Mezmurlar 139
1 Müzik şefi için - Davut'un mezmuru Ya RAB, sınayıp tanıdın beni.
Gospode! ti me kušaš i znaš.
2 Oturup kalkışımı bilirsin, Niyetimi uzaktan anlarsın.
Ti znaš kad sjedem i kad ustanem; ti znaš pomisli moje izdaleka;
3 Gittiğim yolu, yattığım yeri inceden inceye elersin, Bütün yaptıklarımdan haberin var.
Kad hodim i kad se odmaram, ti si oko mene, i sve putove moje vidiš.
4 Daha sözü ağzıma almadan, Söyleyeceğim her şeyi bilirsin, ya RAB.
Još nema rijeèi na jeziku mom, a ti, Gospode, gle, veæ sve znaš.
5 Beni çepeçevre kuşattın, Elini üzerime koydun.
Sastrag i sprijed ti si me zaklonio, i stavio na me ruku svoju.
6 Kaldıramam böylesi bir bilgiyi, Başa çıkamam, erişemem.
Èudno je za me znanje tvoje, visoko, ne mogu da ga dokuèim.
7 Nereye gidebilirim senin Ruhun'dan, Nereye kaçabilirim huzurundan?
Kuda bih otišao od duha tvojega, i od lica tvojega kuda bih utekao?
Da izaðem na nebo, ti si ondje. Da siðem u pakao, ondje si. (Sheol h7585)
9 Seherin kanatlarını alıp uçsam, Denizin ötesine konsam,
Da se dignem na krilima od zore, i preselim se na kraj mora:
10 Orada bile elin yol gösterir bana, Sağ elin tutar beni.
I ondje æe me ruka tvoja voditi, i držati me desnica tvoja.
11 Desem ki, “Karanlık beni kaplasın, Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.”
Da reèem: da ako me mrak sakrije; ali je i noæ kao vidjelo oko mene.
12 Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için, Gece, gündüz gibi ışıldar, Karanlıkla aydınlık birdir senin için.
Ni mrak neæe zamraèiti od tebe, i noæ je svijetla kao dan: mrak je kao vidjelo.
13 İç varlığımı sen yarattın, Annemin rahminde beni sen ördün.
Jer si ti stvorio što je u meni, sastavio si me u utrobi matere moje.
14 Sana övgüler sunarım, Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım. Ne harika işlerin var! Bunu çok iyi bilirim.
Hvalim te, što sam divno sazdan. Divna su djela tvoja, i duša moja to zna dobro.
15 Gizli yerde yaratıldığımda, Yerin derinliklerinde örüldüğümde, Bedenim senden gizli değildi.
Nijedna se kost moja nije sakrila od tebe, ako i jesam sazdan tajno, otkan u dubini zemaljskoj.
16 Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni; Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden, Hepsi senin kitabına yazılmıştı.
Zametak moj vidješe oèi tvoje, u knjizi je tvojoj sve to zapisano, i dani zabilježeni, kad ih još nije bilo nijednoga.
17 Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı, Sayıları ne çok!
Kako su mi nedokuèljive pomisli tvoje, Bože! Kako im je velik broj!
18 Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam. Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.
Da ih brojim, više ih je nego pijeska. Kad se probudim, još sam s tobom.
19 Ey Tanrı, keşke kötüleri öldürsen! Ey eli kanlı insanlar, uzaklaşın benden!
Da hoæeš, Bože, ubiti bezbožnika! Krvopije, idite od mene.
20 Çünkü senin için kötü konuşuyorlar, Adını kötüye kullanıyor düşmanların.
Oni govore ružno na tebe; uzimaju ime tvoje uzalud neprijatelji tvoji.
21 Ya RAB, nasıl tiksinmem senden tiksinenlerden? Nasıl iğrenmem sana başkaldıranlardan?
Zar da ne mrzim na one, koji na te mrze, Gospode, i da se ne gadim na one koji ustaju na tebe?
22 Onlardan tümüyle nefret ediyor, Onları düşman sayıyorum.
Punom mrzošæu mrzim na njih; neprijatelji su mi.
23 Ey Tanrı, yokla beni, tanı yüreğimi, Sına beni, öğren kaygılarımı.
Okušaj me, Bože, i poznaj srce moje, ispitaj me, i poznaj pomisli moje.
24 Bak, seni gücendiren bir yönüm var mı, Öncülük et bana sonsuz yaşam yolunda!
I vidi jesam li na zlu putu, i vodi me na put vjeèni.
