Mezmurlar 2

1 Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

Hvorfor fnyse Hedningerne, og grunde Folkene paa Forfængelighed?

2 Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB'be ve meshettiği krala karşı.

Jordens Konger rejse sig, og Fyrsterne raadslaa tilsammen imod Herren og imod hans salvede:

3 “Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

„Lader os sønderrive deres Baand og kaste deres Reb af os!‟

4 Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

Han, som bor i Himlene, ler; Herren spotter dem.

5 Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

Da skal han tale til dem i sin Vrede og forfærde dem i sin Harme:

6 Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon'a oturttum” diyor.

„Jeg har dog indsat min Konge over Zion, mit hellige Bjerg.‟

7 RAB'bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

Jeg vil fortælle om et beskikket Raad; Herren sagde til mig: Du er min Søn; jeg fødte dig i Dag.

8 Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

Begær af mig, saa vil jeg give dig Hedningerne til din Arv og Jordens Grænser til din Ejendom.

9 Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

Du skal sønderslaa dem med et Jernspir, ligesom Pottemagerkar skal du sønderbryde dem.

10 Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

Og nu, I Konger, handler klogelig! lader eder undervise, I Dommere paa Jorden!

11 RAB'be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

Tjener Herren med Frygt og fryder eder med Bæven!

12 Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara!

Kysser Sønnen, at han ikke bliver vred, og I skulle omkomme paa Vejen; thi om et lidet vil hans Vrede optændes; salige alle de, som forlade sig paa ham!