Mezmurlar 137

1 Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

Junto a los ríos de Babilonia, allí nos sentámos: también llorámos acordándonos de Sión.

2 Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

Sobre los sauces que están en medio de ella colgamos nuestras arpas.

3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

Cuando nos pedían allí, los que nos cautivaron, las palabras de la canción, colgadas nuestras arpas de alegría: Cantádnos de las canciones de Sión.

4 Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

¿Cómo cantaremos canción de Jehová en tierra de extraños?

5 Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

Si me olvidare de ti, o! Jerusalem, mi diestra sea olvidada.

6 Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

Mi lengua se pegue a mi paladar, si no me acordare de ti: si no hiciere subir a Jerusalem en el principio de mi alegría.

7 Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

Acuérdate, o! Jehová, de los hijos de Edom en el día de Jerusalem; que decían: Descubríd, descubríd en ella hasta los cimientos.

8 Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

Hija de Babilonia destruida, bienaventurado el que te pagará tu pago, que nos pagaste a nosotros.

9 Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

Bienaventurado el que tomará, y estrellará tus niños contra las piedras.