Mezmurlar 2

1 Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

Zašto se bune narodi i plemena pomišljaju zaludne stvari?

2 Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB'be ve meshettiği krala karşı.

Ustaju carevi zemaljski, i knezovi se skupljaju na Gospoda i na pomazanika njegova.

3 “Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

“Raskinimo sveze njihove i zbacimo sa sebe jaram njihov.”

4 Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

Onaj, što živi na nebesima, smije se, Gospod im se potsmijeva.

5 Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

Pa im govori u gnjevu svojem i jarošæu svojom zbunjuje ih:

6 Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon'a oturttum” diyor.

“Ja sam pomazao cara svojega na Sionu, na svetoj gori svojoj.”

7 RAB'bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

Kazaæu naredbu Gospodnju; on reèe meni: “ti si sin moj, ja te sad rodih.

8 Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

Išti u mene, i daæu ti narode u našljedstvo, i krajeve zemaljske tebi u državu.

9 Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

Udariæeš ih gvozdenom palicom; razbiæeš ih kao lonèarski sud.”

10 Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

Sad, carevi, orazumite se; nauèite se sudije zemaljske!

11 RAB'be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

Služite Gospodu sa strahom, i radujte se s trepetom.

12 Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara!

Poštujte sina, da se ne razgnjevi, i vi ne izginete na putu svome; jer æe se gnjev njegov brzo razgorjeti. Blago svjema koji se u nj uzdaju!