Mezmurlar 2

1 Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

¿POR qué se amotinan las gentes, y los pueblos piensan vanidad?

2 Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB'be ve meshettiği krala karşı.

Estarán los reyes de la tierra, y príncipes consultarán unidos contra Jehová, y contra su ungido, [diciendo]:

3 “Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

Rompamos sus coyundas, y echemos de nosotros sus cuerdas.

4 Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

El que mora en los cielos se reirá; el Señor se burlará de ellos.

5 Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

Entonces hablará á ellos en su furor, y turbarálos con su ira.

6 Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon'a oturttum” diyor.

Yo empero he puesto mi rey sobre Sión, monte de mi santidad.

7 RAB'bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

Yo publicaré el decreto: Jehová me ha dicho: Mi hijo eres tú; yo te engendré hoy.

8 Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

Pídeme, y te daré por heredad las gentes, y por posesión tuya los términos de la tierra.

9 Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

Quebrantarlos has con vara de hierro: como vaso de alfarero los desmenuzarás.

10 Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

Y ahora, reyes, entended: admitid corrección, jueces de la tierra.

11 RAB'be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

Servid á Jehová con temor, y alegraos con temblor.

12 Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara!

Besad al Hijo, porque no se enoje, y perezcáis en el camino, cuando se encendiere un poco su furor. Bienaventurados todos los que en él confían.