Mezmurlar 2

1 Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

Wherefore do nations rage, and people meditate a vain thing?

2 Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB'be ve meshettiği krala karşı.

The kings of the earth raise themselves up, and rulers take counsel together, against the Lord, and against his anointed:

3 “Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

“Let us break asunder their bands, and cast away from us their cords.”

4 Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

He who dwelleth in the heavens will laugh: the Lord will hold them in derision.

5 Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

Then will he speak unto them in his anger, and in his displeasure will he terrify them.

6 Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon'a oturttum” diyor.

[Saying, ] Yet have I appointed my king upon Zion my holy mount.

7 RAB'bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

I will announce the decree, the Lord hath said unto me, “My son art thou: I have indeed this day begotten thee.

8 Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

Ask it of me, and I will give thee nations for an inheritance, and for thy possession the uttermost ends of the earth.

9 Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

Thou shalt break them with a rod of iron; like a potter's vessel shalt thou dash them in pieces.”

10 Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

And now, O ye kings, be wise: take warning, ye judges of the earth.

11 RAB'be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

Serve the Lord with fear, and rejoice with trembling.

12 Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara!

Do homage to the son, lest he be angry, and ye be lost on the way; for his wrath is so speedily kindled. Happy are all they that put their trust in him.