Mezmurlar 141

1 Davut'un mezmuru Seni çağırıyorum, ya RAB, yardımıma koş! Sana yakarınca sesime kulak ver!

Drottinn, þú hefur hlustað á bæn mína, svaraðu mér fljótt! Heyr þegar ég hrópa til þín eftir hjálp.

2 Duam önünde yükselen buhur gibi, El açışım akşam sunusu gibi kabul görsün!

Líttu á bæn mína sem kvöldfórn, eins og reykelsi sem stígur upp til þín.

3 Ya RAB, ağzıma bekçi koy, Dudaklarımın kapısını koru!

Hjálpaðu mér, Drottinn, að gæta munns míns – innsiglaðu varir mínar!

4 Yüreğim kötülüğe eğilim göstermesin, Suç işleyenlerin fesadına bulaşmayayım; Onların nefis yemeklerini tatmayayım.

Frelsaðu mig frá löngun í hið illa. Forðaðu mér frá félagsskap við syndara og þeirra vondu verkum. Láttu mig sneiða hjá svallveislum þeirra.

5 Doğru insan bana vursa, iyilik sayılır, Azarlasa, başa sürülen yağ gibidir, Başım reddetmez onu. Çünkü duam hep kötülere karşıdır.

Hirting frá guðhræddum manni er mér til góðs – hún er áhrifaríkt læknislyf! Ég vil ekki hlusta á hrós vondra manna. Ég bið gegn illsku þeirra og svikum.

6 Önderleri kayalardan aşağı atılınca, Dinleyecekler tatlı sözlerimi.

Þegar foringjar þeirra fá sinn dóm, þegar þeim verður hrint fram af kletti,

7 Sabanla sürülüp yarılmış toprak gibi, Saçılmış kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına. (Sheol h7585)

þá munu menn þessir hlusta á viðvörun mína og skilja að ég vildi þeim vel. (Sheol h7585)

8 Ancak gözlerim sende, ey Egemen RAB, Sana sığınıyorum, beni savunmasız bırakma!

Drottinn, ég horfi til þín í von um hjálp. Þú ert skjól mitt. Láttu þá ekki tortíma mér.

9 Koru beni kurdukları tuzaktan, Suç işleyenlerin kapanlarından.

Forðaðu mér frá gildrum þeirra.

10 Ben güvenlik içinde geçip giderken, Kendi ağlarına düşsün kötüler.

Hinir óguðlegu falli í eigin net, en ég sleppi heill á húfi.