< Mezmurlar 141 >
1 Davut'un mezmuru Seni çağırıyorum, ya RAB, yardımıma koş! Sana yakarınca sesime kulak ver!
2 Duam önünde yükselen buhur gibi, El açışım akşam sunusu gibi kabul görsün!
3 Ya RAB, ağzıma bekçi koy, Dudaklarımın kapısını koru!
4 Yüreğim kötülüğe eğilim göstermesin, Suç işleyenlerin fesadına bulaşmayayım; Onların nefis yemeklerini tatmayayım.
5 Doğru insan bana vursa, iyilik sayılır, Azarlasa, başa sürülen yağ gibidir, Başım reddetmez onu. Çünkü duam hep kötülere karşıdır.
6 Önderleri kayalardan aşağı atılınca, Dinleyecekler tatlı sözlerimi.
7 Sabanla sürülüp yarılmış toprak gibi, Saçılmış kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına. (Sheol )
8 Ancak gözlerim sende, ey Egemen RAB, Sana sığınıyorum, beni savunmasız bırakma!
9 Koru beni kurdukları tuzaktan, Suç işleyenlerin kapanlarından.
10 Ben güvenlik içinde geçip giderken, Kendi ağlarına düşsün kötüler.
