Mezmurlar 2

1 Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

Why have nations tumultuously assembled? And do peoples meditate vanity?

2 Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB'be ve meshettiği krala karşı.

Station themselves do kings of the earth, And princes have been united together, Against Jehovah, and against His Messiah:

3 “Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

'Let us draw off Their cords, And cast from us Their thick bands.'

4 Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

He who is sitting in the heavens doth laugh, The Lord doth mock at them.

5 Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

Then doth He speak unto them in His anger, And in His wrath He doth trouble them:

6 Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon'a oturttum” diyor.

'And I — I have anointed My King, Upon Zion — My holy hill.'

7 RAB'bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

I declare concerning a statute: Jehovah said unto me, 'My Son Thou [art], I to-day have brought thee forth.

8 Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

Ask of Me and I give nations — thy inheritance, And thy possession — the ends of earth.

9 Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

Thou dost rule them with a sceptre of iron, As a vessel of a potter Thou dost crush them.'

10 Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

And now, O kings, act wisely, Be instructed, O judges of earth,

11 RAB'be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

Serve ye Jehovah with fear, And rejoice with trembling.

12 Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara!

Kiss the Chosen One, lest He be angry, And ye lose the way, When His anger burneth but a little, O the happiness of all trusting in Him!