Mezmurlar 2

1 Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

[Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania? Astiterunt reges terræ, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus christum ejus.

2 Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB'be ve meshettiği krala karşı.

Dirumpamus vincula eorum, et projiciamus a nobis jugum ipsorum.

3 “Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

Qui habitat in cælis irridebit eos, et Dominus subsannabit eos.

4 Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

Tunc loquetur ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos.

5 Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

Ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion, montem sanctum ejus, prædicans præceptum ejus.

6 Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon'a oturttum” diyor.

Dominus dixit ad me: Filius meus es tu; ego hodie genui te.

7 RAB'bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

Postula a me, et dabo tibi gentes hæreditatem tuam, et possessionem tuam terminos terræ.

8 Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

Reges eos in virga ferrea, et tamquam vas figuli confringes eos.

9 Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

Et nunc, reges, intelligite; erudimini, qui judicatis terram.

10 Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

Servite Domino in timore, et exsultate ei cum tremore.

11 RAB'be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

Apprehendite disciplinam, nequando irascatur Dominus, et pereatis de via justa.

12 Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara!

Cum exarserit in brevi ira ejus, beati omnes qui confidunt in eo.]