Mezmurlar 22
1 Müzik şefi için - “Tan Geyiği” makamında - Davut'un mezmuru Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin? Niçin bana yardım etmekten, Haykırışıma kulak vermekten uzak duruyorsun?
Til Sangmesteren. Efter »Morgenrødens Hind«. En Salme af David.
2 Ey Tanrım, gündüz sesleniyorum, yanıt vermiyorsun, Gece sesleniyorum, yine rahat yok bana.
Min Gud, min Gud, hvorfor har du forladt mig? Mit Skrig til Trods er Frelsen mig fjern.
3 Oysa sen kutsalsın, İsrail'in övgüleri üzerine taht kuran sensin.
Min Gud, jeg raaber om Dagen, du svarer ikke, om Natten, men finder ej Hvile.
4 Sana güvendiler atalarımız, Sana dayandılar, onları kurtardın.
Og dog er du den hellige, som troner paa Israels Lovsange.
5 Sana yakarıp kurtuldular, Sana güvendiler, aldanmadılar.
Paa dig forlod vore Fædre sig, forlod sig, og du friede dem;
6 Ama ben insan değil, toprak kurduyum, İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor.
de raabte til dig og frelstes, forlod sig paa dig og blev ikke til Skamme.
7 Beni gören herkes alay ediyor, Sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki,
Men jeg er en Orm og ikke en Mand, til Spot for Mennesker, Folk til Spe;
8 “Sırtını RAB'be dayadı, kurtarsın bakalım onu, Madem onu seviyor, yardım etsin!”
alle, der ser mig, haaner mig, vrænger Mund og ryster paa Hovedet:
9 Oysa beni ana rahminden çıkaran, Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin.
»Han har væltet sin Sag paa HERREN; han fri ham og frelse ham, han har jo Velbehag i ham.«
10 Doğuşumdan beri sana teslim edildim, Ana rahminden beri Tanrım sensin.
Ja, du drog mig af Moders Liv, lod mig hvile trygt ved min Moders Bryst;
11 Benden uzak durma! Çünkü sıkıntı yanıbaşımda, Yardım edecek kimse yok.
paa dig blev jeg kastet fra Moders Skød, fra Moders Liv var du min Gud.
12 Boğalar kuşatıyor beni, Azgın Başan boğaları sarıyor çevremi.
Vær mig ikke fjern, thi Trængslen er nær, og ingen er der, som hjælper!
13 Kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi Ağızlarını açıyorlar bana.
Stærke Tyre staar omkring mig, Basans vældige omringer mig,
14 Su gibi dökülüyorum, Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor.
spiler Gabet op imod mig som rovgridske, brølende Løver.
15 Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, Dilim damağıma yapışıyor; Beni ölüm toprağına yatırdın.
Jeg er som Vand, der er udgydt, alle mine Knogler skilles, mit Hjerte er blevet som Voks, det smelter i Livet paa mig;
16 Köpekler kuşatıyor beni, Kötüler sürüsü çevremi sarıyor, Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar.
min Gane er tør som et Potteskaar, til Gummerne klæber min Tunge, du lægger mig ned i Dødens Støv.
17 Bütün kemiklerimi sayar oldum, Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar.
Thi Hunde staar omkring mig, onde i Flok omringer mig, de har gennemboret mine Hænder og Fødder,
18 Giysilerimi aralarında paylaşıyor, Elbisem için kura çekiyorlar.
jeg kan tælle alle mine Ben; med Skadefryd ser de paa mig.
19 Ama sen, ya RAB, uzak durma; Ey gücüm benim, yardımıma koş!
Mine Klæder deler de mellem sig, om Kjortelen kaster de Lod.
20 Canımı kılıçtan, Biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar!
Men du, o HERRE, vær ikke fjern, min Redning, il mig til Hjælp!
21 Kurtar beni aslanın ağzından, Yaban öküzlerinin boynuzundan. Yanıt ver bana!
Udfri min Sjæl fra Sværdet, min eneste af Hundes Vold!
22 Adını kardeşlerime duyurayım, Topluluğun ortasında sana övgüler sunayım:
Frels mig fra Løvens Gab, fra Vildoksens Horn! Du har bønhørt mig.
23 Ey sizler, RAB'den korkanlar, O'na övgüler sunun! Ey Yakup soyu, O'nu yüceltin! Ey İsrail soyu, O'na saygı gösterin!
Dit Navn vil jeg kundgøre for mine Brødre, prise dig midt i Forsamlingen:
24 Çünkü O mazlumun çektiği sıkıntıyı hafife almadı, Ondan tiksinmedi, yüz çevirmedi; Kendisini yardıma çağırdığında ona kulak verdi.
»I, som frygter HERREN, pris ham, ær ham; al Jakobs Æt, bæv for ham, al Israels Æt!
25 Övgü konum sen olacaksın büyük toplulukta, Senden korkanların önünde yerine getireceğim adaklarımı.
Thi han foragtede ikke, forsmaaede ikke den armes Raab, skjulte ikke sit Aasyn for ham, men hørte, da han raabte til ham!«
26 Yoksullar yiyip doyacak, RAB'be yönelenler O'na övgü sunacak. Sonsuza dek ömrünüz tükenmesin!
Jeg vil synge din Pris i en stor Forsamling, indfri mine Løfter iblandt de fromme;
27 Yeryüzünün dört bucağı anımsayıp RAB'be dönecek, Ulusların bütün soyları O'nun önünde yere kapanacak.
de ydmyge skal spise og mættes; hvo HERREN søger, skal prise ham; deres Hjerte leve for evigt!
28 Çünkü egemenlik RAB'bindir, Ulusları O yönetir.
Den vide Jord skal mærke sig det og omvende sig til HERREN, og alle Folkenes Slægter skal tilbede for hans Aasyn;
29 Yeryüzündeki bütün zenginler doyacak Ve O'nun önünde yere kapanacak, Toprağa gidenler, Ölümlerine engel olamayanlar, Eğilecekler O'nun önünde.
thi HERRENS er Riget, han er Folkenes Hersker.
30 Gelecek kuşaklar O'na kulluk edecek, Rab yeni kuşaklara anlatılacak.
De skal tilbede ham alene, alle Jordens mægtige; de skal bøje sig for hans Aasyn, alle, der nedsteg i Støvet og ikke holdt deres Sjæl i Live.
31 O'nun kurtarışını, “Rab yaptı bunları” diyerek, Henüz doğmamış bir halka duyuracaklar.
Ham skal Efterkommerne tjene; om HERREN skal tales til Slægten, der kommer; de skal forkynde et Folk, der fødes, hans Retfærd. Thi han greb ind.
