Mezmurlar 138

1 Davut'un mezmuru Bütün yüreğimle sana şükrederim, ya RAB, İlahlar önünde seni ilahilerle överim.

(Af David.) Jeg vil prise dig HERRE, at hele lovsynge dig for Guderne;

2 Kutsal tapınağına doğru eğilir, Adına şükrederim, Sevgin, sadakatin için. Çünkü adını ve sözünü her şeyden üstün tuttun.

jeg vil tilbede, vendt mod dit hellige Tempel, og mere end alt vil jeg prise dit Navn for din Miskundheds og Trofastheds Skyld; thi du har herliggjort dit Ord.

3 Seslendiğim gün bana yanıt verdin, İçime güç koydun, beni yüreklendirdin.

Den Dag jeg råbte, svared du mig, du gav mig Mod, i min Sjæl kom Styrke.

4 Şükretsin sana, ya RAB, yeryüzü krallarının tümü, Çünkü ağzından çıkan sözleri işittiler.

Alle Jordens Konger skal prise dig, HERRE, når de hører din Munds Ord,

5 Yaptığın işleri ezgilerle övsünler, ya RAB, Çünkü çok yücesin.

og synge om HERRENs Veje; thi stor er HERRENs Ære,

6 RAB yüksekse de, Alçakgönüllüleri gözetir, Küstahları uzaktan tanır.

thi HERREN er ophøjet, ser til den ringe, han kender den stolte i Frastand.

7 Sıkıntıya düşersem, canımı korur, Düşmanlarımın öfkesine karşı el kaldırırsın, Sağ elin beni kurtarır.

Går jeg i Trængsel, du værger mig Livet, mod Fjendernes Vrede udrækker du Hånden, din højre bringer mig Frelse.

8 Ya RAB, her şeyi yaparsın benim için. Sevgin sonsuzdur, ya RAB, Elinin eserini bırakma!

HERREN vil føre det igennem for mig, din Miskundhed, HERRE, varer evindelig. Opgiv ej dine Hænders Værk!