Mezmurlar 2

1 Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

Porque se amotinam as gentes, e os povos imaginam a vaidade?

2 Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB'be ve meshettiği krala karşı.

Os reis da terra se levantam, e os principes consultam juntamente contra o Senhor e contra o seu ungido, dizendo:

3 “Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

Rompamos as suas ataduras, e sacudamos de nós as suas cordas.

4 Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

Aquelle que habita nos céus se rirá: o Senhor zombará d'elles.

5 Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

Então lhes fallará na sua ira, e no seu furor os turbará.

6 Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon'a oturttum” diyor.

Eu porém ungi o meu Rei sobre o meu sancto monte de Sião.

7 RAB'bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

Recitarei o decreto: o Senhor me disse: Tu és meu Filho, eu hoje te gerei.

8 Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

Pede-me, e eu te darei as nações por herança, e os fins da terra por tua possessão.

9 Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

Tu os esmigalharás com uma vara de ferro; tu os despedaçarás como a um vaso de oleiro.

10 Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

Agora pois, ó reis, sêde prudentes; deixae-vos instruir, juizes da terra.

11 RAB'be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

Servi ao Senhor com temor, e alegrae-vos com tremor.

12 Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara!

Beijae ao Filho, para que se não ire, e pereçaes no caminho, quando em breve se accender a sua ira: bemaventurados todos aquelles que n'elle confiam.