlarına habersiz felaket gelsin, Gizledikleri ağa kendileri tutulsun, Felakete uğrasınlar.
Lad Undergang uventet ramme ham, lad Garnet, han satte, hilde ham selv, lad ham falde i Graven.
9 O zaman RAB'de sevinç bulacağım, Beni kurtardığı için coşacağım.
Min Sjæl skal juble i HERREN, glædes ved hans Frelse,
10 Bütün varlığımla şöyle diyeceğim: “Senin gibisi var mı, ya RAB, Mazlumu zorbanın elinden, Mazlumu ve yoksulu soyguncudan kurtaran?”
alle mine Ledemod sige: "HERRE, hvo er som du, du, som frelser den arme fra hans Overmand, den arme og fattige fra Røveren!"
11 Kötü niyetli tanıklar türüyor, Bilmediğim konuları soruyorlar.
Falske Vidner står frem, de spørger mig om, hvad jeg ej kender til;
12 İyiliğime karşı kötülük ediyor, Yalnızlığa itiyorlar beni.
de lønner mig godt med ondt, min Sjæl er forladt.
13 Oysa onlar hastalanınca ben çula sarınır, Oruç tutup alçakgönüllü olurdum. Duam yanıtsız kalınca, Bir dost, bir kardeş yitirmiş gibi dolaşırdım. Kederden belim bükülürdü, Annesi için yas tutan biri gibi.
Da de var syge, gik jeg i Sæk, med Faste spæged jeg mig, jeg bad med sænket Hoved,
som var det en Ven eller Broder; jeg gik, som sørged jeg over min Moder, knuget af Sorg.
15 Ama ben sendeleyince toplanıp sevindiler, Toplandı bana karşı tanımadığım alçaklar, Durmadan didiklediler beni.
Men nu jeg vakler, glæder de sig, de stimler sammen, Uslinger, fremmede for mig, stimler sammen imod mig, håner mig uden Ophør;
16 Tanrıtanımaz, alaycı soytarılar gibi, Diş gıcırdattılar bana.
for min Venlighed dænger de mig med Hån, de skærer Tænder imod mig.
17 Ne zamana dek seyirci kalacaksın, ya Rab? Kurtar canımı bunların saldırısından, Hayatımı bu genç aslanlardan!
Herre, hvor længe vil du se til? Frels dog min Sjæl fra deres Brøl, min eneste fra Løver.
18 Büyük toplantıda sana şükürler sunacağım, Kalabalığın ortasında sana övgüler dizeceğim.
Jeg vil takke dig i en stor Forsamling, love dig blandt mange Folk.
19 Sevinmesin boş yere bana düşman olanlar, Göz kırpmasınlar birbirlerine Nedensiz benden nefret edenler.
Lad ej dem, som med Urette er mine Fjender, glæde sig over mig, lad ej dem, som hader mig uden Grund, sende spotske Blikke!
20 Çünkü barış sözünü etmez onlar, Kurnazca düzen kurarlar ülkenin sakin insanlarına.
Thi de taler ej Fred mod de stille i Landet udtænker de Svig;
21 Beni suçlamak için ağızlarını ardına kadar açtılar: “Oh! Oh!” diyorlar, “İşte kendi gözümüzle gördük yaptıklarını!”
de spærrer Munden op imod mig og siger: "Ha, ha! Vi så det med egne Øjne!"
22 Olup biteni sen de gördün, ya RAB, sessiz kalma, Ya Rab, benden uzak durma!
Du så det, HERRE, vær ikke tavs, Herre, hold dig ej borte fra mig;
23 Uyan, kalk savun beni, Uğraş hakkım için, ey Tanrım ve Rab'bim!
rejs dig, vågn op for min Ret, for min Sag, min Gud og Herre,
24 Adaletin uyarınca haklı çıkar beni, ya RAB, Tanrım benim! Gülmesinler halime!
døm mig efter din Retfærd HERRE, min Gud, lad dem ikke glæde sig over mig
25 Demesinler içlerinden: “Oh! İşte buydu dileğimiz!”, Konuşmasınlar ardımdan: “Yedik başını!” diye.
Og sige i Hjertet: "Ha! som vi ønsked!" lad dem ikke sige: "Vi slugte ham!"
26 Utansın kötü halime sevinenler, Kızarsın yüzleri hepsinin; Gururla karşıma dikilenler Utanca, rezalete bürünsün.
Til Skam og Skændsel blive enhver, hvem min Ulykke glæder; lad dem, der hovmoder sig over mig, hyldes i Spot og Spe.
27 Benim haklı çıkmamı isteyenler, Sevinç çığlıkları atıp coşsunlar; Şöyle desinler sürekli: “Kulunun esenliğinden hoşlanan RAB yücelsin!”
Men de, der vil min Ret, lad dem juble og glæde sig, stadigen sige: "Lovet være HERREN, som under sin Tjener Fred!"
28 O zaman gün boyu adaletin, Övgülerin dilimden düşmeyecek.
Min Tunge skal forkynde din Retfærd, Dagen igennem din Pris.
