Mezmurlar 141

1 Davut'un mezmuru Seni çağırıyorum, ya RAB, yardımıma koş! Sana yakarınca sesime kulak ver!

Gospod, k tebi kličem, pohiti k meni; pazljivo prisluhni mojemu glasu, ko kličem k tebi.

2 Duam önünde yükselen buhur gibi, El açışım akşam sunusu gibi kabul görsün!

Naj bo moja molitev postavljena pred teboj kakor kadilo in dvigovanje mojih rok kakor večerno žrtvovanje.

3 Ya RAB, ağzıma bekçi koy, Dudaklarımın kapısını koru!

Postavi stražo, oh Gospod, pred moja usta; čuvaj vrata mojih ustnic.

4 Yüreğim kötülüğe eğilim göstermesin, Suç işleyenlerin fesadına bulaşmayayım; Onların nefis yemeklerini tatmayayım.

Mojega srca ne nagni h kakršnikoli zli stvari, da izvajam dela z ljudmi, ki počnejo krivičnost; in naj ne jem od njihovih slaščic.

5 Doğru insan bana vursa, iyilik sayılır, Azarlasa, başa sürülen yağ gibidir, Başım reddetmez onu. Çünkü duam hep kötülere karşıdır.

Naj me pravični udari, to bo prijaznost in naj me graja; to bo odlično olje, ki ne bo zlomilo moje glave, ker bo vendar v njihovih katastrofah tudi moja molitev.

6 Önderleri kayalardan aşağı atılınca, Dinleyecekler tatlı sözlerimi.

Kadar so njihovi sodniki premagani na kamnitih krajih, bodo slišali moje besede, kajti prijetne so.

7 Sabanla sürülüp yarılmış toprak gibi, Saçılmış kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına. (Sheol h7585)

Naše kosti so razkropljene ob ustih groba, kakor kadar nekdo seka in cepi les na zemlji. (Sheol h7585)

8 Ancak gözlerim sende, ey Egemen RAB, Sana sığınıyorum, beni savunmasız bırakma!

Toda moje oči so k tebi, oh Bog, Gospod; v tebi je moje trdno upanje, moje duše ne pusti zapuščene.

9 Koru beni kurdukları tuzaktan, Suç işleyenlerin kapanlarından.

Varuj me pred zankami, ki so jih položili zame in [pred] pastmi delavcev krivičnosti.

10 Ben güvenlik içinde geçip giderken, Kendi ağlarına düşsün kötüler.

Naj zlobni padejo v svoje lastne mreže, medtem ko jaz istočasno pobegnem.