Mezmurlar 139
1 Müzik şefi için - Davut'un mezmuru Ya RAB, sınayıp tanıdın beni.
Господе! Ти ме кушаш и знаш.
2 Oturup kalkışımı bilirsin, Niyetimi uzaktan anlarsın.
Ти знаш кад седам и кад устанем; Ти знаш помисли моје издалека;
3 Gittiğim yolu, yattığım yeri inceden inceye elersin, Bütün yaptıklarımdan haberin var.
Кад ходим и кад се одмарам, Ти си око мене, и све путеве моје видиш.
4 Daha sözü ağzıma almadan, Söyleyeceğim her şeyi bilirsin, ya RAB.
Још нема речи на језику мом, а Ти, Господе, гле, већ све знаш.
5 Beni çepeçevre kuşattın, Elini üzerime koydun.
Састраг и спред Ти си ме заклонио, и ставио на ме руку своју.
6 Kaldıramam böylesi bir bilgiyi, Başa çıkamam, erişemem.
Чудно је за ме знање Твоје, високо, не могу да га докучим.
7 Nereye gidebilirim senin Ruhun'dan, Nereye kaçabilirim huzurundan?
Куда бих отишао од духа Твог, и од лица Твог куда бих побегао?
Да изађем на небо, Ти си онде. Да сиђем у пакао, онде си. (Sheol h7585)
9 Seherin kanatlarını alıp uçsam, Denizin ötesine konsam,
Да се дигнем на крилима од зоре, и преселим се на крај мора:
10 Orada bile elin yol gösterir bana, Sağ elin tutar beni.
И онде ће ме рука Твоја водити, и држати ме десница Твоја.
11 Desem ki, “Karanlık beni kaplasın, Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.”
Да кажем: Да ако ме мрак сакрије; али је и ноћ као видело око мене.
12 Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için, Gece, gündüz gibi ışıldar, Karanlıkla aydınlık birdir senin için.
Ни мрак неће замрачити од Тебе, и ноћ је светла као дан: мрак је као видело.
13 İç varlığımı sen yarattın, Annemin rahminde beni sen ördün.
Јер си Ти створио шта је у мени, саставио си ме у утроби матере моје.
14 Sana övgüler sunarım, Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım. Ne harika işlerin var! Bunu çok iyi bilirim.
Хвалим Те, што сам дивно саздан. Дивна су дела Твоја, и душа моја то зна добро.
15 Gizli yerde yaratıldığımda, Yerin derinliklerinde örüldüğümde, Bedenim senden gizli değildi.
Ниједна се кост моја није сакрила од Тебе, ако и јесам саздан тајно, откан у дубини земаљској.
16 Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni; Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden, Hepsi senin kitabına yazılmıştı.
Заметак мој видеше очи Твоје, у књизи је Твојој све то записано, и дани забележени, кад их још није било ниједног.
17 Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı, Sayıları ne çok!
Како су ми недокучиве помисли Твоје, Боже! Како им је велик број!
18 Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam. Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.
Да их бројим, више их је него песка. Кад се пробудим, још сам с Тобом.
19 Ey Tanrı, keşke kötüleri öldürsen! Ey eli kanlı insanlar, uzaklaşın benden!
Да хоћеш, Боже, убити безбожника! Крвопије, идите од мене.
20 Çünkü senin için kötü konuşuyorlar, Adını kötüye kullanıyor düşmanların.
Они говоре ружно на Тебе; узимају име Твоје узалуд непријатељи Твоји.
21 Ya RAB, nasıl tiksinmem senden tiksinenlerden? Nasıl iğrenmem sana başkaldıranlardan?
Зар да не мрзим на оне, који на Те мрзе, Господе, и да се не гадим на оне који устају на Тебе?
22 Onlardan tümüyle nefret ediyor, Onları düşman sayıyorum.
Пуном мрзошћу мрзим на њих; непријатељи су ми.
23 Ey Tanrı, yokla beni, tanı yüreğimi, Sına beni, öğren kaygılarımı.
Окушај ме, Боже, и познај срце моје, испитај ме, и познај помисли моје.
24 Bak, seni gücendiren bir yönüm var mı, Öncülük et bana sonsuz yaşam yolunda!
И види јесам ли на злом путу, и води ме на пут вечни.
