Mezmurlar 2

1 Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

Hvarföre vredgas Hedningarna, och folken tala så fåfängt?

2 Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB'be ve meshettiği krala karşı.

Konungarna på jordene resa sig upp, och herrarna rådslå med hvarannan emot Herran och hans Smorda:

3 “Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

Låt oss sönderslita deras bojor, och kasta deras band bort ifrån oss.

4 Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

Men den i himmelen bor, begabbar dem, och Herren bespottar dem.

5 Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

Han skall en gång tala med dem i sine vrede, och med sine grymhet skall han förskräcka dem.

6 Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon'a oturttum” diyor.

Men jag hafver insatt min Konung på mitt helga berg Zion.

7 RAB'bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

Jag vill om ett sådant sätt predika, som Herren till mig sagt hafver: Du äst min Son, i dag hafver jag födt dig.

8 Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

Äska, af mig, så vill jag gifva dig Hedningarna till arfs, och verldenes ändar till egendom.

9 Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

Du skall sönderslå dem med jernspiro; såsom lerpottor skall du sönderkrossa dem.

10 Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

Så låter nu undervisa eder, I Konungar; och låter tukta eder, I domare på jordene.

11 RAB'be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

Tjener Herranom med fruktan, och fröjder eder med bäfvande.

12 Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara!

Hyller Sonen, att han icke förtörnas, och I förgås på, vägenom; ty hans vrede skall snart begynna att bränna; men salige äro alle de som trösta på honom.